Η κρίση χτύπησε και την "Αράχωβα του Βορρά"

Μηδενικές είναι φέτος οι πωλήσεις κατοικιών στο χειμερινό θέρετρο του Βορρά, το χωριό Άγιος Αθανάσιος (Καϊμακτσαλάν) του Νομού Πέλλας, ενώ η μείωση στην επισκεψιμότητά του κυμάνθηκε στο 30%. Ντόπιοι και επιχειρηματίες, κάνοντας τον απολογισμό της χειμερινής περιόδου, αποδίδουν τα ποσοστά στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που πλήττει τη χώρα. Την απάντηση στην οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει και την Αράχωβα του Βορρά, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν την περιοχή, δίνουν επιχειρηματίες και επενδυτές ρίχνοντας τις τιμές στις πωλήσεις κατοικιών στην περιοχή, κατασκευάζοντας νέες υποδομές και βελτιώνοντας τις υπάρχουσες. Την ίδια ώρα, «σωτήριο» εμφανίζεται το σενάριο το χιονοδρομικό κέντρο να προσελκύσει το ενδιαφέρον ξένων επενδυτών, ώστε να διαδοθεί ως προορισμός και να αποτελέσει πόλο έλξης και για ξένους τουρίστες.


Της Σοφίας Τουντούρη
Ρίχνουν τις τιμές
Για δραματική μείωση του αγοραστικού ενδιαφέροντος έκανε λόγο ο Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας Γιώργος Βιλδιρίδης, ένας από τους σημαντικότερους επενδυτές στο χωριό, από τους πρωτεργάτες στην ανάπτυξή του και εμπνευστής της Ανέμης, εταιρείας που διαθέτει προς πώληση εξοχικές παραδοσιακές αλλά παράλληλα σύγχρονες κατοικίες στην περιοχή. «Υπάρχει σοβαρότατη πτώση στις πωλήσεις και η απάντησή μας είναι το χαμήλωμα των τιμών. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Οι τιμές των κατοικιών είναι φέτος αρκετά μειωμένες. Ξεκινούν από τα 50.000 ευρώ και αυξάνονται ανάλογα με τα τετραγωνικά μέτρα και την τοποθεσία» αναφέρει στην «F.S.» ο κ. Βιλδιρίδης, τονίζοντας πως φέτος δεν έγινε καμία πώληση κατοικίας, με τον αριθμό των διαθέσιμων προς πώληση εξοχικών να φτάνει τις 80.

Τους 2.000 ανθρώπους τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές φτάνει ο πληθυσμός του χωριού, μαζί με ντόπιους και οικιστές, σύμφωνα με τον Ανδρέα Πολίτη, πρόεδρο του Συλλόγου Προστασίας και Διατήρησης του Παραδοσιακού Οικισμού του Αγ. Αθανασίου. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι η βάση της ανάπτυξης του χωριού. Οι τιμές των κατοικιών είναι σαφώς φτηνότερες από άλλων περιοχών, και εξαρτώνται από τα τ.μ. Υπάρχουν σπίτια από 30-40 τ.μ. μέχρι και 300 τ.μ. Σπίτια που διατηρούν τα παραδοσιακά στοιχεία και είτε είναι αυτόνομες βίλες είτε κατοικίες. Σπίτια για όλα τα γούστα και όλα τα βαλάντια» τονίζει ο κ. Πολίτης.

Σήμερα υπάρχουν περίπου 500 εξοχικές κατοικίες στην περιοχή, το 95% των οποίων ανήκει σε Θεσσαλονικείς. Ωστόσο τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρείται αυξημένο ενδιαφέρον από Αθηναίους που επιθυμούν να αποκτήσουν μια εξοχική κατοικία στον Άγιο Αθανάσιο.

Αυτό που σε ένα βαθμό διαφοροποιεί τον Άγιο Αθανάσιο από τα υπόλοιπα χωριά του Βορρά είναι η διατήρηση της παράδοσης στο χτίσιμο των κατοικιών αλλά και στην κατασκευή των δρόμων. «Η παράδοση διατηρείται, και σ’ αυτό συνέβαλαν οι τοπικοί παράγοντες. Γι’ αυτό υπάρχει και ο σύλλογός μας, για να παρακολουθεί την ανοικοδόμηση του χωριού. Είναι παραδοσιακός οικισμός, υπάρχει νομοθεσία, όλα πρέπει να χτίζονται με πέτρα και ξύλο» τονίζει ο κ. Πολίτης, προσθέτοντας: «Στο χωριό, για παράδειγμα, δεν γίνονται ασφαλτοστρώσεις, αλλά μόνο καλντερίμια. Δόθηκε μια επιδότηση και όλοι οι κεντρικοί δρόμοι έγιναν καλντερίμια. Υπάρχουν κάποιες παρεκτροπές, αλλά ελέγχονται».

Επισκέπτες και το καλοκαίρι
Στροφή στον αθλητισμό κάνουν επιχειρηματίες, ντόπιοι και επενδυτές στον Άγιο Αθανάσιο, καθώς αυτή φαίνεται να είναι η λύση για την ανάπτυξη της περιοχής και κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. «Τα γήπεδα θα είναι έτοιμα μέσα στον επόμενο μήνα. Ο στόχος είναι να έρχεται κόσμος, αθλητές, ομάδες και το καλοκαίρι στο χωριό. Σκεφτείτε ότι δεν έχουν πολλοί τη δυνατότητα να προετοιμάζονται και να προπονούνται στα 1.500 μέτρα, σε μια περιοχή με όλες τις υποδομές. Πουθενά στην Ελλάδα δεν υπάρχει περιοχή που να μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 2.500 αθλητές» επισημαίνει ο κ. Βιλδιρίδης, ο οποίος προσθέτει πως η επιλογή του Αγίου Αθανασίου για καλοκαιρινές αποδράσεις θα κοστίσει στους ενδιαφερόμενους περίπου 40 ευρώ το άτομο, αφού οι τιμές των ξενοδοχείων, των εστιατορίων και των μπαρ της περιοχής, ειδικά το καλοκαίρι, είναι πολύ μειωμένες. Από την πλευρά του, ο κ. Πολίτης αναφέρει: «Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καλοκαιρινός τουρισμός στην περιοχή. Γίνονται προσπάθειες με τη βοήθεια της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, και τώρα, με τα γήπεδα, που θα είναι έτοιμα άμεσα, θα μπορούν να έρχονται ομάδες για προετοιμασία κτλ.»

Ξένοι για το χιονοδρομικό
Απόλυτα σύμφωνοι εμφανίζονται τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι οικιστές του χωριού στο να αναλάβουν ξένοι επενδυτές τη διαχείριση του χιονοδρομικού κέντρου του Καϊμακτσαλάν. Κάτι τέτοιο αφενός θα αυξήσει την επισκεψιμότητα τουριστών από το εξωτερικό, αφετέρου θα αναβαθμίσει την ποιότητά του, όπως ακριβώς συμβαίνει με παρόμοια χιονοδρομικά κέντρα γειτονικών χωρών, π.χ. της Βουλγαρίας. «Μπορεί να γίνει κάποιος διαγωνισμός και να παραχωρηθεί το χιονοδρομικό κέντρο για κάποια χρόνια σε κάποια ξένη εταιρεία. Αυτή είναι η καλύτερη λύση ώστε το Καϊμακτσαλάν να γίνει πόλος έλξης και για ξένους τουρίστες» αναφέρει ο κ. Πολίτης.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Free Sunday στις 21-22/5/2011

Γ. ΚΑΡΑΜΕΡΟΣ : Είμαστε η γενιά του like

Ο Γιώργος Καραμέρος αποκαλύπτει στη Σοφία Τουντούρη πώς αντέδρασε στις φήμες που ήθελαν την εκπομπή 10-1 να κόβεται, ποια είναι η πραγματική του σχέση με τον Σπύρο Χαριτάτο, γιατί προχώρησε στη δημιουργία του ειδησεογραφικού site www.blog.gr, πώς γνωρίστηκε με τη σύζυγό του Τάνια και πού επιθυμεί να τον βρει επαγγελματικά η νέα τηλεοπτική σεζόν. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΝΤΟΥΡΗ 

Μπροστά από τα φώτα της κάμερας ο Γιώργος Καραμέρος κρατά χαμηλό προφίλ, δείχνει ισορροπημένος και ψύχραιμος, έχει χιούμορ, ανήσυχο βλέμμα και φαίνεται να παθιάζεται με το ρεπορτάζ και με την ίδια τη ζωή. Πίσω από τα φώτα παραμένει ακριβώς το ίδιο. Καμιά φορά η ζωή των τηλεοπτικών προσώπων εντυπωσιάζει με την απλότητά της. Απλός (αλλά και σύνθετος μαζί) ο Γιώργος Καραμέρος μιλά για όλους και για όλα ένα βροχερό ανοιξιάτικο απόγευμα στη Θεσσαλονίκη.

