Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη
Συμπρωταγωνιστήσατε με τον Γιώργο Κιμούλη στο Sleuth. Δύο πετυχημένοι ηθοποιοί όπως εσείς δεν νιώθουν ανταγωνισμό μεταξύ τους;
Οι άνθρωποι που αισθάνονται ασφαλείς με τον εαυτό τους έχουν λιγότερη ανάγκη να ανταγωνιστούν. Τις καλύτερες σχέσεις τις έχει κανείς με ανθρώπους που δεν έχουν απωθημένα. Σε ό,τι αφορά τη σχέση μου με τον Γιώργο Kιμούλη, πέραν της άψογης επαγγελματικής σχέσης αναπτύξαμε και μία άριστη σχέση στο δημιουργικό πεδίο παρά το γεγονός ότι διάφοροι στοιχημάτιζαν ότι εμείς οι δύο τελικά θα συγκρουστούμε.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης θα έπαιζε το παιχνίδι της εκδίκησης όπως ο πρωταγωνιστής του έργου;
Ναι, θα το έπαιζα ολόκληρο. Θα μπορούσα να αισθανθώ ντροπιασμένος από τον τρόπο με τον οποίο φέρεται στον ήρωά μας ο μεγάλος και θα ένιωθα την ανάγκη να του παίξω ένα παιχνίδι για να τον εκδικηθώ με τα δικά του όπλα. Έτσι θα έπρεπε να γίνει για να έρθει μία ισορροπία στα πράγματα. Να διεκδικήσεις αυτό που σου αξίζει. Μου παίζεις ένα παιχνίδι σου παίζω κι εγώ ένα παιχνίδι.
Στη ζωή διεκδικείτε;
Τίποτα δεν σου δίνεται δωρεάν. Υπάρχουν κάποια πράγματα που στους άνδρες δίνονται με κόπο, ενώ νομίζω στις γυναίκες δίνονται ευκολότερα. Στα αρσενικά τα πράγματα δεν δίνονται δωρεάν, πρέπει να τα προσπαθήσεις και να τα παλέψεις. Ας πούμε, σε μία όμορφη γυναίκα δίνεται μεγαλύτερη προσοχή, ένα χαμόγελο, μία θέση στην ουρά, με μεγαλύτερη ευκολία απ' ότι σε έναν άνδρα. Συνήθως, οι γυναίκες είναι αντικείμενα πόθου άσχετα από το τι επιθυμούν οι ίδιες. Ακόμη και να σκοπεύουν να διεκδικήσουν κάποιον στη ζωή τους μπορούν να το κάνουν έμμεσα. Αντίθετα, οι άντρες πρέπει να τα κάνουν όλα μόνοι τους: Να κερδίσουν το έτερον ήμισυ, την εργασία, την επιτυχία...είναι σκληρός ο αγώνας. Αν και εγώ δίνω την εντύπωση στους τρίτους ότι όλα μου έπεσαν από τον ουρανό. Έχω υπάρξει τυχερός αλλά έχω διεκδικήσει για να τα καταφέρω.
Και οι γυναίκες διεκδικούν περισσότερο. Σας ενοχλεί αυτό;
Όχι. Είναι ωραίο η γυναίκα να έχει εικόνα του τι γίνεται έξω. Είναι πολύ χάλια να είναι η γυναίκα στο σπίτι. Όταν είναι η γυναίκα στο σπίτι μετά από λίγο καιρό πηγαίνει με το παιδί της πισίνας. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν έναν προσωπικό κόσμο και προσωπικά ενδιαφέροντα. Υπάρχουν γυναίκες που είναι φυσικές μανάδες και αυτό που θέλουν να κάνουν είναι παιδιά και οικογένεια και νιώθω ότι για πολλά κορίτσια αυτό είναι όνειρο ζωής. Όταν λοιπόν αυτά τα κορίτσια τα καταφέρνουν και κάνουν οικογένεια από μικρές και μεγαλώνουν τα παιδιά τους φτάνουν στα 45 και νιώθουν μόνες. Ξαφνικά η ζωή είναι κενή και προσπαθούν να ικανοποιήσουν τα απωθημένα τους.
