Συνέντευξη με τον Γιώργο Χωραφά

Για κάθε άντρα υπάρχει μία δεκαετία στη ζωή του που θα θυμάται για πάντα. Η χρυσή δεκαετία του Γιώργου Χωραφά μόλις ξεκίνησε και ο ίδιος δείχνει να το απολαμβάνει. Πιο ώριμος από ποτέ εξηγεί γιατί αποχωρεί από τη θέση του προέδρου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, παραδέχεται τις αδυναμίες του και αποκαλύπτει το πώς ο έρωτας με τη σύζυγό του μένει ζωντανός και πολύ δυνατός.

Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη

Φωτογράφος Κώστας Αμοιρίδης

Το ραντεβού μας έχει δοθεί στο lobby του ξενοδοχείου όπου διαμένει. Είναι Κυριακή και συγκεκριμένα η τελευταία Κυριακή του Φεστιβάλ, που τυχαίνει να είναι και η τελευταία επίσημη ημέρα του Γιώργου Χωραφά στη θέση του προέδρου. Καταφτάνει με μικρή καθυστέρηση. Ευγενικός και με ξεκάθαρη τη γαλλική επιρροή στη συμπεριφορά του μου ζητά συγνώμη, παραγγέλνει καφέ και το μαγνητόφωνο αρχίζει να γράφει.

Γιατί αποχωρείτε από τη θέση του προέδρου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;
Γιατί θέλω να αφοσιωθώ πιο πολύ στη δουλειά μου ως ηθοποιός και ως δημιουργός. Έχω πολλές ιδέες που έχω βαρεθεί να μένουν στο στάδιο της ιδέας. Θα έρθω όμως και του χρόνου στη Θεσσαλονίκη για το Φεστιβάλ, ως συμμετέχων αυτή τη φορά...

Τι γεύση σας έχει αφήσει ως τώρα η διοργάνωση;
Πολλές φορές αρχίζει να μυρίζει το καμένο, αλλά κάθε φορά το σώζουμε στο τέλος! Αισθάνομαι ότι κάθε φορά βρίσκομαι σε μία ένταση που κοιτάζουμε τον ένα φούρνο και ο άλλος είναι έτοιμος να πάρει φωτιά, όμως το παίρνουμε γρήγορα χαμπάρι, σβήνουμε τη φωτιά και το σώζουμε το φαγητό. Όλο το κόλπο είναι να μη φαίνεται αυτό προς τα έξω και πραγματικά εάν είμαι υπερήφανος για κάτι είναι όταν μου λένε άνθρωποι που έχουν εμπειρία από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, ότι έχουν μείνει εντυπωσιασμένοι από την οργάνωση και την ευγένεια των ανθρώπων του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη.

Θα δανειστώ το motto της φετινής διοργάνωσης: Γιατί κινηματογράφος τώρα;
Βρισκόμαστε στο μέσον μίας μεγάλης οικονομικής κρίσης κατά τη διάρκεια της οποίας με πολύ μεγάλη δυσκολία γίνονται οι ταινίες και δίνονται οι επιχορηγήσεις γι' αυτές. Όλοι μαζεύονται και λένε “Ωχ! Δεν μπορούμε να κάνουμε σινεμά, περνάμε κρίση”. Βλέπουν το σινεμά σαν μία πολυτέλεια, σαν να είναι κάτι που όταν είναι δύσκολα τα πράγματα το σταματάμε. Γιατί είναι σημαντικό να συνεχιστεί ο κινηματογράφος τώρα; Σ' αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή ο κινηματογράφος μπορεί να βοηθήσει. Αυτό που μας κινητοποιεί να κάνουμε ταινίες πηγάζει από το σήμερα.