Η δημοσιογραφία πώς προέκυψε;

Θυμάμαι τον εαυτό μου εννιά ετών, τα βράδια της Δευτέρας να παρακολουθώ το πρώτο τότε πολιτικό talk show, τα Ανοιχτά Χαρτιά στην ΕΡΤ. Σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα έγραφα ερωτήσεις και τις έδειχνα στον πατέρα μου. Ήθελα να γίνω ή αρχαιολόγος ή δημοσιογράφος. Αρχαιολόγος κατάλαβα ότι έχει πολύ πείνα το επάγγελμα, με όλο τον σεβασμό στον κλάδο, ενώ τότε η δημοσιογραφία ήταν στην ακμή της.

Γιατί έγινες δημοσιογράφος;

Γιατί μου άρεσε πάρα πολύ να διαβάζουν την έκθεσή μου στην τάξη. Αυτός ήταν ο στόχος μου. Κι όταν είδα ότι υπάρχει ένα επάγγελμα για να το κάνεις αυτό και ως ενήλικας, δηλαδή να γράφεις σε μία εφημερίδα και να ξέρουν ότι αυτό που γράφτηκε είναι δικό σου, είπα ότι αυτό θα κάνω. Δεν είχα στο μυαλό μου ούτε την τηλεόραση ούτε την προβολή. Ο πυρήνας του DNA μου για το τι σημαίνει δημοσιογραφία για μένα παραμένει αναλλοίωτος και από τα φώτα της τηλεόρασης και από αυτό που λέμε showbiz.

Τι κάνει τον καλό δημοσιογράφο;

Λίγο πριν συναντηθούμε ήμουν σε ένα εστιατόριο και μόλις είχε έρθει το πολύ νόστιμο φαγητό μου. Από έξω περνούσε μία διαμαρτυρία για το θέμα των συγκοινωνιών και των σιδηροδρομικών συνδέσεων. Σηκώθηκα, άφησα την παρέα και το φαγητό μου, πήγα έβγαλα φωτογραφίες, έμαθα τι συμβαίνει και μετά επέστρεψα ξανά στο τραπέζι. Αυτό το πράγμα που σε κάνει να σηκωθείς εκείνη την ώρα να τραβήξεις δύο φωτογραφίες και να μιλήσεις με τους ανθρώπους, αυτό ακριβώς είναι... Κάτι που έμαθα από τον Γιώργο Παπαδάκη είναι ότι το ρεπορτάζ βρίσκεται στην ανησυχία του βλέμματος. Ό,τι βλέπεις λες ότι είναι θέμα.

Στροφή στο διαδίκτυο. Είναι αυτό το μέλλον της δημοσιογραφίας τελικά;

Νομίζω ότι όσοι λένε ότι το μέλλον είναι μόνο το ίντερνετ κάνουν λάθος. Θα επιβιώσουν οι πολύ καλές εφημερίδες, οι τηλεοπτικοί σταθμοί που έχουν κάνει σωστό κουμάντο και το ίντερνετ θα προχωρήσει μόνο εάν συμβαδίσει σωστά με την τηλεόραση. Δεν είναι τυχαίο που στο ίντερνετ οι περισσότεροι βλέπουν βίντεο. Απλά το ίντερνετ έχει πολύ μικρότερο κόστος στο να στηθεί κι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με την εφημερίδα. Και, ναι, είναι το μέλλον, αλλά δεν είναι μόνο του. Δεν μ' αρέσει που κάποιοι δημοσιογράφοι «φτύνουν» την τηλεόραση και τις εφημερίδες. Είναι λάθος. Δεν μπορείς να κυνηγήσεις μύγα με tablet pc. 

 

Η ιδέα του blog.gr πώς ξεκίνησε;

Καταρχήν είχαμε στα χέρια μας ένα πολύ καλό domain name. Ο Σωκράτης ο Γκιόλιας που δολοφονήθηκε τόσο άδικα το καλοκαίρι που μας πέρασε, ήταν πολύ στενός μου φίλος. Είχα συζητήσει μαζί του για το ίντερνετ και η απώλειά του ήταν αυτή που με ώθησε να βγάλουμε το blog.gr. Θεώρησα ότι όταν με τη βία κάνει κάποιος θέλει να σιγάσει μία φωνή στο ίντερνετ πρέπει μετά να βγουν πολλές.

Πάμε στην εκπομπή. Σας ξέρουμε όλοι ως «Καραμεροχαριτάτους». Σε ενοχλεί καθόλου αυτή η ταύτιση με τον Σπύρο Χαριτάτο;

Το Καραμεροχαριτάτοι έγινε για ευκολία στο πληκτρολόγια και με σκοπιμότητα για ένα είδος τσουβαλιάσματος. Δύο δημοσιογράφοι στην ψυχαγωγία δεν ήταν κάτι που θα το άντεχε πολύ η πιάτσα, γιατί δύο δημοσιογράφοι δεν γελάνε και ξεκαρδίζονται μόνο, θα γκρινιάξουν, θα φωνάξουν... Εγώ είμαι φίλος με τον Σπύρο, και έχουμε συνεργαστεί πολύ καλά αυτά τα τρία χρόνια, όμως ξέρουμε και οι δύο ότι δεν πάμε πακέτο. Αν παρουσιαστεί μία ευκαιρία για τον Σπύρο θα τον στηρίξω και το ίδιο πιστεύω ότι θα κάνει κι αυτός για μένα.

Ακούσαμε ότι θα κοπεί η εκπομπή, ακούσαμε ότι θα μείνουν όλοι στην εκπομπή σας χωρίς δουλειά. Τι ήταν όλο αυτό που συνέβη τους προηγούμενους μήνες;

Η φημολογία ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, δεν θα ανεβάζει και θα κατεβάζει εκπομπές; Έχουμε στήριξη από τον ΑΝΤ1 και ειδικά από τον κύριο Αλεξάντερ Χόλαντ, τον Στρατή Λιαρέλη και τον Γιάννη Λάτσιο. Μιλάμε απευθείας και συνεννοούμαστε με αυτούς τους ανθρώπους. Κι όταν καταλάβαμε ότι έτσι πρέπει να γίνεται, δηλαδή να μιλάμε απευθείας μαζί τους, λύσαμε αρκετά από τα προβλήματά μας. Γιατί όταν αφήνεις να μιλάνε άλλοι για σένα και να χαράσσουν στρατηγική για σένα τα αποτελέσματα μπορεί να είναι και ολέθρια για την πορεία σου.

Δύο νέοι, άντρες δημοσιογράφοι πως συνυπάρχουν στο ίδιο πλατώ; Δεν υπάρχει ανταγωνισμός;

Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο.

Αυτό μου ακούγεται πολύ ιδανικό για να είναι αληθινό...

Είμαστε όπως οι μπαταρίες. Απλά δεν αφήνουμε τους εαυτούς μας να σκουριάσουν. Προσπαθούμε να αλλάξουμε πράγματα, έχουμε τις συγκρούσεις μας, έχουμε, όμως, και τις πολύ καλές μας στιγμές. Η σχέση μου με τον Σπύρο, όπως και κάθε διδύμου, αποτιμώνται και εκτιμώνται όταν περάσουν τα χρόνια. Η αληθινή παρακαταθήκη της σχέσης μας θα γίνει αντιληπτή όταν σταματήσουμε να είμαστε μαζί και νομίζω ότι οι καλές αναμνήσεις θα είναι συντριπτικά περισσότερες.