Εσείς έχετε απωθημένα;
Όχι δεν έχω. Αλλά δεν είμαι τόσο μεγάλος ούτε τόσο μικρός.
Κλείνετε τα 40 σε δύο μήνες. Η γυναίκα στα σαράντα παθαίνει κρίση ηλικίας, ο άντρας;
Ναι, τον Αύγουστο! Εγώ κρίση ηλικίας έπαθα στα 35. Είχα την αίσθηση ότι δεν ανήκω ούτε στους μικρούς ούτε στους μεγάλους. Δεν ήξερα που να κατατάξω τον εαυτό μου. Τα σαράντα δεν με τρομάζουν.
Υπάρχει κάτι που λείπει από τη ζωή σας;
Αυτό που λείπει και προσπαθώ να βρίσκω είναι ο ενθουσιασμός. Κάτι που μοιράζεται άπλετα σε μια ζωή ενός νεότερου ανθρώπου γιατί υπάρχουν πολλά πεδία που μπορείς να κατακτήσεις ακόμη.
Στα 40 σταματάς να κατακτάς;
Όχι, απλώς διαπιστώνεις ότι δεν είναι όλοι οι δρόμοι για να τους διαβείς όπως νόμιζες. Καταλαβαίνεις ότι τα περιθώρια στενεύουν. Και επιπλέον ενθουσιάζεσαι λιγότερο. Σε όλα τα επίπεδα. Η ματιά είναι πιο σκοτεινή, πιο θαμπωμένη. Εκεί κάνουν εξαιρετική απολυμαντική δράση τα παιδιά. Ο κοινός τόπος που λένε οι γονείς ότι το παιδί μου μου αλλάζει τη διάθεση, είναι πραγματικότητα. Νομίζω ότι πρέπει ο καθένας να βρίσκει τον τρόπο να κρατά τον ενθουσιασμό του για τη ζωή κι όταν πάει να το χάσει να βρίσκει τρόπο να το κερδίζει ξανά.
Σας αγχώνει η επιτυχία;
Όχι, με αγχώνει η επόμενη επιτυχία. Με αγχώνει το γεγονός ότι μετά από μία επιτυχία πρέπει, από τη μία, να βρεις ουσιαστικούς λόγους για να κάνεις μία καινούρια συνεργασία ή μία καινούρια δουλειά. Απ' την άλλη, πρέπει να βάλεις τον πήχη πιο ψηλά και να τον περάσεις πάλι. Γι' αυτό δεν πρέπει να βλέπουμε τη ζωή μας με τα μάτια των τρίτων.
Η κριτική έχει γίνει επάγγελμα. Σας ενοχλεί αυτό;
Το να σε ξέρουν για τη ζωή σου και όχι γι' αυτό που κάνεις, δηλαδή το να προηγείται η φήμη του ονόματός σου είναι άλλη δουλειά. Καλή και δεκτή μέσα στο σύνολο των δραστηριοτήτων του ανθρώπου, αλλά άλλη.
Στη ζωή σας παίζετε θέατρο;
Στη ζωή μας οι ηθοποιοί είμαστε πάρα πολύ ειλικρινείς και δεν παριστάνουμε κάτι. Αν συναναστραφείς με ηθοποιούς θα παρατηρήσεις το εξής πάρα πολύ ενδιαφέρον: Οι ηθοποιοί είναι πολύ χαμηλού προφίλ, ψύχραιμοι και πολύ κουλ στη ζωή τους. Οι ηθοποιοί εξαντλούν τη «διαστροφή» τους, τη διάθεση για μια ζωή μεγαλύτερη από τη ζωή τους πάνω στη σκηνή και δεν έχουν τη διάθεση να τη ζήσουν και στην πραγματική τους ζωή.
Έχετε παραξενιές;
Εγώ προσωπικά όχι. Είμαι καταπληκτικός χαρακτήρας (γελάει). Νομίζω πως δεν έχω παραξενιές.
