Στα 18 πέρασε στην Ιατρική του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, δεν γράφτηκε καν γιατί ήθελε να γίνει βιολόγος. Στα 22 εγκατέλειψε το μεγαλύτερο πάθος της, τον χορό, γιατί τραυμάτισε σοβαρά τα γόνατά της. Στα 24 και ενώ ήταν διορισμένη στο δημόσιο παραιτήθηκε γιατί δεν την κάλυπτε η "βολεμένη" θέση. Και τότε ήρθε στη ζωή της η υποκριτική. Άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω, ξέρει να βγαίνει νικήτρια σε κάθε "μάχη" που της επιφυλάσσει η ζωή.
Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη
Ας πάρουμε τη ζωή σου από την αρχή. Πώς ήταν η Ζέτα μικρή;
Μεγάλωσα σε μία καλλιτεχνική οικογένεια. Η γιαγιά μου -την οποία έχασα πολύ μικρή- είχε σχολή χορού και πιάνο. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον αμιγώς καλλιτεχνικό. Δηλαδή, έμαθα να χορεύω και να παίζω πιάνο πριν αρχίσω να περπατάω...Για να καταλάβεις, ακόμη και σήμερα, όταν ακούω κλασική μουσική αισθάνομαι σαν να συνάδει η ψυχή μου με το μυαλό μου. Γαληνεύω. Το ίδιο ένιωθα και όταν χόρευα. Η σκηνή, την οποία αποζήτησα όταν πλέον αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, με γοήτευε όταν ήμουν χορεύτρια.
Ήσουν καλή μαθήτρια στο σχολείο;
Ήμουν πάρα πολύ καλή μαθήτρια στο σχολείο. Χωρίς να διαβάζω πολύ. Είχα πολύ μεγάλη αντίληψη και μ' άρεσε να διαλέγω τι θα μάθω. Είχα προτιμήσεις σε μαθήματα γιατί είχα προτιμήσεις σε ανθρώπους, που πέρα από δάσκαλοι ήταν και άνθρωποι. Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό αλλά είχα υπαρξιακές αναζητήσεις από πάρα πολύ μικρή.
Δηλαδή;
Ήθελα να μάθω από πού προερχόμαστε, τι κάνουμε μετά...
Το βρήκες;
Όχι, ποτέ δεν το μαθαίνεις αυτό. Το ψάχνεις αλλά ποτέ δεν το βρίσκεις τελικά. Αυτό είναι και το νόημα της ζωής. Αν τα ήξερες όλα από την αρχή και δεν είχες κάτι άλλο να μάθεις νομίζω θα έπληττες. Μ' άρεσε πολύ να διαβάζω φιλοσοφικά βιβλία, που αφορούσαν σε ερωτήματα ανθρώπων σε σχέση με τη ζωή τους και την ύπαρξή τους.
Έτσι όπως μου τα περιγράφεις φαντάζομαι τη Ζέτα ως ένα κορίτσι μοναχικό, κλεισμένο στον εαυτό του που δεν άφηνε περιθώρια στους άλλους να την πλησιάσουν..
Ήμουν τόσο κλεισμένη στον εαυτό μου όσο και εξωστρεφής!Είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να περάσω καλά σε μία παρέα και να κάνω του κόσμου τις τρέλες και του κόσμου τα αστεία και ένας άνθρωπος ο οποίος αποζητά και έχει την ανάγκη για μοναχικότητα προκειμένου να σκεφτεί, να επανατοποθετηθεί και να πάει παρακάτω. Γιατί πιστεύω ότι μόνο μέσα από τη σκέψη και τον επαναπροσδιορισμό των όσων έχεις μάθει πας παρακάτω ως άνθρωπος.
Ανέφερες πριν ότι μικρή ήσουν επιλεκτική. Αυτό το το χαρακτηριστικό το διατηρείς μέχρι σήμερα;
Γενικά προσπαθώ να κάνω αυτό που μ' αρέσει πολύ και να μην πλήττω. Επιλέγω να κάνω πράγματα τα οποία είναι πολυπρόσωπα, τα οποία έχουν να κάνουν με πολλά ζητήματα και όχι με ένα, γιατί δεν μπορώ να πλήττω. Θέλω να είμαι μονίμως σε μία εγρήγορση ψυχής, νου και σώματος.
Τελειώνοντας το σχολείο περνάς στο πανεπιστήμιο;
Μέχρι τα 22 μου χόρευα επαγγελματικά, επειδή όμως τραυμάτισα σοβαρά τα γόνατά μου από τα 18, διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να χορεύω όπως ήθελα. Παράλληλα, είχα περάσει στο ΤΕΙ Φυσικοθεραπείας. Για να είμαι ειλικρινής στην τρίτη λυκείου ήμουν δεύτερη δέσμη και πέρασα Ιατρική στη Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να γίνω γιατρός, αλλά βιολόγος ξαναέδωσα και δεύτερη φορά. Πέρασα φυσικοθεραπεία γιατί δεν είχα γράψει τόσο καλά. Με το που τελείωσα από το ΤΕΙ, διορίστηκα στο ΚΑΤ. Σε λιγότερο από ένα χρόνο διαπίστωσα ότι αυτή δεν ήταν η ζωή που ήθελα να κάνω αιωνίως. Έτσι, μία ωραία πρωία και χωρίς να έχω εναλλακτική επιλογή για δουλειά, παραιτήθηκα.