Τι σε ενοχλεί στον Σπύρο;

Ο Σπύρος έχει ένα θέμα και του το έχω πει. Λέγεται anger management. Ο αντίπαλος του Σπύρου είναι μόνο ο εαυτός του. Αλλά μπορεί και το τιθασεύει καλά τελευταία. Εγώ πολλές φορές φαίνομαι λίγο μαλθακός μπροστά στις αντιδράσεις του Σπύρου αλλά αυτό γίνεται με τη σκοπιμότητα της ισορροπίας. Όμως επειδή στη δουλειά τη δική μας υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι άγγελοι μπροστά και διάβολοι από πίσω, μπορώ να σου πω ότι ο Σπύρος δεν πειράζει ούτε το καρότο γιατί βγάζοντάς το από τη γη μπορεί να τραυματίσει μυρμήγκι. Είναι τόσο καλός άνθρωπος. Απλά είναι λίγο σαν τον Hulk, αν πρασινίσει καλύτερα να κρυφτείς. Εγώ είμαι πιο πολύ άνθρωπος της στρατηγικής και τα κρατάω μέσα μου.

Την τηλεθέαση την παρακολουθείς; Σε επηρεάζει;

Την παρακολουθώ και με επηρεάζει γιατί είναι ένα πολύ ενδιαφέρον εργαλείο. Πιστεύω ότι με την ψηφιακή τηλεόραση ανοίγονται δρόμοι για πιο αντικειμενική μέτρηση της τηλεθέασης. Τόσα χρόνια που δουλεύω στην τηλεόραση, ήμουν σε εκπομπές με πολύ καλές τηλεθεάσεις. Δεν πανηγύρισα ποτέ και δεν τα έβαψα ποτέ μαύρα. Τα βλέπω με ενδιαφέρον αλλά δεν τρελαίνομαι.

Φέτος είσαι μέχρι στιγμής ικανοποιημένος από τα νούμερα της τηλεθέασης;

Αν σκεφτείς ποιοι είμαστε, σε ποια ζώνη είμαστε, τι είχαμε μέχρι τώρα να πραγματευτούμε, τις συνθήκες και τα προβλήματα που προέκυψαν, νομίζω ότι το ότι αντέξαμε και συνεχίζουμε να αντέχουμε είναι ένα μικρό θαύμα. Μπορώ να απαριθμήσω πολλά γεγονότα τα οποία συνέβησαν και θα μπορούσαν να διαλύσουν μια εκπομπή, με αποχωρήσεις και τόσα άλλα, τα οποία όμως τα αφήσαμε πίσω και είναι όλα καλά.

Τις «απέναντι» εκπομπές τις παρακολουθείς;

Όχι δεν τις βλέπω. Ο κλασικός τρόπος με τον οποίο γίνονται οι εκπομπές στη ζώνη αυτή με άφηνε πάντα αδιάφορο. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ το κομμάτι που θα κρατήσουμε εμείς μία ώρα την επικαιρότητα με ενημέρωση. Όταν έγινε το τσουνάμι στην Ιαπωνία, έγινε σαράντα λεπτά πριν βγούμε στον αέρα. Κάναμε μία εκπομπή τρεις ώρες αφιερωμένη στο τσουνάμι. Δεν ξέρω αν αυτό θα μπορούσε να γίνει από τις άλλες εκπομπές της ίδιας ζώνης, που βέβαια κρατούν πολύ καλή παρέα στον κόσμο. Για μένα αυτή ήταν μία από τις πιο δυνατές στιγμές της χρονιάς. Για άλλους μπορεί να είναι ένα τραγούδι, ένας χορός, ένα μακρόσυρτο γέλιο. Εγώ είμαι δημοσιογράφος.

Με τη Φαίη Σκορδά και το Γιώργο Λιάγκα μιλάτε;

Αν συναντηθούμε φυσικά και θα μιλήσουμε. Ένας οπαδός του Ολυμπιακού και ένας του Παναθηναϊκού αν συναντηθούν έξω από το γήπεδο, όχι την ώρα του αγώνα, δεν θα μιλήσουν; Βρισκόμαστε απέναντι, δεν μπήκαμε από επιλογή. Ανταγωνιζόμαστε ως προϊόντα δεν έχουμε προσωπικές αντιπαλότητες. Οι άνθρωποι που ανταγωνίζονται στην τηλεόραση πιστεύω ότι θα ήθελαν πάρα πολύ να συναντηθούν όλοι μαζί και να συζητήσουν για όλα αυτά που τους χρεώνουν.

Έχεις διαφορετικό προφίλ από αυτό του κλασικού εκπροσώπου της showbiz. Είσαι οικογενειάρχης, δεν απασχολείς με τη ζωή σου...

Δεν μπορούμε όλοι άντρες στην τηλεόραση να είμαστε με ξυρισμένο στήθος, πρησμένοι από το γυμναστήριο και να έχουμε λευκά χαμόγελα φτιαγμένα στον οδοντοτεχνικό. Καλά όλα αυτά, αλλά ο καθένας έχει τη διαφορετικότητά του. Αν κυνηγώ τις γυναίκες ή αν με κυνήγησαν, νομίζω ότι αυτά τα έκανα όταν έπρεπε. Το θέμα είναι να κάνεις ό,τι αισθάνεσαι και να μη φτιάχνεις μία εικόνα μόνο για να πουλήσεις. Τώρα εγώ δεν θα μπορούσα να το παίξω πιο άντρας ή πιο μετροσέξουαλ θα ήταν αστείο. Εξάλλου έχω κι άλλους στόχους που δεν περιορίζονται στο γυαλί.

Θα έβγαζες στη δημοσιότητα ένα σκάνδαλο απλά για να είσαι στην επικαιρότητα;

Είναι πώς ιεραρχείς τα πράγματα στη ζωή σου. Εγώ δεν θα χαλάσω το Σαββατοκύριακο μου στα τηλέφωνα με έναν παπαράτσι για το πώς θα ντυθώ ή πώς θα περπατήσω για να τραβήξει μία φωτογραφία. Θα στήσω κάποια που αφορούν τη δουλειά μου, όπως κάνουν όλοι, γιατί όποιος το αρνείται λέει ψέματα. Τώρα για τα ρομάντζα και τα ειδύλλια τα ψεύτικα εγώ σκέφτομαι ότι όταν κλείσουν τα φώτα και οι κάμερες αυτοί οι άνθρωποι κλείνονται σε ένα δωμάτιο και δεν έχουν τι να πουν μεταξύ τους. Αυτό αν το σκεφτείς πρέπει να είναι φρικτό. Και δεν θα ήθελα ποτέ να το ζήσω αυτό. Το θέμα είναι όταν κλείνουν οι κάμερες και τα φώτα να έχεις περισσότερα πράγματα να πεις ή να ζήσεις.

Όταν σβήνουν τα φώτα της κάμερας και επιστρέφεις σπίτι, τι αφήνεις πίσω σου;

Αφήνω τη χαρά της επαφής με τον κόσμο, την οχλαγωγία και τις εντάσεις της δουλειάς και όταν επιστρέφω σπίτι, ανοίγω την πόρτα και βλέπω τα παιδιά μου, την Έφη και τον Παναγιώτη, να φωνάζουν μπαμπά με το που ακούν τα κλειδιά στην πόρτα και τότε όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ μικρά κι ασήμαντα. Το πρόβλημά μου εκείνη την ώρα είναι ποιον θα αγκαλιάσω πρώτο. Και νομίζω ότι αυτά είναι σημαντικότερα διλήμματα από το αν θα πρέπει να βγάλω κάποια φωτογραφία ή εάν θα πρέπει να γράψω κάτι στο twitter για να το παίξουν τα μέσα.

Πάντως facebook και twitter αποτελούν «εργαλείο» για πολλούς επώνυμους...

Είμαστε λίγο η γενιά του like. Δεν έχουμε άποψη, δεν έχουμε παρεμβατικότητα, κάνουμε μόνο like. Έχεις γυρίσει ποτέ να κάνεις dislike σε κάτι; Όχι.

Την ένταση της δουλειάς τη μεταφέρεις στο σπίτι;

Ναι, αλλά όχι με ένταση. Η Τάνια είναι ηρωίδα.

Πώς γνωριστήκατε με την Τάνια;

Την Τάνια τη διεκδίκησα. Και την έβγαλα από σχέση μάλιστα.