Δηλαδή ο λόγος που οι ελληνικές παραγωγές δεν γεμίζουν τις κινηματογραφικές αίθουσες είναι οικονομικός;
Η κάθε ταινία έχει το κόστος της. Γι' αυτό λέω ότι μία ταινία έχει μία αξία χρηματική και μία άλλη αξία επιπλέον που είναι συμβολική. Αυτό το συμβολικό κόστος είναι κάτι που πρέπει μία χώρα να το επενδύει στον κινηματογράφο της. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που δεν κάνει η Ελλάδα. Το κάνει τόσο λίγο που είναι ασήμαντο. Είναι οικονομικό το πρόβλημα. Το ταλέντο υπάρχει. Επειδή, λοιπόν οι Έλληνες σκηνοθέτες σαν ένα σύνολο παιδεύονται πάρα πολύ για να κάνουν ταινίες και επειδή ο κάθε δημιουργός εκφράζει κάτι απ' τη ζωή του μέσα από την ταινία του, ίσως αυτό που εκφράζουν ή που προσπαθούν να εκφράσουν οι πιο πολλοί είναι το παίδεμα που έχουν από τη ζωή. Αρκετά παιδεύονται οι άλλοι Έλληνες για να θέλουν να δουν και το παίδεμα του σκηνοθέτη!

Στην τελευταία σας ταινία, “Επικίνδυνες Μαγειρικές” εσείς και ο συμπρωταγωνιστής σας Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης επιδίδεστε στην μαγειρική για να γοητεύσετε την Κάτια Ζυγούλη. Στην πραγματική ζωή, μία μαγειρική συνταγή είναι ικανή να κερδίσει την καρδιά μίας γυναίκας;
Δε νομίζετε;

Τελικά ποιος κερδίζει το κορίτσι;
Πρέπει να δείτε την ταινία. Αλλά δεν είναι μόνο με μία συνταγή!

Μαγειρεύετε;
Ναι φυσικά!

Η σπεσιαλιτέ σας;
Δεν έχω! Πειραματίζομαι! Έχω πάρα πολλά μπαχάρια τα οποία χρησιμοποιώ με φαντασία στις συνταγές μου!

Γαλλική ή Ελληνική κουζίνα;
Φυσικά Ελληνική...100%. Ξέρω μία συνταγή που πραγματικά ρώτησα τη μητέρα μου και μπορώ να την κάνω. Είναι το αρνάκι φρικασέ!!! Αυτό είναι το μόνο που κάνω βάσει συνταγής. Τα άλλα τα κάνω όπως μου κατέβει.

Ποια είναι η μυστική συνταγή του Γιώργου Χωραφά; Πώς κατακτήσατε τη σύζυγό σας;
Τη σύζυγό μου την κατακτώ καθημερινά. Δεν υπήρξε μία φορά και τέλος. Υπηρετούμε...τι να κάνουμε; Πραγματικά δεν έχω τη μυστική συνταγή...

Πώς καταφέρνετε να ισορροπείτε ανάμεσα σε μία επιτυχημένη καριέρα και μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή;
Ένας Θεός ξέρει! Καταρχήν δεν είναι τίποτα ποτέ δεδομένο και αυτό πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας. Αυτό δεν χρειάζεται να είσαι φιλόσοφος για να το ξέρεις. Ποτέ δεν θεωρείς μία καριέρα επιτυχημένη και η ευτυχισμένη οικογένεια είναι κάτι που η ίδια η οικογένεια σου το υπενθυμίζει αν την παραμελήσεις. Η οικογένεια είναι σαν το σώμα σου , αν πονάει το χέρι ξέρεις ότι σε πονάει το χέρι, δεν ξύνεις το αυτί σου!

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει στη ζωή σας;
Συνήθως σκέφτομαι ότι ό,τι έχω κάνει, έχει γίνει. Βεβαίως έχω μετανιώσει για πράγματα που έχω πει, έχω μετανιώσει για τη στιγμή που το είπα. Αλλά παρόλα αυτά πρέπει να ζούμε με το παρελθόν μας και είτε να διορθώνουμε τα λάθη ή να πληρώνουμε το τίμημα του σφάλματος και να καταλάβουμε ότι αν κάναμε αυτό το σφάλμα ήταν επειδή το είχαμε μέσα μας, δεν βγήκε από το πουθενά. Μας εξέφραζε τότε.

Ποια αδυναμία σας θα παραδεχόσασταν δημόσια;
Πολυλογία;

Με ρωτάτε;
(γελάει)

Δεν είναι αδυναμία αυτό....
Ε, πώς δεν είναι. Πολυλογώ ίσως επειδή δεν μου έρχονται εύκολα τα λόγια στα Ελληνικά.

Δηλαδή στα γαλλικά δεν πολυλογείτε;
Στα ελληνικά σίγουρα είναι χειρότερα πάντως! Όμως, αυτές οι αδυναμίες που παραδεχόμαστε δημόσια δεν μετράνε γιατί οι πραγματικές μας αδυναμίες είναι αυτές που κρύβουμε...

Στις περισσότερες γυναίκες αρέσει η πολυλογία. Αλήθεια, οι γυναίκες σας πλησιάζουν;
Όχι πολύ.

Θυμάστε κάποια υπερβολική εκδήλωση θαυμασμού;
Να μιλήσουμε για παθολογικά πράγματα;

Φυσικά, πείτε μου...
Τι να σας πω, υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκουν που μένω, έρχονται, γίνονται ενοχλητικοί και επικίνδυνοι...

Γυναίκες να φανταστώ...
Ναι... Υπάρχουν και άλλες που γράφουν 100 σελίδες σε κάθε γράμμα.

Τα διαβάζατε αυτά τα γράμματα;
Την πρώτη φορά τα κοιτάζω για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται και μετά περιμένω απλά να τους περάσει. Και συνήθως περνάει. Βρίσκουν αλλού να τα στέλνουν μετά! Αλλά μερικές φορές κρατάνε και 10 χρόνια...

Είστε πάντα τόσο ήρεμος;
Όχι. Αλλάζω όταν είμαι αγριεμένος.

Τι σας αγριεύει;
Όταν κάτι πρέπει να γίνει στην ώρα του και βλέπω ότι κάποιος δεν είναι στο σωστό ρυθμό. Αυτό κάπως με νευριάζει.

Θυμάστε κάποια συμβουλή που σας έχουν δώσει και την ακολουθείτε μέχρι σήμερα;
Ο Αντουάν Βιτέζ μου είχε πει ότι τα πάντα ανατρέπονται και ότι δεν χρειάζεται να σέβεσαι τίποτα όταν είσαι ηθοποιός.

Είστε ανατρεπτικός στη ζωή σας;
Όχι τόσο πολύ. Μακάρι να μπορούσα. Στη ζωή κάνω πιο πολλές υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Αλλά έχω την τέχνη και μπορώ να ξεδώσω εκεί. Απλώς πρέπει να ξέρεις ότι έχεις τη δυνατότητα να τα ανατρέψεις όλα, αυτό αρκεί. Να ξέρεις ότι μπορείς να κλοτσήσεις τα πάντα και μερικές φορές απλά να το κάνεις.

Όταν υποδύεστε ένα ρόλο φαντάζομαι γίνεστε ένα μ' αυτόν. Έχει τύχει ποτέ να ερωτευτεί τη συμπρωταγωνίστριά σας;
Όταν παίζεις ένα ρόλο είναι κάτι πολύ όμορφο. Αν και είναι ρόλος σ' αφήνει να δεις μία συγκεκριμένη φύση και ομορφιά την οποία δεν θα την έβλεπες χωρίς αυτόν. Είναι κάτι που είναι ιερό. Είναι πολύ όμορφο αλλά μπορείς να το κρατήσεις έτσι και να μην το χαλάσεις. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και αν σκοτώνεις κάποιον σε μία ταινία. Δεν είναι μόνο το ερωτικό. Όλα αυτά που ζούμε για μία στιγμή είναι κάτι που αν το πιστέψουμε το πιστεύουμε σε μία ιερή ζώνη. Είναι μία ιεροτελεστία. Ακούγεται σαν να λέω φανφάρες αλλά αυτή είναι η ομορφιά της δουλειάς μας και δυστυχώς μπορείς εύκολα να πέσεις θύμα. Αλλά έτσι κάτι χαλάς.

Τι είναι αυτό που παίρνετε μαζί σας φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη;
Μ' αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη, η συνεργασία που έχω με την ομάδα του Φεστιβάλ αν και κάθε φορά φεύγω με εξάντληση! Αλλά σίγουρα αυτό που παίρνω μαζί μου είναι η θέρμη από τους ανθρώπους που έρχονται στο Φεστιβάλ, τα χαμόγελά τους που με ενθαρρύνουν. Αισθάνομαι σαν τους ποδηλάτες που παίρνουν δύναμη από τον κόσμο που συναντούν στη διαδρομή τους στους αγώνες!!!

(Δημοσιεύτηκε το περιοδικό DAR στο τεύχος Ιανουαρίου 2010)