Ο ρόλος του πατέρα πόσο εύκολος είναι;
Δεν κάνω τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από αυτό που κάνει κάθε καλοπροαίρετος και ορεξάτος μπαμπάς. Η πατρότητα και η μητρότητα είναι τόσο δύσκολες εργασίες και δεν έχουν και οδηγίες χρήσης. Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη και τα παιδιά τραυματίζονται από αυτά, αλλά ως γονιός κάνεις ό,τι μπορείς για να τους δώσεις το καλύτερο. Κάνεις ό,τι μπορείς για να φτιάξεις έναν οργανισμό ο οποίος θα είναι ικανός να ανταπεξέλθει σε οτιδήποτε κακό.
Με την πρώην σύζυγό σας χωρίσατε. Το παιδί πώς αντιμετώπισε τον χωρισμό σας;
Στη δική μας περίπτωση έχουμε πολύ καλή σχέση με την πρώην γυναίκα μου. Το παιδί δεν έχει την αίσθηση ότι δεν έχει οικογένεια. Ίσα ίσα έχει μία πολύ μεγάλη οικογένεια που έχει παραπάνω από μία μαμά και έναν μπαμπά. Δεν το προτείνω αυτό το μοντέλο σε όλους αλλά σε μας λειτουργεί. Έχει και νέα αδελφή από τον άντρα της μητέρας του, αλλά είμαστε όλοι μία οικογένεια. Δεν κάναμε κάποια ιδιαίτερη αλχημεία για να γίνει αυτό, απλά προέκυψε. Ο χωρισμός είναι δύσκολος για ένα παιδί, αλλά νομίζω ότι μία σχέση που είναι κακή και δημιουργεί απωθημένα, στεναχώριες και θυμό είναι επίσης κακή. Οπότε δεν συμφωνώ με την τάση που έχουν πολλοί γονείς να ζουν μαζί χωρίς να τους δένει τίποτα άλλο παρά μόνο τα παιδιά. Τα παιδιά χρειάζονται ασφάλεια και αγάπη. Για να μπορέσεις να τους τα δώσεις αυτά χρειάζεται και ένα ακόμη βασικό: Γονείς που είναι ευχαριστημένοι από τη δική τους ζωή.
Σας λείπει ο γιος σας;
Τώρα πολύ. Ο γιος μου είναι πέντε χρονών και βαριέται πολύ να μιλάει στο τηλέφωνο, αλλά έκανε κάτι που με συγκίνησε πολύ. Χθες που του τηλεφώνησα και μιλάγαμε του είπα «γιόκα μου σε πεθύμησα πολύ» και μου είπε «κι εγώ». Εκεί τρελάθηκα. Μ' άρεσε πάρα πολύ.
Θα κάνατε δεύτερο παιδί και δεύτερο γάμο;
Είμαι ανοιχτός σε όλα. Δεν ξέρω αν μου πηγαίνει ο γάμος ή αν του πηγαίνω εγώ.
Εσείς σε ποιο περιβάλλον νιώθετε ασφαλής;
Νιώθω ασφαλής από μόνος μου. Έχω πολύ καλούς φίλους και την οικογένειά μου που με στηρίζει. Αισθάνομαι ότι συμμετέχω σε δεσμούς. Δεν είμαι δηλαδή ένα φτερό στον άνεμο, ο τύπος ο οποίος πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις θα είναι στα καμαρίνια ενός θεάτρου. Απλώς, νομίζω ότι δεν έχω την απόλυτη ανάγκη ενός τόσο σταθερού και μόνιμου πλαισίου.
Πώς θα ορίζατε την ευτυχία;
Η ευτυχία είναι σαν το ουράνιο τόξο. Είναι μία αίσθηση κατεύθυνσης ή μία αίσθηση μνήμης. Η ευτυχία είναι ή μία κατάσταση του παρελθόντος ή ένας στόχος του μέλλοντος. Η αίσθηση της ευτυχίας νομίζω ότι είναι κινητή κατάσταση και δεν τη θεωρώ στόχο. Το λάθος των ανθρώπων είναι ότι στοχοποιούν την ευτυχία. Όλοι μας δίνουν μοντέλα ευτυχίας, οπότε ο άνθρωπος νιώθει ότι πρέπει οπωσδήποτε να ευτυχίσει. Η ζωή όμως περιέχει επίσης ανία κι αυτό πρέπει να το δεχόμαστε.
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Adore στο τεύχος Ιουνίου 2010)