Τι έκανες δηλαδή;

Πιο πιασάρικο για τη showbiz θα ήταν να σου πω ότι έβαλα τα στήθια μου μπροστά, τη διεκδίκησα, αλλά όχι, εγώ σκέφτηκα πιο πονηρά. Είχα άριστες σχέσεις με την καλύτερή της φίλη. Έδειχνα κατανόηση στο ότι έπρεπε να ξεπεράσει ένα στάδιο για να κάνει το επόμενο βήμα με σιγουριά. Ήταν η γυναίκα που ήθελα από μικρός και δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω. Εγώ δεν πιστεύω στην καψούρα. Πιστεύω στους ανθρώπους που συνεννοούνται, ταιριάζουν πραγματικά, σέβονται ο ένας τον άλλον, θαυμάζουν ο ένας τον άλλον. Υπήρχαν αυτές οι προϋποθέσεις γι' αυτό κρατάει η σχέση μας. Αυτές οι καψούρες, οι εγωισμοί και οι μαγκιές έχουν πολύ μικρή διάρκεια.

Ποιο είναι το μυστικό για τα 14 χρόνια ισορροπημένης συμβίωσης;

Κοινοί στόχοι, να βάζεις τον άλλον πάνω από τον εαυτό σου, να συνεργάζεσαι σωστά και να τον θέλεις. Αυτό είναι η πρώτη και βασική προϋπόθεση. Πρέπει να υπάρχει το πάθος, η έλξη και να χτίζεται σε κοινές φιλοδοξίες.

Περιτριγυρίζεσαι από πολύ εντυπωσιακές γυναίκες καθημερινά. Η Τάνια ζηλεύει καθόλου;

Είμαστε χορτασμένοι και η Τάνια και εγώ. Φυσικά και ζηλεύει και ζηλεύω και εγώ. Επειδή είναι υγιές συναίσθημα και δεν βλέπουμε φαντάσματα μπορούμε και το ξεπερνάμε. Απαιτώ από την Τάνια να προσέχει τον εαυτό της, να παραμένει λεπτή, να παραμένει όμορφη, το απαιτώ και θέλω να με πιέζει κι αυτή σε ό,τι αφορά τη δική μου εξωτερική εμφάνιση.

Είναι στις σκέψεις σας ο ερχομός ενός τρίτου παιδιού;

Τάνια: Αν έρθει έτοιμο, ναι!

Εγώ, να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα ένα τρίτο παιδί. Προς το παρόν έχουμε τρίτο παιδί το ανθρωπάκι του blog.gr. Είμαστε νέοι και υπάρχουν περιθώρια.

Τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι ο μπαμπάς τους είναι επώνυμος; Σε βλέπουν στην τηλεόραση;

Καταλαβαίνουν, αλλά δεν τους επιτρέπω να πιστέψουν ότι ο πατέρας τους κάνει μία ξεχωριστή δουλειά από αυτή που κάνει όλος ο κόσμος. Τα παιδιά μου μου λένε τελευταία «όχι άλλο site, όχι άλλη εκπομπή». Δεν θέλω τα παιδιά μου να εγκλωβιστούν στην εικόνα του πατέρα τους. Εγώ είμαι ο πατέρας του Παναγιώτη και της Έφης δεν είναι αυτά τα παιδιά του Καραμέρου.

Αν σου έλεγαν ότι θέλουν να ασχοληθούν με τη δημοσιογραφία;

Να κάνουν ό,τι θέλουν αλλά όχι μαζί μου. Είναι πολύ μικρά για να το σκέφτομαι. Να σου πω την αλήθεια η κόρη μου δεν θα ήθελα να ασχοληθεί με τον χώρο αυτό.

Γιατί;

Γιατί νομίζω ότι η δημοσιογραφία και η παρουσίαση στερεί από τη γυναίκα.

Ο χώρος αυτός ταΐζει πολύ τη ματαιοδοξία μίας γυναίκας, σε όλα τα άλλα την κάνει να ατροφεί και θεωρώ ότι αυτό δεν είναι πολύ μεγάλη ευτυχία έστω κι αν καμία γυναίκα της showbiz δεν το παραδέχεται αυτό. Ρώτησέ τες off the record να σου πουν. Είναι πολύ σκληρός χώρος και η γυναίκα πιέζεται πολύ για την ομαλότητα των σχέσεών της, για τη μητρότητα και εγώ δεν θέλω το κοριτσάκι μου να πιέζεται, θέλω να είναι ευτυχισμένο.

Θα σε δούμε υποψήφιο στις επόμενες εκλογές;

Μόνο ανεξάρτητος και με κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Να πατροναριστώ από κόμματα και να βγάζω αφίσες και χαιρετούρες για λόγους ματαιοδοξίας και οικονομικής εξασφάλισης δεν πρόκειται να το κάνω. Ασχολούμαι με τη γειτονιά μου, το Μαρούσι, που το αγαπώ πολύ κι αν το Μαρούσι ή κάποιος άλλος χώρος όπου θα μπορούσα να προσφέρω με χρειαστεί, θα είμαι παρών. Η καριέρα μου είναι η δημοσιογραφία.

Είσαι καθόλου αισιόδοξος για την πορεία της χώρας μας; Τα σενάρια είναι θλιβερά.

Η καλύτερη τακτική για να ελέγξεις έναν λαό είναι να τον τρομάξεις. Και ο πιο τρομαγμένος λαός στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ο ελληνικός. Υπάρχει η θεωρία του σοκ και τους δέους. Αυτό υφιστάμεθα. Πρέπει να αντέξουμε γιατί θα γίνει ξαφνικά η ανάταση, η είσοδος στις αγορές, η έξοδος από την κρίση αλλά μέχρι τότε αν έχουμε ξεπουλήσει τα σπίτια, τις δουλειές και την ψυχή μας θα έχουμε χάσει τα πάντα.

Τι έχεις θυσιάσει για την επιτυχία;

Την ανεμελιά μου. Από πολύ νωρίς.

Σε ενοχλεί η κριτική;

Δεν με ενοχλεί καθόλου η κριτική αλλά τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Πρόσφατα, έγινα έξαλλος και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί με κατηγόρησαν ότι δημοσίευσα κάποια οικονομικά στοιχεία του καναλιού. Με ενοχλεί ό,τι διαταράσσει τις σχέσεις μου με τρίτα πρόσωπα.

Και πώς αντιδράς; Βγαίνεις εκτός εαυτού; Στέλνεις εξώδικα;

Όχι, εγώ δεν πάω στα δικαστήρια. Πικραίνομαι, μετράω τους φίλους μου και επιφυλάσσομαι.

Είσαι εκδικητικός;

Στη σκέψη μου πολλές φορές είμαι, στην πράξη δεν το έχω κάνει ποτέ.

Καλύτερη στιγμή φέτος στην εκπομπή;

Καλύτερη στιγμή φέτος νομίζω ήταν όταν πέσαμε από το αεροπλάνο και γυρίσαμε το τρέιλερ. Θα μου μείνει αξέχαστη αυτή η εμπειρία. Για μένα οι πιο δυνατές στιγμές είναι όταν κάνουμε ενημέρωση. Κι αυτό γιατί μας λένε και οι φίλοι μας που μας βλέπουν ότι τότε φωτίζεται το πρόσωπό μας και γυαλίζει το μάτι μας. Κι αυτό λέει πολλά.

Σχέδια για την επόμενη σεζόν;

Εδώ δεν ξέρουμε τι θα γίνει με την Ελλάδα του χρόνου θα ξέρω τι θα γίνει με μένα;Πρώτη προτεραιότητά μου είναι ο ΑΝΤ1.

Ιδανικά τι θα ήθελες;

Θα ήθελα να κάνω κάτι που θα ήταν πιο ενημερωτικό χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι θα είναι κάτι μπροστά στις κάμερες. Για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχουν άνθρωποι που είναι μόνο παρουσιαστές και αν τους βάλεις σε ένα κοντρόλ ή μια αίθουσα σύνταξης θα λιποθυμήσουν. Υπάρχουν και άλλοι που μπορούν να τα κάνουν όλα. Δεν ταυτίζω την επαγγελματική μου ύπαρξη με το μακιγιάζ και τις κάμερες. Είμαι έτοιμος για όλα. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ADORE ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΟΥΛΕΚΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Ο Κώστας Γκιουλέκας μιλώντας στη Σοφία Τουντούρη παραδέχεται τα λάθη του, αναφέρεται στον σκληρό ανταγωνισμό που δέχτηκε στις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές αλλά και στα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη -μέρος του «πολιτικού παιχνιδιου»- που αφορούσαν στην προσωπική του ζωή, αποκαλύπτει ότι επικοινωνεί με τον γιο του γράφοντάς του γράμματα, δηλώνει τυχερός που ακόμη κοιμάται και βλέπει όνειρα και καλεί τον Γιάννη Μπουτάρη για μια κοινή βόλτα στην πόλη. Ο βουλευτής Θεσσαλονίκης είναι πάνω και πέρα απ’ όλα άνθρωπος. Και αυτή την πτυχή του παρουσιάζουμε. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΝΤΟΥΡΗ 

Σε μία διαδρομή Θεσσαλονίκη- Αθήνα κάθε εβδομάδα, συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, ραντεβού με πολίτες και ένα τηλέφωνο να χτυπάει διαρκώς ο Κώστας Γκιουλέκας βρήκε χρόνο για να συναντηθούμε. Το ραντεβού μας έχει δοθεί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για να περπατήσουμε μαζί μέχρι το πολιτικό του γραφείο όπου θα πραγματοποιηθεί η συνέντευξη. Στη μικρή μας διαδρομή άνθρωποι όλων των ηλικιών τον σταματούν και συζητούν μαζί του. Ο καθένας του μεταφέρει το δικό του προσωπικό πρόβλημα. Τον δικό του προσωπικό Γολγοθά. Άλλοι τον εμψυχώνουν και άλλοι απλώς τον χαιρετούν. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα. «Δεν φοβάστε την οργή του κόσμου σε μία τέτοια περίοδο που τόσα ακούμε για τους πολιτικούς;» τον ρωτώ. «Στην πολιτική άμα κρύβεσαι στο σαλόνι σου και φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τον κόσμο γιατί μπορεί να αντιμετωπίσεις και την οργή του, τότε έχεις χάσει το παιχνίδι» μου λέει. Φτάνουμε στο γραφείο. «Τι θέλεις να συζητήσουμε;» με ρωτάει. Και κάπως έτσι το μαγνητόφωνο αρχίζει να γράφει.

Πώς ήταν ο Κώστας Γκιουλέκας παιδί;

Ένα παιδί που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, ένα παιδί γεμάτο όνειρα, ένα παιδί που λάτρευε το θέατρο –κάτι που μου έχει μείνει ως τώρα-, ένα παιδί που από μικρό έκανε μία βουτιά στη ζωή. Δούλευα στην οικογενειακή επιχείρηση και παράλληλα πήγαινα σχολείο, μετά πανεπιστήμιο και τότε ξεκίνησα τη δημοσιογραφία και δούλευα και σε εφημερίδα και σε ραδιόφωνο. Δεν έχω ζήσει την ανέμελη ζωή του παιδιού. Προσπαθούσα να προλάβω τα επαγγελματικά μου κι απ’ την άλλη να χωρέσω μέσα στο 24ωρο και τα προσωπικά μου, τους παιδικούς μου έρωτες, τους πρώτους μου δεσμούς, τα ξενύχτια, κάποιες κοπάνες από το σχολείο. Από τότε κληρονομιά μου οι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου, γιατί ποτέ δεν μου έφτανε ο χρόνος για ύπνο.

Αλλοιώθηκε καθόλου ο χαρακτήρας σας από την ενασχόλησή σας με την πολιτική;

Άλλαξε την ίδια τη ζωή μου. Δεν θα πω ότι δεν αλλοιώνεται ο χαρακτήρας σου, βεβαίως και γίνεται ως ένα βαθμό. Όταν από το πρωί ως το βράδυ προσπαθείς να ισορροπήσεις ανάμεσα στις αρχές και τα ιδανικά που έχεις όταν μπαίνεις στην πολιτική, ανάμεσα σε ένα περίεργο και βρώμικο σύστημα όπως είναι το πολιτικό, ανάμεσα στην ανάγκη του να βρίσκεσαι στην επικαιρότητα αλλά να είσαι ουσιαστικός και χρήσιμος, όλα αυτά φέρνουν συγκρούσεις εσωτερικές. Κι αυτές σίγουρα αλλοιώνουν το χαρακτήρα σου. Παύεις να είσαι ανέμελος, βλέπεις τα πράγματα με την επίσημη μορφή τους γιατί ξέρεις ότι μπαίνεις στο δημόσιο βίο και κρίνεσαι από το οτιδήποτε, άρα η ιδιωτική σου ζωή πάει περίπατο. Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι οι πολιτικοί έχουν το δικαίωμα να έχουν την ιδιωτική τους ζωή και να προκαλούν. Δεν μπορείς να παίρνεις α λα καρτ τα καλά που έχει η πολιτική και από την άλλη να έχεις την απαίτηση η κοινωνία να ανέχεται τον χαρακτήρα και τις παραξενιές σου. Γυρολόγους οι οποίοι ψάχνουν να κάνουν κάτι απ’ όλα και λίγο από πολιτική εγώ δεν τους δέχομαι. Δεν μ’ αρέσουν. Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που όταν ασχολούνται με κάτι παθιάζονται και πέφτουν με τα μούτρα.

Ποιο είναι το κόστος να είναι κάποιος πολιτικό πρόσωπο;

Το κόστος είναι διπλό. Το ένα είναι στο δημόσιο βίο και το άλλο στην προσωπική σου ζωή. Εγώ αυτό το κόστος το ένιωσα πολύ έντονα. Στο δημόσιο βίο γιατί αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα όταν βλέπω αυτό το βαρύ κλίμα που υπάρχει πάνω απ’ όλο τον πολιτικό κόσμο, αφού σήμερα η πολιτική ζωή περνάει μία από τις χειρότερες φάσεις της. Το δεύτερο, είναι το κόστος στην προσωπική ζωή. Αν προέρχεσαι από την Περιφέρεια αυτό είναι ακόμη πιο σκληρό και οδυνηρό γιατί τις περισσότερες ημέρες βρίσκεσαι στην Αθήνα για τις ανάγκες του Κοινοβουλίου, κάτι που έχει άμεση επίπτωση στην οικογένεια. Και εγώ αυτό το έχω πληρώσει ακριβά.

Ο έρωτας χωράει στη ζωή ενός πολιτικού;

Αλίμονο αν δεν χωρούσε! Όποιος πολιτικός δεν έχει χώρο για τον έρωτα, για συναισθήματα, πρέπει να γυρίσει στο σπίτι του. Αν ένας άνθρωπος αφήσει τον εαυτό του να αλλοτριωθεί τόσο πολύ και να πάψει να λειτουργεί το συναίσθημα, τότε νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος για την πολιτική. Ιδίως στην Ελλάδα όπου είμαστε λίγο πολύ Ζορμπάδες όλοι μας και έτσι προσεγγίζουμε τα πράγματα. Στην πολιτική, όταν παίρνεις μία απόφαση, πρέπει να σκέφτεσαι πάρα πολύ για τις επιπτώσεις που θα έχει και εκεί θέλει καλή γνώση του θέματος και λογική, από την άλλη, αλίμονο, αν βγάλουμε απ’ όλα αυτά την καρδιά.

Προσέχετε τη δημόσια εικόνα σας, δεν προκαλείτε. Παρόλα αυτά πολλοί εκμεταλλεύτηκαν την εξέλιξη που είχε η προσωπική σας ζωή με το διαζύγιό σας.

Δέχτηκα πολύ σκληρές επιθέσεις και το χειρότερο είναι ότι ήταν επιθέσεις χωρίς εμείς να έχουμε δώσει καμία αφορμή.

Είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού αυτό;

Ναι, όλα αυτά είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι. Κι όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι φθοράς που κάποιοι προσπαθούν να σου χρεώσουν γιατί είναι ένα βαθύτατα ανταγωνιστικό πεδίο. Από κει και πέρα το θέμα είναι πόσο μπορείς να ελέγξεις τα πράγματα εσύ. Σε ό,τι μας αφορούσε προσπαθήσαμε να μη δώσουμε την παραμικρή αφορμή, δεν μπορούσαμε όμως να ελέγχουμε απόλυτα τα πράγματα.

Στεναχωρεθήκατε ή θυμώσατε περισσότερο;

Πρέπει να έχεις γερό στομάχι στην πολιτική. Στεναχωριέσαι και επηρεάζεσαι πάρα πολύ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να λες τίποτα γιατί υπάρχει κριτική, ακόμη και για τα προσωπικά σου. Όταν μπαίνεις στο δημόσιο βίο τότε εκεί δεν μπορείς να ζητάς εξαιρέσεις. Δεν θα πρέπει να προκαλείς, ακριβώς για να μην είσαι στο επίκεντρο και της κριτικής και του κουτσομπολιού. Γιατί αυτά για τα οποία συζητάμε δεν ήταν κριτική στον πολιτικό Κώστα Γκιουλέκα, ήταν κουτσομπολιό στην προσωπική ζωή του Κώστα Γκιουλέκα, κάτι που δεν ενδιέφερε κανέναν παρά μόνο εμένα και την οικογένειά μου. Δυστυχώς, όμως, όταν κάποια θέματα πουλάνε και κάποια πρόσωπα είναι γνωστά, όλα αυτά μπαίνουν στο παζάρι της πώλησης της πληροφορίας.

Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε όλα και να φύγετε;

Ένιωσα πολλές φορές την ανάγκη να το κάνω. Από την άλλη, όμως, πιστεύω ότι είναι ανέντιμο ένας πολιτικός να δραπετεύει με αυτό τον τρόπο. Όταν νιώσει την ανάγκη να φύγει θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι το κάνει οριστικά ευχαριστώντας για την τιμή που του έκαναν οι συμπολίτες του όλα τα προηγούμενα χρόνια που τον εξέλεγαν εκπρόσωπό τους. Δεν μπορείς να πολιτεύεσαι α λα καρτ ούτε μπορείς να πεις ότι θα αφιερώσεις ένα μέρος της ζωής σου στην πολιτική και θα κρατήσεις το άλλο για τον εαυτό σου. Όταν μπαίνεις στην πολιτική και τα προβλήματα περισσεύουν τότε δεν έχεις το δικαίωμα να πεις ότι δραπετεύεις. Είναι σκληρό αυτό που λέω, αλλά αυτοί είναι όροι για να κάνεις πολιτική, ιδίως σε μία Ελλάδα που σπαράσσεται από προβλήματα.

Έχετε νιώσει ποτέ ότι κάποιοι έρχονται κοντά σας μόνο και μόνο για να ζητήσουν ή να κερδίσουν κάτι από εσάς;

Χαίρομαι γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι μου τηλεφωνούσαν πριν μπω στην πολιτική και συνεχίζουν να μου τηλεφωνούν για να μάθουν τι κάνω χωρίς να θέλουν τίποτα απολύτως. Σίγουρα, οι περισσότεροι που τηλεφωνούν είναι άνθρωποι που είτε έχουν πρόβλημα και απευθύνονται σε σένα είτε θέλουν να σε χρησιμοποιήσουν για συγκεκριμένους λόγους. Θεωρώ, όμως, ότι όλα αυτά είναι συμβατά με την έννοια της πολιτικής. Όταν μπαίνεις στην πολιτική πρέπει να ξέρεις ότι θα δέχεσαι πάρα πολλές πιέσεις, θα έχεις μεταβίβαση των προβλημάτων που έχει ο κόσμος στις δικές σου πλάτες και δεν μπορείς να κρύβεσαι. Θα πρέπει όλα αυτά να τα συμβιβάσεις με τη ζωή σου. Δεν μπορείς να ενοχλείσαι επειδή ο κόσμος απευθύνεται σε σένα, δεν μπορείς να φεύγεις μακριά από τα προβλήματα και από την άλλη να θέλεις να κάνεις πολιτική. Αν δεν είσαι βγαλμένος μέσα από την κοινωνία, όποιος και να σε επιβάλλει δεν θα μπορεί να σε κρατήσει στο πολιτικό προσκήνιο. Θα σε ξεβράσει η ίδια η πολιτική και θα φύγεις.

Εμπιστοσύνη έχετε στους ανθρώπους ή μόνο στον εαυτό σας;

Εγώ εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, παρά το γεγονός ότι προφυλάσσομαι και δεν προκαλώ. Ανοίγομαι, μιλώ, λέω τις σκέψεις μου…αξία δεν έχει τι λες εσύ γιατί όλοι θέλουμε να κάνουμε τους καλούς. Όσοι θέλουμε την ψήφο των συμπολιτών μας προσπαθούμε να δείξουμε την καλή εικόνα του εαυτού μας κρύβοντας επιμελώς τα ελαττώματα μας ή οτιδήποτε άλλο. Όλοι ισχυριζόμαστε τα καλύτερα για τον εαυτό μας. Ξέρετε σε ένα σύστημα, όπως το πολιτικό μάρκετινγκ, κάποιος να διαφημίζει τα ελαττώματά του;

Εσείς ποιο ελάττωμά σας θα παραδεχόσασταν δημόσια;

Ποιο απ’ όλα; Φοβάμαι ότι θα αδικήσω τον εαυτό μου εάν περιοριστώ μόνο σε ένα. Είμαι ένας άνθρωπος που τουλάχιστον μέσα από αυτά τα χρόνια, έμαθα να συμβιώνω με ό,τι δεν κατάφερα να διορθώσω. Ζητώ πάρα πολλά από τους συνεργάτες μου, πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούν να μου δώσουν. Πολλές φορές είμαι άδικος μαζί τους. Πιέζω πάρ απολύ τους δικούς μου ανθρώπους σε σημείο που η ζωή τους μαζί μου γίνεται αφόρητη. Έχω μάθει να τρέχω από το πρωί ως το βράδυ και πιστεύω, λανθασμένα βέβαια, ότι μπορώ να επιβάλλω έναν τέτοιο ρυθμό στους άλλους. Ο κατάλογος είναι μακρύς, θα κουράσω εάν συνεχίσω. Πολλά σφάλματα, πολλά λάθη, πολλά ελαττώματα. Αυτό είναι και η ανθρώπινη ζωή. Εγώ δεν παριστάνω τον άνθρωπο που έχει καταφέρει να απαλλαγεί από τα ελαττώματά του. Προσπαθώ, όσο μπορώ, αυτά τα ελαττώματα να μην τα αφήνω να επιβιώνουν και να ελέγχουν τη ζωή μου.

Σας έχουμε συνηθίσει σοβαρό, μετρημένο, με το κοστούμι σας. Έτσι είστε και στην προσωπική σας ζωή;

Όχι καθόλου. Φαστ φουντ είμαι στη ζωή μου. Αυτοί που με ξέρουν καλά, ξέρουν ότι είμαι ο Κώστας με το τζιν παντελόνι, ο Κώστας των ατελείωτων βραδινών συζητήσεων μέχρι το ξημέρωμα με ένα ποτό στο χέρι. Δεν θα μπορούσα να είμαι αλλιώς. Ένας δημοσιογράφος όταν τελειώνει αργά το βράδυ από τη δουλειά, τότε μοιράζεται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του. Δεν έπαψα ποτέ να νιώθω ότι επαγγελματικά ανήκω στη δικηγορία και τη δημοσιογραφία.

Γυρνώντας το χρόνο πίσω τι θα διαγράφατε από το παρελθόν σας;

Στιγμές που ήμουν άδικος, στιγμές που υπήρξα κακός, στιγμές που πλήγωσα ανθρώπους. Γενικά, να διορθώσω εκείνα που δεν μπορούσα με το χαρακτήρα μου να ελέγξω προκαλώντας βλάβη κυρίως στους δικούς μου ανθρώπους από τη συμπεριφορά μου. Κοιτώντας τον εαυτό σου σε έναν καθρέφτη ξέρεις τις ατέλειές σου. Στον εαυτό σου και στον καθρέφτη δεν μπορείς να κρύβεσαι. Έτσι θα διόρθωνα τις κακές πτυχές του εαυτού μου.

Παραδέχεστε τα λάθη σας;

Ναι. Είμαι από τους ανθρώπους που με ενοχλεί να είμαι ψυχραμένος με τους άλλους. Έτσι, πολλές φορές κάνω την υπέρβαση, πιέσω τον εαυτό μου, πνίγομαι πολλές φορές από εγωιστικά πάθη, αλλά προσπαθώ εγώ να γεφυρώσω παρεξηγήσεις ή χάσματα που δημιουργούνται.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το προτέρημά σας;

Ότι κοιμάμαι και βλέπω όνειρα ακόμη. Κι αυτό το θεωρώ κατάκτηση. Ως τώρα το έχω καταφέρει. Αν μπορέσω να το κρατήσω μέχρι το τέλος… Να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος και να βλέπω όνειρα. Τότε σημαίνει ότι μπορώ και κρατάω κάποιες ισορροπίες. Προσπαθώντας να φύγω μακριά από τον κίνδυνο της υπερεκτίμησης του εγώ μου, προσπαθώ, όσο μπορώ, να αναπτύξω περισσότερο τον αυτοσαρκασμό μου, προσπαθώ να βλέπω ότι βρίσκομαι σε έναν κύκλο που άλλοτε βρίσκομαι στην κορυφή του, άλλοτε στο μέσον και άλλοτε στον πάτο του. Μ’ αυτό τον τρόπο θεωρώ ότι μπορώ και πατώ με μεγαλύτερη ασφάλεια με τα πόδια μου στη γη και δεν κινδυνεύω να ζαλιστώ όταν ο κύκλος με φέρει στην πάνω πλευρά του.

Ο χρόνος με τον γιο σας είναι αρκετός;

Υπάρχει μία απέραντη γειτονιά στην καρδιά μου, που είναι η γειτονιά που ζει ο γιος μου. Τον κουβαλάω συνέχεια μαζί μου. Όχι, χρόνος πολύς δεν υπάρχει γιατί λείπω αρκετές μέρες στην Αθήνα. Προσπαθώ με διάφορους τρόπους να είμαι μαζί του και ένας από αυτούς- δεν το έχω πει ποτέ αυτό σε κανέναν- είναι να του γράφω γράμματα. Γράμματα για σκέψεις μου, για πράγματα που θα ήθελα να ξέρει πόσο με επηρέασαν. Θέλω να ξέρει γιατί μπήκα στην πολιτική, γιατί αναγκαστικά μεγάλωνε πολλές φορές με έναν πατέρα που βρισκόταν στην Αθήνα και όχι στο κρεβατάκι του. Τα  γράμματα αυτά τα γράφω, τα κλείνω σε φάκελο, βάζω το γραμματόσημο, πηγαίνω στο ταχυδρομείο, τα σφραγίζω με μόνη διαφορά ότι δεν τα ρίχνω στο κουτί. Τα έχω φυλάξει. Αποστολέας είμαι εγώ, παραλήπτης είναι ο γιος μου. Αυτά τα γράμματα παραμένουν φυλαγμένα και καλά κρυμμένα κάπου και θα τα παραλάβει ο γιος μου, ελπίζω, από τα χέρια μου. Αν εγώ δεν υπάρχω στη ζωή, θέλω να τα παραλάβει κάποτε γιατί αυτά τα γράμματα του ανήκουν. Είναι η παρακαταθήκη ενός πατέρα προς το γιο του. Έτσι διάλεξα να επικοινωνώ με το παιδί μου. Αρκεί, βέβαια, να έχει όρεξη να διαβάζει γιατί το κάθε γράμμα αποτελείται από πολλές σελίδες. Με έχουν πάρει νύχτες ολόκληρες να γράφω γράμματα στο παιδί μου και να ανακαλύπτω ότι έχει φέξει όταν σφραγίζω το φάκελο.

Τι κληρονόμησε ο γιος σας από εσάς;

Σίγουρα πολλά εξωτερικά χαρακτηριστικά. Για τα εσωτερικά, φοβάμαι, ότι ο κάθε πατέρας απομονώνει και βλέπει στο παιδί εκείνα που εκείνος θα ήθελε, θεωρώντας ότι το παιδί του ανήκει σε άλλη κατηγορία απ΄ότι τα παιδιά του κόσμου. Όχι, ο γιος μου είναι ένα από τα παιδιά του κόσμου, είναι ένα παιδί της εποχής του, έξυπνο, παιδί του ίντερνετ, ένα παιδί που μ’ έχει ξεπεράσει σε πολλά πράγματα, όπως στην επαφή του με τα ηλεκτρονικά μέσα. Σίγουρα από μένα κληρονόμησε την αγάπη για την ιστορία, την αγάπη για τον τόπο μας.

Όταν κλείνετε την πόρτα του σπιτιού σας, τι αφήνετε πίσω σας;

Δεν έχω καταφέρει να λειτουργώ έτσι. Δεν αφήνω τίποτα απ’ έξω. Κουβαλάω μέσα στο σπίτι τις σκέψεις, τις έννοιες και τους προβληματισμούς μου.

Έχετε πληγωθεί ποτέ;

Πολλές φορές.

Έχετε κλάψει;

Πολλές φορές από μία αιτία που δεν θα τη θεωρούσε κανείς ικανή να προκαλέσει τέτοιου είδους ξεσπάσματα, εμένα μου συμβαίνει. Κυρίως όταν βλέπω παιδιά στο δρόμο, στην ηλικία του γιου μου ή και μικρότερα και ειδικά όταν δεν είμαι κοντά του.

Έχετε νιώσει τον ανταγωνισμό;

Τον ανταγωνισμό τον έχω νιώσει στο πετσί μου σκληρά και έντονα και, μάλιστα, πολύ πρόσφατα στις Δημοτικές Εκλογές, όπου εκεί είδα ανθρώπους χωρίς να έχουν κανένα λόγο να προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανακόψουν την πορεία που είχαμε ξεκινήσει μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελαν να μου συγχωρήσουν το να καταφέρουμε το στόχο μας. Πριν από την πολιτική τον είχα νιώσει και στη δημοσιογραφία. Στην πολιτική, όμως, τα μέσα που χρησιμοποιεί κανείς είναι πολύ πιο σκληρά. Ο φθόνος γεννά σκέψεις σε ανθρώπους που δεν το περιμένεις. Μπήκα σε ένα χώρο και τον υπηρετώ ξέροντας τι έχω να αντιμετωπίσω.

Στεναχωρεθήκατε ή θυμώσατε που χάσατε στις δημοτικές εκλογές;

Στεναχωρέθηκα. Όταν έχεις δώσει αρκετούς αγώνες στην πολιτική, ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο της επιτυχίας και της αποτυχίας. Εγώ είμαι άνθρωπος που προετοιμάζομαι και για τα δύο. Προσπάθησα να το ξεπεράσω κοιτώντας την επόμενη ημέρα. Η Θεσσαλονίκη είναι εδώ, τα προβλήματα είναι εδώ και οι λόγοι που με οδήγησαν να κατέβω ως υποψήφιος δήμαρχος δεν έχουν πάψει να υπάρχουν. Πιστεύω σε μια άλλη Θεσσαλονίκη, σε ένα άλλο μοντέλο διοίκησης από αυτό που εφαρμόζεται.

Φίλους πολιτικούς έχετε;

Έχω πολλούς καλούς φίλους και γι’ αυτό θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Αυτοί οι φίλοι μου δεν ανήκουν στην πολιτική και, μάλιστα, πολλοί από αυτούς ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους από μένα. Πολιτικούς φίλους έχω αμέτρητους. Σημασία όμως έχει ποιοι απ’ όλους αυτούς θα συνεχίσουν να καλούν το κινητό σου τηλέφωνο όταν αποχωρήσεις από την πολιτική. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που θα μείνουν στη ζωή σου. Όλοι οι άλλοι είναι άνθρωποι που συμπορεύονται μαζί σου όσο διαρκεί αυτό το ταξίδι, αυτή η πορεία, αυτή η περιπλάνηση.

Ο Γιάννης Μπουτάρης θα μπορούσε να είναι φίλος σας;

Θα μπορούσα να πιω πολλούς καφέδες με τον Γιάννη Μπουτάρη, ούτως ή άλλως το κάνουμε σήμερα γιατί μας δένει η Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, δεν θα τον διάλεγα για φίλο μου γιατί έχει τελείως διαφορετική άποψη από εμένα για τα πράγματα. Πιστεύω να μην ξαφνιάσουμε όταν ζητήσω από τον Γιάννη Μπουτάρη, να πάμε οι δυό μας μια βόλτα στην πόλη και γιατί όχι, να πιούμε ένα καφέ για να στείλουμε ένα μήνυμα, ότι σ΄αυτή την πόλη ξέρουμε να αγωνιζόμαστε, έχουμε τις διαφορετικότητές μας, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να είμαστε φίλοι μεταξύ μας.

 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore στο τεύχος Απριλίου 2011

ΟΣΑ ΕΜΑΘΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ

Ο μήνας που πέρασε ήταν για μένα ιδιαίτερος και πολύ γεμάτος. Γέλασα πολύ, βγήκα πολύ, είδα φίλους που μου είχαν λείψει, έκλαψα, θύμωσα, αντέδρασα, όμως στο τέλος νιώθω πως βγήκα λίγο πιο κερδισμένη.

Άλλωστε, η άνοιξη είναι μία εποχή που ενισχύει τη διάθεση για αλλαγές και επαναπροσδιορισμούς. Γι’ αυτό κι εγώ έκρινα, κρίθηκα, αποφάσισα και έμαθα.

Έμαθα ότι δεν συγκρίνονται με τίποτα οι μικρές, απλές, οικογενειακές στιγμές. Ένα χαμόγελο και μία αγκαλιά από την οικογένεια μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση και να επουλώσει όλες τις πληγές. Οι βόλτες με τον αδερφό μου και την Άνια στη Θεσσαλονίκη, οι καφέδες που αμέσως γίνονται κρασιά και οι συμβουλές του μεγάλου αδερφού που κατά ένα περίεργο τρόπο ΠΑΛΙ έχει δίκιο. Τα προγνωστικά και οι προβλέψεις του μπαμπά μου για την πολιτική, για τις σχέσεις (επαγγελματικές και μη), για την επικαιρότητα, που δεν ξέρω πώς το καταφέρνει, αλλά επιβεβαιώνονται πάντα. Ακόμη και όταν όλοι διαφωνούμε εκείνος έχει πάντα δίκιο στο τέλος. Και η μαμά μου, το στήριγμά μου σε όλα. Στα πάντα και για πάντα. Ο άνθρωπος που μας συντονίζει όλους και το κάνει με αξιοζήλευτη επιτυχία.

Έμαθα ότι είναι τυχερός όποιος έχει αληθινούς φίλους. Και εγώ αισθάνομαι τυχερή. Δεν αλλάζω με τίποτα τις στιγμές μου μαζί τους. Η Μαριλένα που μπορεί να είναι κάποιες φορές μακριά αλλά είναι πάντα εκεί, τα αμέτρητα κοκτέηλ με τη Νινή στο Βanquet που καταλήγουν κάθε φορά σε εξομολογήσεις, οι ατελείωτες συζητήσεις με την Αθηνά που πάντα οδηγούν σε σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μας στο μέλλον και φυσικά στην πεποίθηση ότι εμείς ήρθαμε για να αλλάξουμε τον κόσμο. Το ξαφνικό τηλεφώνημα στη Λίλη για να μοιραστώ μαζί της από το πιο ασήμαντο περιστατικό μέχρι την πιο βαθιά μου σκέψη. Το μάθημα που μου δίνει –χωρίς πάντα να το ξέρει- η Μαριάνα να ζω αληθινά την κάθε στιγμή μου όπως κάνει αυτή. Το χιούμορ της Ευγενίας η οποία με κάθε αφορμή με «πειράζει», οι συζητήσεις μας με τη Νάσια που πάντα καταλήγουν στο να θυμόμαστε τα σχολικά μας χρόνια, τις πλάκες στους καθηγητές, τους έρωτες στο Λύκειο και τα τελευταία μας ξενύχτια πριν τις πανελλαδικές. Η Κατερίνα με την οποία μπορείς να συζητάς για όλα και να μη σε νοιάζει που περνάει η ώρα αλλά είναι στην Ολλανδία και μας λείπει. Η άλλη Κατερίνα που μου δίνει τις καλύτερες συμβουλές και κρέμομαι από τα χείλη της κάθε φορά. Η δοτικότητα της Μαίρη Έλεν και το χαμόγελό της που ξέρεις ότι είναι ατόφιο και αληθινό. Η Δήμητρα που θα σχολιάσει τα πάντα με τον δικό της τρόπο και θα σε κάνει να γελάσεις. Αυτά και τόσα άλλα που μόνο που τα σκέφτομαι χαμογελάω.

Έμαθα ότι υπάρχουν όρια. Όρια στο πώς αντιδρούμε, στο πώς συμπεριφερόμαστε, στο πώς μιλάμε. Όρια που βάζουμε εμείς και μόνο. Κατάλαβα ότι δεν είναι κακό να τα ξεπεράσεις, γιατί μαθαίνεις καλύτερα ποιος είσαι. Δεν στεναχωριέμαι λοιπόν αν καμιά φορά τα ξεπεράσω, γιατί την επόμενη φορά θα είμαι ένα βήμα πιο κοντά στον εαυτό μου.

Έμαθα ότι κάθε τέλος είναι μία αρχή. Πάντα θα έχεις περισσότερα να πάρεις και ακόμη περισσότερα να δώσεις, πάντα θα υπάρχουν περισσότερες στιγμές να ζήσεις και μεγαλύτερες συγκινήσεις να νιώσεις. Κάθε τέλος είναι μία αφορμή για να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Να μάθουμε τι είμαστε και τι θέλουμε για να κάνουμε μία νέα αρχή.

Έμαθα, παρακολουθώντας την ταινία Into the Wild, ότι μπορεί να φτάσεις πολύ μακριά για να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να ζήσεις το όνειρό σου, ακόμη και μέχρι την Αλάσκα. Αρκεί να ξέρεις ότι υπάρχει κόστος. Έμαθα, επίσης, καταπληκτικά τραγούδια (από το soundtrack της ταινίας) που έχουν την υπογραφή του Eddie Vedder και είμαι σίγουρη πως αν τα ακούσετε θα μιλήσουν και στη δική σας ψυχή.

Έμαθα ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι υπέρτατη. Θυμήθηκα, παρακολουθώντας την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη, τα γεγονότα που συνέβησαν πέρυσι τον Μάιο στην Αθήνα, όταν κάηκε η Marfin. 2 μολότοφ και 3 νεκροί ο απολογισμός. Ένα γεγονός που ξεχάστηκε και οι μόνοι που ζουν καθημερινά με αυτό είναι οι συγγενείς των θυμάτων. Άγνωστοι –μέσα στο πλήθος των διαδηλωτών- που ήξεραν ότι το κτίριο είχε εργαζόμενους και δεν δίστασαν να το πυρπολήσουν. Το συμπέρασμα, ένα: Όταν η ζωή αφαιρείται με βία, ο κάθε σκοπός και ο κάθε αγώνας χάνει τελικά την ουσία του.

Η αρχή αυτού του μήνα σηματοδοτεί το τέλος της άνοιξης. 

Σηματοδοτεί το τέλος μίας περιόδου και την αρχή νέας. 

Μίας περιόδου ιδιαίτερης και ξεχωριστής για τον καθένα από μας. Κάντε μία σύντομη ανασκόπηση, κρατήστε τις καλές αναμνήσεις και αφήστε πίσω σας όσα σας στέρησαν το χαμόγελο. Έτοιμη να υποδεχτώ το καλοκαίρι αποχαιρετώ την άνοιξη μαζί σας.

Το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας έχει στόχο να σας φτιάξει τη διάθεση, όπως έφτιαχνε τη δική μας όσο το ετοιμάζαμε.

Σοφία Τουντούρη

Υ.Γ. Σήμερα είναι η Γιορτή της Μητέρας. Μην ξεχάσετε να χαρίσετε το πιο μεγάλο σας χαμόγελο στον άνθρωπο που σας χαρίζει την πιο αληθινή και πιο ανιδιοτελή του αγάπη. Και πάντα θα το κάνει. Χρόνια πολλά Μαμά! Σ'αγαπώ.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore, στο τεύχος Μαϊου 2011