Αυτή τη θέση σου πάντως πολλοί θα τη ζήλευαν σήμερα...
Πολλοί...Αυτό είναι αλήθεια...Και τότε τη ζήλευαν!
Διαπιστώνω ότι βαριέσαι εύκολα...
Όχι, βαριέμαι όταν πλήττω. Όταν κάτι δεν μ' αρέσει απόλυτα. Τότε βαριέμαι. Τώρα είμαι 10 χρόνια ηθοποιός και δεν μου έχει περάσει καν από το μυαλό να κάνω κάτι άλλο ή να εγκαταλείψω αυτό που κάνω.
Κι ύστερα ήρθε η υποκριτική; Υπήρχε κάποιος που σε ώθησε να ασχοληθείς με την ηθοποιία;
Από τη στιγμή που πάτησα στη σχολή, χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες για το τι κάνω, ένιωσα ότι πήρα μια πολύ σημαντική απόφαση, ίσως την πιο σωστή στη ζωή μου. Δεν είχα κάποιον μέντορα αν εννοείς αυτό, οι σχολές ούτως ή άλλως σου βάζουν ένα πλαίσιο και σου δίνουν κάποια στοιχεία τα οποία εσύ ανάλογα με το τι διαθέτεις μπορείς να χρησιμοποιήσεις ανάλογα και να φτιάξεις την προσωπική σου φόρμουλα. Υπήρξαν ένας- δύο άνθρωποι στη σχολή με τους οποίους ταυτίστηκα πιο πολύ στις απόψεις και στον τρόπο που έβλεπαν τα πράγματα στην υποκριτική.
Θυμάσαι τον πρώτο σου ρόλο;
Ναι βέβαια. Ήταν στο θέατρο, στο έργο Shirley Valentine όπου τον ομώνυμο ρόλο ενσάρκωνε η Μίρκα Παπακωνσταντίνου...Ένιωθα απίστευτη χαρά γιατί ήταν η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά και γιατί θα έρχονταν άνθρωποι οι οποίοι θα πλήρωναν το εισιτήριό τους για να δουν αυτή την παράσταση. Και βέβαια, το χειροκρότημα στο τέλος ήταν κάτι που μου είχε λείψει αρκετά όταν είχα διακόψει τον χορό. Η σκηνή έχει μία ιδιαίτερη μαγεία που με κάνει να νιώθω πολύ δυνατή. Είναι σαν το μαγικό ραβδάκι της μαγισσούλας που μπορώ με αυτό να μαγέψω τους ανθρώπους.
Είναι θέμα ταλέντου να είσαι καλός ηθοποιός;
Είναι θέμα χαρακτήρα, προσωπικότητας, μόχθου, ψαξίματος. Το ταλέντο παίζει μικρότερο ρόλο απ' ότι φαντάζεται ο κόσμος.
Είσαι φιλόδοξη;
Βεβαίως και είμαι.
Μέχρι πού φτάνει η φιλοδοξία σου;
Δεν έχω βρει ακόμη τα όριά της. Το σίγουρο είναι ότι δεν επαναπαύομαι, βάζω διαρκώς τον πήχη όλο και πιο ψηλά. Έτσι μπορώ να υπάρξω και να πορευτώ ως άνθρωπος. Έχω ένα θετικό το οποίο διατηρώ από μικρή, μπορώ να οργανώσω καλά κάποια πράγματα και να μεταλαμπαδεύσω σε ανθρώπους το όραμά μου προκειμένου να γίνει σωστά αυτό που έχω στο μυαλό μου.
Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με την πολιτική;
Ο πολιτικός χώρος είναι κάτι που δεν μπορεί να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο με την έννοια ότι κάθε άνθρωπος ο οποίος ζει και εργάζεται σε ένα κράτος θα ήθελε να δει όσαπρεσβεύει να παίρνουν σάρκα και οστά προς όφελός του και προς όφελος των γύρω του.
Δηλαδή θα έλεγες όχι εάν σου πρότειναν να είσαι υποψήφια στις επόμενες εκλογές;
Έτσι όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα προς το παρόν, όχι, δεν με αφορά. Αν υπήρξε, όμως, ένας άνθρωπος ή μία ομάδα ανθρώπων στους οποίους θα έβλεπα τη σπίθα για την ελπίδα και οι οποίοι θα μπορούσαν να μου εμφυσήσουν την επιθυμία τους να κάνουμε το όραμα πραγματικότητα, τότε πιθανώς και να το σκεφτόμουν, ναι!
