Το μυστήριο των σχέσεων

Γιατί ο 50άρης ερωτεύεται παράφορα την 20άρα; Γιατί η κολλητή της μαμάς σας «τα έχει» με τον συμμαθητή σας από το σχολείο; Γιατί ο τριαντάρης που ερωτευτήκατε βγάζει φλύκταινες στο άκουσμα της λέξης δέσμευση; Κάθισα στο ντιβάνι με την ψυχοθεραπεύτρια Σοφία Παρίση-Αραμπατζή για να λύσω το μυστήριο των σχέσεων. Και νομίζω πως τα κατάφερα.





Βράδυ Σαββάτου και διασκεδάζω με την παρέα μου σε νυχτερινό κέντρο. Στο διπλανό τραπέζι μία παρέα 25άρηδων και μαζί τους μία αντικειμενικά πολύ εντυπωσιακή γυναίκα που δεν μοιάζει αλλά ξέρω ότι έχει κλείσει τα 50. Αναρωτιόμαστε με τις φίλες μου αν περνάει πραγματικά καλά μαζί τους ή απλώς δεν είχε άλλη επιλογή για τη βραδινή της έξοδο. Η απάντηση είναι πως η 50άρα έχει επιλογή. Να πάει για καφέ με τις άλλες 50άρες φίλες της και να μιλήσουν για τα διαζύγιά τους και την οικονομική κρίση. Να «κλάψουν τη μοίρα τους» παρέα γιατί ο πρώην άντρας τους τα 'φτιαξε με μια κούκλα 20άρα και να σκέφτονται τρόπους για να την εξοντώσουν. Να διεκδικούν σπίτια και αυτοκίνητα και να ψάχνουν για δουλειά γιατί όταν ήταν παντρεμένες ο δικός τους τις είχε βασίλισσες και δεν τους επέτρεπε να εργάζονται. Η συγκεκριμένη 50άρα (αυτή στο διπλανό τραπέζι), όπως και όλο περισσότερες τα τελευταία χρόνια,αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να διασκεδάσει και γιατί όχι να ερωτευτεί έναν άντρα 25 χρόνια μικρότερό της που θα την κάνει να νιώσει και πάλι νέα και να ξεχάσει προσωρινά τις δυσκολίες και τις στεναχώριες της καθημερινότητας. Με την εξυπνάδα και την εμπειρία της θα τον κάνει να την ερωτευτεί και ας την κοιτάζουν καχύποπτα οι 20άρες που τη γνωρίζουν από τις συγκεντρώσεις γονέων του σχολείου τους. Γιατί απλά δεν την νοιάζει.



Οι ερωτικές σχέσεις με διαφορά ηλικίας κερδίζουν έδαφος και απενεχοποιούνται όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια. Αν και ξεκάθαρη επιστημονική εξήγηση δεν υπάρχει είναι κοινός τόπος πια πως άντρες και γυναίκες που διανύουν τη δεκαετία των 40-50 πολύ σπάνια θα επιλέξουν έναν σύντροφο στην ίδια ηλικία με τη δική τους. «Κοινωνικά μία 40άρα αποτελεί απειλή για τον συνομήλικο άντρα. Τα παιχνίδια δύναμης και εξουσίας μεταξύ τους δεν θα τους επιτρέψουν να έχουν μία υγιή και μακρόχρονη σχέση αγάπης» αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Παρίση. Αντίθετα, η 20άρα δεν θα μπει στη διαδικασία να ανταγωνιστεί τον 50άρη αλλά θα δεχτεί όσα θέλει να της μάθει και να της προσφέρει, όπως ακριβώς και ο 20άρης ο οποίος νιώθει βαθύτατα γοητευμένος από την ώριμη γυναίκα που τον ερωτεύεται.

Με τη βοήθεια της κ. Παρίση σχηματίσαμε το ερωτικό προφίλ του άντρα και της γυναίκας σε κάθε δεκαετία:


Η γυναίκα στα 20: Θα αναζητήσει τον σύντροφο που θα της μάθει πράγματα για τη ζωή. Θα την βοηθήσει να εξελιχθεί πνευματικά και κοινωνικά και θα της παρέχει ασφάλεια και φροντίδα. Γι' αυτό και γοητεύεται από τον πετυχημένο 40άρη ο οποίος θα την φυλάει ως κόρην οφθαλμού. Ο ανεξάρτητος ώριμος άντρας ξέρει πώς να τη χειριστεί κι αυτή αφήνεται να ζήσει τον έρωτα με διαφορά ηλικίας γιατί νιώθει πιο ώριμη από τους συμφοιτητές της που σε εκείνη τη φάση της ζωής τους σίγουρα δεν έχουν τα φόντα που η ίδια ψάχνει: στάτους, δουλειά και αμάξι. Αν όμως η 20άρα ξέρει ποια είναι και έχει μεγαλώσει σε ένα ασφαλές περιβάλλον, δηλαδή δεν έχει ανάγκη να καλύψει συναισθηματικά κενά, τότε η σύναψη σχέσης με έναν άντρα κοντά στην ηλικία της θα είναι το ιδανικό γι' αυτήν.


O άντρας στα 20: Φοιτητής στα περισσότερα χρόνια της δεκαετίας των 20s ο νεαρός αυτός θα αναζητήσει την ευτυχία σε μία γυναίκα συνομήλική του με την οποία θα μπορεί να πηγαίνει για μπύρες και για διάβασμα στη βιβλιοθήκη. Σίγουρα η ιδανική γι' αυτόν είναι αδύνατη αλλά με καμπύλες, ντύνεται ωραία και θα ήταν η «ωραία του σχολείου» στο λύκειο.

Στην περίπτωση που ο 20άρης (όπου 20άρης συγκαταλέγεται και ο 25άρης και ο 27άρης) είναι και εμφανίσιμος τότε αποτελεί το απόλυτο «δόλωμα» για την 40άρα χωρισμένη με παιδιά που θέλει να νιώσει και πάλι θηλυκό. Ο 20άρης που συνάπτει σχέση με μία γυναίκα μέχρι και 20 χρόνια μεγαλύτερή του νιώθει γοητευμένος και πιο...άντρας. Νιώθει τυχερός που μία ανεξάρτητη και ώριμη γυναίκα τον επιλέγει για σύντροφό της και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να την κρατήσει. Η εξυπνάδα της έμπειρης γυναίκας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που τον κάνει να «κολλήσει» μαζί της.


Η γυναίκα στα 30: Γνωρίζει ότι οι γυναικολόγοι αποκαλούν τις συνομήλικες εγκυμονούσες φίλες της ''υπερήλικες πρωτοτόκου'' και αγχώνεται. Ψάχνει να παντρευτεί αλλά δεν θέλει να συμβιβαστεί με τη λύση της τελευταίας στιγμής. Ξέρει ότι η όλη διαδικασία εύρεσης του «ιδανικού συζύγου» αρχίζει να δυσκολεύει επικίνδυνα και μετανιώνει που δεν είχε καταλήξει στον the one όταν στα 20 είχε πολλές επιλογές. Δεν θα συνάψει σχέση με άντρα μικρότερό της γιατί αυτό που προέχει σ' αυτή τη φάση της ζωής της είναι να βρει τον πατέρα των παιδιών της. Θα αναζητήσει παλιούς της συμμαθητές από το σχολείο ή και συμφοιτητές της. 

Ο άντρας στα 30: Είναι στη φάση της ζωής του που αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται. Δεν νιώθει ασφαλής ακόμη με τον εαυτό του κι αυτό γιατί δεν έχει φτάσει στα στάνταρ που επιθυμεί. Το πιθανότερο είναι να αναζητήσει τον έρωτα σε μία γυναίκα 4-5 χρόνια μικρότερή του η οποία δεν θα τον πιέσει για επισημοποίηση της σχέσης και θα βρίσκεται επίσης σε φάση «ψαξίματος». Σπάνια ο 30άρης θα συνάψει σχέση με γυναίκα πολύ μεγαλύτερή του κι αυτό γιατί δεν θα νιώθει ασφάλεια στη σχέση. Η 40άρα γι' αυτόν είναι απειλή. Στόχος του είναι να φτάσει στην κορυφή και οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να τον ξεπεράσει μόνο κακό μπορεί να του προκαλέσει.

Η γυναίκα στα 40 και στα 50: Σίγουρα έχει βγει από έναν γάμο (ή και δύο), έχει παιδιά, είναι διευθύντρια (ή έστω διευθυντικό στέλεχος σε εταιρία) και η καριέρα της σημειώνει ανοδική πορεία. Αυτή η γυναίκα δεν θα ερωτευτεί ΠΟΤΕ ξανά άντρα συνομήλικο ή μεγαλύτερό της. Κι αυτό γιατί δεν έχει ανάγκη από στηρίγματα, νιώθει έντονα την ανάγκη να ζήσει καινούριες εμπειρίες. Θέλει να αλλάξει στέκια, να αλλάξει παρέες και να νιώσει και πάλι νέα. Γι' αυτό και συνάπτει σχέση μόνο με έναν άντρα πολύ νεότερό της ο οποίος θα έχει όρεξη για τη ζωή και θα της θυμίσει ότι είναι γυναίκα. Ο 20άρης τη θαυμάζει, τη θεωρεί όμορφη και την ανεβάζει. Δεν την ανταγωνίζεται και δεν τη ζηλεύει. Περνάει όμορφα μαζί της και νιώθει ακόμη πιο άντρας όταν τη μυεί στο δικό του τρόπο ζωής. Αυτή δέχεται χωρίς δεύτερη σκέψη και τις περισσότερες φορές ερωτεύεται παράφορα.


Ο άντρας στα 40 και στα 50: Πολύ σπάνια θα συνάψει σχέση με συνομήλική του κι αυτό γιατί κοινωνικά αυτή αποτελεί απειλή. Τα παιχνίδια δύναμης και εξουσίας μέσα στη σχέση δεν θα τους αφήσουν να ζήσουν τον έρωτα και πάντα ο ένας θα προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο. Έτσι, θα αναζητήσει (και θα βρει) σύντροφο 10-20 χρόνια μικρότερή του. Μόνο στη σκέψη ότι εξελικτικά είναι η μόνη που μπορεί να είναι γόνιμη και να του κάνει παιδιά είναι και η ιδανική γι' αυτόν. Είναι δροσερή, όμορφη και δεν του γκρινιάζει γεγονός που την καθιστά την ιδανική σύντροφο γι' αυτόν. Από την πλευρά του την ερωτεύεται γιατί του αναπτερώνει το ηθικό και είναι έτοιμος να της προσφέρει τα πάντα.

Γιατί φοβόμαστε τη δέσμευση;


«Οι τριαντάρηδες φίλοι μου μένουν ακόμη με τους γονείς τους, δεν ξέρουν αν είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους και βγάζουν ''αλλεργία'' στο άκουσμα της λέξης δέσμευση» ξεκινάω να λέω στην κ. Παρίση και πριν προλάβω να ολοκληρώσω με διακόπτει και μου λέει να αναλογιστώ και τις γυναίκες φίλες μου και εμένα την ίδια. «Είναι μύθος ότι οι άντρες δεν δεσμεύονται. Η αλήθεια είναι ότι και οι γυναίκες φοβούνται το ίδιο τη δέσμευση». Και έχει δίκιο. Ζούμε σε καλούπια και φερόμαστε υποκριτικά σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Είμαστε αυτό που πρέπει και όχι αυτό που θέλουμε με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να οδηγούμαστε στην «έκρηξη» και να τα καταστρέφουμε όλα. Οι γονείς μας και η ίδια η κοινωνία έχει ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά και επειδή ίσα που τον φτάνουμε αγκομαχώντας, νομίζουμε ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων και άχρηστοι. Όλο αυτό έχει φυσικά αντίκτυπο στις προσωπικές μας σχέσεις. «Ο λόγος που οι τριαντάρηδες φοβούνται να δεσμευτούν είναι ότι στην πραγματικότητα φοβούνται να δείξουν τον αληθινό τους εαυτό. Φοβούνται τόσο πολύ την απόρριψη που προτιμούν τη μοναξιά τους και υποσυνείδητα απορρίπτουν την ιδέα της δέσμευσης» επισημαίνει η κ. Παρίση.


Μεγαλώνουμε με ανασφάλειες και περιμένουμε αυτές τις ανασφάλειες που έχουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό να τις εντοπίσουμε και στον σύντροφό μας. Στην ουσία όμως το πρόβλημα ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Όταν κάποιος δεν αποδέχεται τον εαυτό του όπως είναι εντοπίζει στον σύντροφό του όλες τις δικές του αδυναμίες και προσπαθεί να του τις διορθώσει. «Προσπαθούμε να καθρεφτιστούμε μέσα από την σχέση. Όταν, όμως, ο σύντροφός μας καταφέρει να δει πίσω από τη ''μάσκα'' δεν μας αρέσει και αναπτύσσουμε τις άμυνές μας που τις περισσότερες φορές είναι καταστροφικές για τη σχέση» αναφέρει η ψυχοθεραπεύτρια.



Συμβουλές δια στόματος Σοφίας Παρίση Αραμπατζή:


-Για να αποκτήσετε μία υγιή και μακρόχρονη σχέση θα πρέπει πρώτα απ' όλα να αγαπήσετε τον εαυτό σας. Το παν είναι η αυτογνωσία ώστε να γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είμαστε και να μην ενοχλούμαστε από τις «αδυναμίες» του συντρόφου μας.


-Πρέπει να αναπτύξουμε πραγματική επικοινωνία με τον σύντροφό μας και να λέμε ό,τι μας ενοχλεί. Δεν υπάρχει τίποτα το αυτονόητο. Μην ξεχνάτε, ότι ο θυμός και τα νεύρα είναι απλά επιφανειακά πίσω από αυτά κρύβεται πάντα κάποιο άλλο συναίσθημα και συνήθως αυτό το συναίσθημα είναι η ανασφάλεια και ο φόβος της απόρριψης.


-Αυτοί που δυσκολεύονται να κάνουν σχέσεις είναι και αυτοί που πάντα κρύβουν καλά τον πραγματικό τους εαυτό. Πάντα υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που πρέπει να αγαπήσουν και να αποδεχτούν τον εαυτό τους περισσότερο!

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ADORE ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010)