«PRECIOUS THING» - Dee Dee Bridgewater

Η συνέντευξη με τη Dee Dee Bridgewater ήταν εμπειρία. Αυτή η γυναίκα είναι τόσο ξεχωριστή. Είναι ντίβα με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά στη φωτογράφηση έκανε σαν μικρό παιδί. Γέλασε με την καρδιά της, αστειεύτηκε, διασκέδασε. Φλέρταρε τόσο με τον φακό όσο και με τον φωτογράφο . Δεν μάσησε τα λόγια της. Είπε τα πάντα. Χωρίς δισταγμό. Μόνο με πολύ πάθος. Η «θεά» της χρυσής εποχής της τζαζ μουσικής παραχωρεί μία εφ' όλης της ύλης και άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη στο Adore.

της Σοφίας Τουντούρη

Πώς ξεκίνησαν όλα για την Dee Dee Bridgewater; Είχατε την ευκαιρία να έχετε κάποιον μέντορα;
Πάντα έβλεπα τον πατέρα μου ως τον μέντορά μου. Ήταν τρομπετίστας και στην αρχή που είδα ότι πραγματικά θέλω να ασχοληθώ με το τραγούδι ήταν ο πατέρας μου που μου έδωσε όλες τις απαιτούμενες ευκαιρίες για να το κάνω. Αμέσως μετά, ήταν η μαμά μου που με στήριξε.
Είχατε δηλαδή την οικογένειά σας στο πλευρό σας…
Ναι ευτυχώς! Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Είναι μακρύς ο δρόμος για την κορυφή;
Ακόμη σκαρφαλώνω. Είναι κακό να πιστέψεις ότι τα έχεις κάνει όλα. Υπάρχει πάντα κάτι παραπάνω να δώσεις.
Τι θυσιάσατε για την επιτυχία;
Θυσίασα πολλά που αφορούν την οικογένειά μου. Το να είμαι απούσα, ειδικά για το τελευταίο μου παιδί που είναι 17 χρονών (σ.σ. η Dee Dee έχει τρία παιδιά από τρεις διαφορετικούς συζύγους, δύο κόρες και έναν γιο), είναι το πιο λυπηρό για μένα. Παρόλο που το έχω μετανιώσει, ξέρω ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσα να έχω κάνει. Αυτή ήταν η κατάστασή μου. Αυτό, όμως, ήταν που προκάλεσε ένα «ρήγμα» στη σχέση μου με το γιο μου. Τα πράγματα τώρα είναι κάπως καλύτερα αλλά για να το καταφέρω αυτό αναγκάστηκα να τον απομακρύνω από τον πατέρα του, να τον βάλω σε ένα μέρος όπου θα είναι μόνος και όπου θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με τον εαυτό του και να σκεφτεί για τη ζωή του και τους γονείς του…
Χρειάζεται μεγάλη δύναμη για μία μητέρα για να το κάνει αυτό...
Ναι, το ξέρω αλλά ήταν η μόνη λύση. Ήταν σημαντικό γιατί είναι άντρας. Πρέπει να μάθει πώς να επιβιώνει, πώς να γίνει υπεύθυνος και τρυφερός. Να μάθει για τις σχέσεις με τις γυναίκες και να καταλαβαίνει τον κόσμο. Να μάθει ότι τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως αυτός τα θέλει. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να μάθει ακόμη. Να μάθει ότι πρέπει να είναι ανεξάρτητος και όχι να εξαρτάται από τσιγάρα, αλκοόλ και ουσίες όπως αυτές.
Με τον τρίτο σύζυγο είστε ακόμη μαζί;
Όχι, είμαστε σε διάσταση. Θέλω διαζύγιο.
Υπάρχει κάποιος άλλος άντρας στη ζωή σας σήμερα;
Δεν χρειάζομαι κανέναν άντρα. Δεν χρειάζομαι κάτι άλλο. Σκέφτομαι ότι εάν είχα κάποιον άλλον άντρα στη ζωή μου θα έπρεπε να είναι ώριμος αρκετά για να καταλάβει ότι θα πρέπει να μοιράζεται μαζί μου πράγματα χωρίς να πρέπει να «βάλουμε δαχτυλίδι».
Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι σας πλησιάζουν επειδή είστε διάσημη, πλούσια και επιτυχημένη;
Το ξέρω ότι γι’ αυτό με πλησιάζουν. Μερικές φορές, όταν έχω καλή διάθεση, τους το επιτρέπω. Τις άλλες φορές όμως τους απομακρύνω από δίπλα μου. Πλέον μου είναι πολύ εύκολο να διακρίνω αυτούς τους ανθρώπους .
Αισθάνεστε μοναξιά;
Ναι, γιατί δεν έχω μαζί μου το κουταβάκι μου. Είναι μαλτέζ και το όνομά του είναι Άyo, σαν την τραγουδίστρια!
Έχετε καθόλου ελεύθερο χρόνο;
Όχι, καθόλου. Όταν έχω λίγο χρόνο τον αφιερώνω ολοκληρωτικά στη μητέρα μου που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Είναι πολύ δύσκολη αυτή η κατάσταση.
Γνωρίζω ότι αγαπάτε πολύ τη διακόσμηση…
Ναι, τη λατρεύω! Είμαι εκλεκτική όμως και σ’ αυτό όπως και στη ζωή μου. Μ’ αρέσουν τα αυθεντικά κομμάτια. Αγαπημένη μου χώρα είναι το Μάλι στην Αφρική και αδυναμία μου τα κινέζικα έπιπλα. Έχω πολλά από αυτά.
Πιστεύετε στο Αμερικάνικο Όνειρο;
Ναι, υπάρχει! Μάλιστα, έχουμε και τον πρώτο αφροαμερικανό πρόεδρο, τον Μπαράκ Ομπάμα, που αποτελεί ελπίδα για τους περισσότερους Αμερικανούς.
Τι αποτελεί έμπνευση για εσάς;
Έμπνευση αποτελούν τα πάντα για μένα. Η Θεσσαλονίκη αποτελεί μεγάλη έμπνευση. Συνάντησα όλες εσάς τις γυναίκες του Adore και χαίρομαι πολύ γιατί είστε πολύ δημιουργικές γυναίκες όλες σας!
Σας ευχαριστούμε πολύ. Όμως δεν είναι «αντρικός» ο κόσμος που ζούμε;
Όχι βέβαια! Αυτό δεν ισχύει πια. Γίνεται όλο και πιο γυναικείος ο κόσμος μας. Και το πιστεύω αυτό γιατί και εγώ είμαι γυναίκα και τα έχω καταφέρει. Έχω κουραστεί να βλέπω γυναίκες να κρύβονται πίσω από τη σκιά των συζύγων τους. Μ’ αρέσει πολύ που προΐσταμαι σε άντρες και τους δίνω εντολές. Τρελαίνομαι να λέω σε έναν άντρα «Δεν είσαι καλός σ’ αυτό που κάνεις, είσαι φριχτός εραστής».
Το έχετε πει αυτό σε άντρα;
Φυσικά!
Και τι έγινε μετά;
Κάποιες φορές έφευγαν τρέχοντας. Αλλά ήταν ένας -ο τελευταίος μου άντρας- που προσπάθησε να γίνει καλύτερος. Με ρωτούσε τι να κάνει για να γίνει καλύτερος και να με κάνει χαρούμενη. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να πούμε στους άντρες τι πραγματικά θέλουμε από αυτούς.
Τότε γιατί το κάνουμε;
Γιατί έχουμε μάθει να τους υπηρετούμε. Να υπηρετούμε, να υπηρετούμε, να υπηρετούμε…
Πώς χαλαρώνετε μετά από μία δύσκολη μέρα;
Το σπίτι μου είναι το ησυχαστήριό μου και δεν επιτρέπω σε κανέναν να εισβάλλει σ’ αυτό. Μόνο ξεχωριστοί άνθρωποι επιτρέπεται να μπουν. Γιατί θέλω να κρατήσω την ιδιωτικότητα, αυτή είναι που με εμπνέει. Να είμαι ήσυχη, να είμαι μόνη… Μου είναι απαραίτητο να αποσύρομαι από τον πολύ κόσμο καμιά φορά…
Πώς αισθάνεστε όταν βρίσκετε στη σκηνή;
Νιώθω υποχρεωμένη απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται για να με ακούσουν. Είναι μία έξοδος γι’ αυτούς. Νιώθω γοητευμένη. Όταν βλέπω τα πρόσωπά τους, νιώθω απίστευτα. Και μετά… δεν τους ξανακοιτάζω. Κοιτάζω πάνω από τα κεφάλια τους. Γιατί αλλιώς θα έχανα τη συγκέντρωσή μου και δεν θα μπορούσα να τραγουδήσω. Νιώθω πολύ συγκινημένη και πολύ περήφανη ταυτόχρονα.
Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερό σας κατόρθωμα μέχρι σήμερα;
Το ότι έγινα γιαγιά! Τα μεγαλύτερά κατορθώματά μου είναι τα παιδιά μου. Είμαι πάνω απ’ όλα μητέρα. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθω ότι είμαστε οικογένεια.
Έχετε κάποια στιγμή που ήταν τόσο ξεχωριστή και δεν θα την ξεχάσετε ποτέ;
Όταν ήρθε ο εγγονός μου στον κόσμο! Ήμουν μέσα κατά τη διάρκεια του τοκετού στο Λος Άντζελες. Όταν βγήκε έξω στον κόσμο άρχισε να κλαίει και έλεγα «Θεέ μου, το πρώτο μου εγγονάκι!». Είδα πρώτα τα μαλλιά του και παρακολουθούσα τον γιατρό να τον βγάζει έξω. Είδα τον γαμπρό μου να κόβει τον ομφάλιο λώρο μαζί με τον γιατρό. Το έζησα τόσο έντονα όλο αυτό και θα μου μείνει αξέχαστο. Ήταν απίστευτο το συναίσθημα!
Η ζωή σας μοιάζει με παραμύθι. Είναι όντως έτσι;
Ναι, ήταν όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Είναι όμως αποτέλεσμα που ήρθε μέσα από τα λάθη, τα σκαμπανεβάσματα, τους λάθος ανθρώπους δίπλα μου, τους τρεις συζύγους μου και ενώ δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Τώρα νιώθω καλύτερα για τον εαυτό μου γιατί είμαι 20 χρόνια μεγαλύτερη και ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου.
Σε τι πιστεύετε;
Πιστεύω στο πνεύμα του Θεού που βρίσκεται μέσα μας. Στη φωνή του Θεού που έχω μέσα μου. Πιστεύω στη μετενσάρκωση, στην τελευταία μου ζωή. Πιστεύω στην οικογένεια και γι’ αυτό αγωνίζομαι για να την προστατέψω. Πιστεύω σε ήθη και αξίες. Και τώρα, αυτή τη στιγμή, ανοίγω την καρδιά μου και νιώθω ότι ο Θεός μου δείχνει τους καλούς ανθρώπους. Σ’ αυτό τον κόσμο θα είμαστε κάποια στιγμή υπόδουλοι αυτών που δεν πιστεύουν, όμως είμαι έτοιμη να αγωνιστώ ενάντια σ’ αυτούς. Να βγω έξω και να γίνω η φωνή για τους ανθρώπους.
Φαίνεστε πολύ σίγουρη για τον εαυτό σας. Πώς το καταφέρνετε;
Αυτό πήρε πολλά χρόνια. Θεραπείες, ψυχολόγοι… Όλοι έχουμε συγκεκριμένα μονοπάτια να περπατήσουμε…
Γιατί ξυρίζετε το κεφάλι σας;
Το ξυρίζω για δύο λόγους. Είχα τριχόπτωση. Και κάποια στιγμή κουράστηκα να ασχολούμαι με τρίχες… Έτσι μία μέρα ξύπνησα, στις 7 Σεπτεμβρίου του 2007, και είπα «φτάνει, όχι άλλα μαλλιά». Ήθελα να φτάσω στο ανώτατο πνευματικό επίπεδο. Ήθελα να προσπαθήσω να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορούσα πριν φύγω από αυτό τον κόσμο γιατί πραγματικά δεν θέλω να επιστρέψω σ’ αυτόν. Και πιστεύω ότι δεν θα ξαναγυρίσω. Στην Ινδία οι γυναίκες που ξυρίζουν το κεφάλι τους έχουν περάσει στο ανώτατο πνευματικό επίπεδο, τις αντιμετωπίζουν ως θεές. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι μία γυναίκα να απαρνηθεί τα μαλλιά της.
Τι θα συμβουλεύατε τις νέες γυναίκες που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη; Τι να προσέχουν στη ζωή τους;
Πρέπει να αποφεύγουμε να πιστεύουμε στον δικό μας «τύπο». Δηλαδή σ’ αυτούς που μας λένε πόσο υπέροχες είμαστε. Ανακάλυψα κάτι που με έχει σώσει: Έχω δύο προσωπικότητες. Η μία είναι πάνω στη σκηνή και η άλλη είναι η Dee Dee Bridgewater που δεν μασάει τα λόγια της, είναι ειλικρινής και διαθέτει μεγάλη τρέλα.

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Adore στο τεύχος Αυγούστου 2009)