Η “ΑΝΑΣΑ” πότε έρχεται στη ζωή σου;
Έρχεται το 2006. Όταν καλή ώρα έκανα συνέντευξη για ένα Αθηναϊκό περιοδικό, όπου με ρώτησε η δημοσιογράφος αν έπασχα από νευρική ανορεξία. Γενικά είμαι πολύ ειλικρινής σε όλα και χωρίς να το σκεφτώ πολύ και απάντησα όπως θα απαντούσα σε κάθε ερώτηση. Δήλωσα δημόσια για πρώτη φορά ότι ήμουν ανορεξική. Μέσα σε ένα χρόνο διαπίστωσα το έντονο ενδιαφέρον του κόσμου να μάθει περισσότερα γι' αυτή τη νόσο και παράλληλα, όπως γίνονται όλα τα σημαντικά πράγματα που είναι και συμπαντικά, είδα μία τεράστια έξαρση της νόσου παγκοσμίως. Έτσι, έψαξα στην Ελλάδα για έναν φορέα ενημέρωσης. Έψαχνα να βρω ένα σημείο αναφοράς για τους ανθρώπους που πάσχουν από Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής και δεν βρήκα τίποτα. Έτσι, αποφάσισα να κάνω την “ΑΝΑΣΑ”.
Πόσο σε άλλαξε η νευρική ανορεξία ως άνθρωπο;
Αν δεν ήμουν ανορεξική τα δύο πρώτα χρόνια και βουλιμική τα επόμενα δέκα, έπασχα για 12 χρόνια, δεν θα είχα σκεφτεί ούτε θα μπορούσα να καταλάβω αυτούς τους ανθρώπους που πάσχουν ούτε θα είχα την ανάγκη, γιατί περί ανάγκης πρόκειται, να κάνω την Ανάσα. Δεν θα άφηνα τίποτα από όλα αυτά πίσω μου. Δεν μετανιώνω για τίποτα στη ζωή μου, ούτε από αυτά που έχω πάθει ούτε από αυτά που έχω αφήσει, γιατί όλα αυτά είμαι εγώ. Αν δεν είχα την τύχη να έχω έναν δυνατό οργανισμό η νευρική ανορεξία θα μου είχε αφήσει προβλήματα πολύ σοβαρά. Θα ήθελα, όμως, να είχα έναν άνθρωπο ή έναν φορέα, όπως η “ΑΝΑΣΑ”, για να με βοηθήσει τότε...
Τι ήταν αυτό που συνέβη στη ζωή σου και προκάλεσε τελικά αυτή τη διαταραχή;
Τα αίτια είναι ιατρικό κομμάτι και ποτέ δεν αγγίζουμε ιατρικά θέματα εάν δεν είμαστε γιατροί. Ο κάθε άνθρωπος ,εφόσον πρόκειται για ψυχικές νόσους, έχει διαφορετικό έναυσμα στο να πάθει κάτι τέτοιο. Όλοι μπορούν να έχουν ένα σημείο αναφοράς σε σχέση με τον χαρακτήρα τους και στο τι μπορεί να τους οδηγήσει εκεί πέρα. Μέσα στην ομάδα αιτιών, στη δική μου περίπτωση, ήταν η τελειοθηρία, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, το γεγονός ότι ήμουν πολυπράγμων και έψαχνα και δεν έβρισκα αυτό που πραγματικά ήθελα. Τιμωρούσα τον εαυτό μου που δεν έβρισκε κάτι να με ικανοποιεί...
Ποια είναι η σχέση σου με τον χρόνο;
Ο χρόνος μου δημιουργεί δέος.
Δεν τον φοβάσαι;
Είναι κάτι που μπορεί να σε σοκάρει. Δεν το δέχεσαι εύκολα σαν αλλαγή αλλά περνάς σε ένα άλλο επίπεδο. Χρειάζεσαι χρόνο προκειμένου να το αφομοιώσεις. Κατά αυτή την έννοια ο χρόνος μπορεί να σου αλλάξει πολλά πράγματα σε σχέση με το πώς βλέπεις τον εαυτό σου, τους γύρω σου. Δεν με τρομάζει να μην αλλάξω και να μην αλλοιωθώ.
Θα έκανες πλαστική επέμβαση;
Τίποτα δεν αποκλείω αρκεί να μην χάσω τον εαυτό μου. Με τρομάζουν οι μεταμορφώσεις ανθρώπων που πάνω στην προσπάθειά σου να φτιάξουν τα πράγματα, τα χαλάνε.
Τι λείπει απ τη ζωή σου σήμερα;
Δεν θα ήθελα κάτι άλλο αυτή τη στιγμή στη ζωή μου. Προσπαθώ συνεχώς αυτά που έχω να τα κάνω μεγαλύτερα. Κυνηγάω συνεχώς τα όνειρά μου τα οποία αυξάνονται, μεγαλώνουν και φτάνουν πολύ πιο μακριά. Δεν αποκλείω τίποτα. Δεν κάνω σχέδια για τη ζωή μου κυρίως προσωπικά γιατί θεωρώ ότι όταν κάνεις σχέδια για την προσωπική σου ζωή το σύμπαν γελάει μαζί σου. Και η ζωή γελάει μαζί σου.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ADORE ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010
(Η φωτογραφία είναι από το σήριαλ "Λάκης ο Γλυκούλης" όπου πρωταγωνιστεί μαζί με τον Πέτρο Φιλιππίδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου