Ν. Ψαρράς: "Είμαι μόνος, ανήκω στο σύμπαν"

Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη

Στην παράσταση «Ο Μυστηριώδης Mr. Love» υποδύεται έναν γοητευτικό άντρα που συνάπτει σχέση με όχι και τόσο εντυπωσιακές γυναίκες με στόχο να τις εκμεταλλευτεί οικονομικά. Όταν το καταφέρνει τις παρατάει. Δεν εμπλέκεται συναισθηματικά με καμία μέχρι που βρίσκει τη γυναίκα που εντοπίζει το ευαίσθητο σημείο του και αντιδρά με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. (Δεν αποκαλύπτω το πώς για να έχετε λόγο να επισκεφθείτε την παράσταση όταν ξανανέβει). Αναρωτιέμαι αν ταυτίζεται ο ίδιος σε κάποια σημεία με τον πρωταγωνιστή. «Ως στάση ζωής δεν έχουμε καμία σχέση. Απλώς υπάρχει ένα μαγικό αν. Πάντα.» μου απαντά. Και κάπως έτσι μου δίνει το καλύτερο κίνητρο για να αρχίσω την κουβέντα μας.

Ο Νίκος Ψαρράς πώς αντιδρά όταν κάποιος βρίσκει το ευαίσθητο σημείο του;

Έχω φροντίσει να με προφυλάσσω πια γιατί την έχω πατήσει πολλές φορές στη ζωή μου.

Αυτό μήπως μεταφράζεται «ανασφάλεια»;

Βεβαίως. Είμαι ανασφαλής. Σκέψου ότι κάνω μία δουλειά από την οποία είμαι άνεργος δύο φορές τον χρόνο. Αυτό δεν μπορεί να μου δώσει ασφάλεια. Αλλά σιγουριά δεν θέλει η τέχνη. Δεν θέλει βόλεμα, αλλιώς δεν εξελίσσεσαι. Αυτό που φροντίζω πια είναι τους ανθρώπους που έχω κοντά μου να τους εκτιμώ, να τους θαυμάζω και να είμαι ο εαυτός μου όταν είμαι μαζί τους. Αν ξεπερνάνε τα όρια απλώς παύουν να είναι κοντά μου. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Θεωρείτε τον εαυτό σας καλό ηθοποιό;

Ναι.

Ποιο είναι το τίμημα;

Η πολλή δουλειά. Η δουλειά μου είναι μία τέχνη που συμπεριλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες τέχνες. Είναι μία δουλειά που είναι πολύ δύσκολη και πολύπλοκη, αλλά μπορεί να γίνει και πολύ εύκολη αν αποφασίσεις να είσαι ένας επιδερμικός ηθοποιός. Οι επιλογές μου, οι ρόλοι, οι συνεργασίες μου μ' έχουν οδηγήσει σ' ένα πιο δύσβατο μονοπάτι. Και δεν σου κρύβω ότι από αυτό το μονοπάτι έχω χάσει πάρα πολλά. Έχω χάσει πολλά λεφτά, γρηγορότερη αναγνωρισιμότητα, αλλά δεν μετανιώνω, γιατί το παν στη δουλειά μου είναι να έχεις διάρκεια. Να μην είσαι ένας κομήτης που λάμπει και μετά εξαφανίζεται.

Και στη ζωή είστε ηθοποιός;

Είναι τόσο επίπονο να γίνεσαι κάποιος άλλος και είναι τόσο απλό να είσαι ο εαυτός σου. Είναι τόσο κουραστικό να λες ψέματα και είναι τόσο εύκολο να λες την αλήθεια, γιατί έτσι δεν χρειάζεται να θυμάσαι τίποτα.

Στην ιδιότητα του ηθοποιού προσθέτουμε πλέον κι αυτή του πολιτικού;

Δεν έχω βλέψεις να γίνω πολιτικός, ούτε να κυβερνήσω την Ελλάδα. Αν εκλεγώ θα ασχοληθώ με θέματα της δουλειάς μου. Τη δουλειά μου δεν θα την αφήσω ποτέ. Μέσα από τη δουλειά μου υπάρχω. Είναι πολύ κακή εποχή για πολιτικούς. Είναι πολύ καλή εποχή, όμως, για νέους ανθρώπους στην πολιτική. Δεν είμαι απλώς ένας κράχτης ψήφων.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

H κατάσταση έχει φτάσει σε ένα τέλμα για όλους μας. Αν μπορούσα, το πολιτικό σύστημα θα το γκρέμιζα μέσα σε μία νύχτα. Ο κόσμος είναι θυμωμένος, γιατί αυτοί που θεωρούνται επαγγελματίες πολιτικοί δεν έχουν κάνει σωστά τη δουλειά τους και την πληρώνουμε εμείς. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένα κομμάτι το οποίο δεν θέλει πολιτικούς, θέλει ανθρώπους με κέφι. «Sosialism is for the rich Capitalism is for the rest», είδα πρόσφατα αυτό το σύνθημα σε έναν τοίχο στην Τσιμισκή και μου έκανε εντύπωση. Το βρίσκω πολύ εύστοχο, γιατί αν αυτό που μας κυβερνά είναι σοσιαλισμός τότε δεν θα πάρω.

Χτυπήματα κάτω από τη μέση έχετε δεχτεί;

Τα έχω καθημερινά. Η δουλειά μου έχει άμεση σχέση με την πολιτική γιατί είναι δύο μοναχικοί δρόμοι όπου ο καθένας σηκώνει τον δικό του σταυρό. Όταν με χτυπούν κάτω από τη μέση, εγώ χαμογελώ. Θυμώνω κάποιες φορές, όμως το μεγαλύτερο όπλο είναι το χαμόγελο γιατί αν κάνεις επίθεση στον άλλον του δίνεις δύναμη. Γιατί να δώσεις δύναμη σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν;

Μήπως το άλλο κοινό των ηθοποιών με τους πολιτικούς είναι ότι παίζουν θέατρο; Οι μεν κυριολεκτικά και οι άλλοι μεταφορικά.

Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί παίζουν θέατρο, αυτό που ενοχλεί σ' αυτούς είναι ότι δεν καταλαβαίνω τι λένε όταν μιλάνε. Αυτό είναι το μεγάλο τους ταλέντο. Λένε υπέροχες λέξεις και δεν βγαίνει ποτέ νόημα. Δεν απαντάνε ποτέ στις ερωτήσεις που τους κάνουν οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος. Αν αυτό σε κάνει καλό πολιτικό εύχομαι να μη γίνω τέτοιος ποτέ. 

 

Έχουμε την πολιτική, την υποκριτική, δεν λείπει κάποια;Πόσες γυναίκες χωράνε στη ζωή σας;

Η καλύτερη περιμένω να έρθει. 

 

Άρα ο Νίκος Ψαρράς είναι μόνος.

Ναι, είμαι μόνος. Ανήκω στο σύμπαν. Εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω προσωπική ζωή. Στο λέω με βαριά καρδιά γιατί είμαι ένας άνθρωπος πολύ active στην προσωπική μου ζωή. Η προσωπική μου ζωή είναι αυτή την περίοδο ανύπαρκτη. Οι προσωπικές μου στιγμές είναι μόνο στιγμές ύπνου. Κοιμάμαι όταν είμαι μόνος μου, όλες τις υπόλοιπες ώρες είμαι με πολύ κόσμο.

Σας λείπει ο έρωτας από τη ζωή σας;

Σαφώς. Δεν λείπει; Δεν είναι πολύ ωραίο να έχεις έναν άνθρωπο να μοιράζεσαι τις αγωνίες σου, τις λαχτάρες σου και τις χαρές σου;

Δεν φαντάζομαι να μην έχετε επιλογές;

Επιλογές υπάρχουν. Όμως, όλο το βάρος έχει πέσει σε άλλα θέματα. Αλλά και να είχα σχέση νομίζω ότι αυτή την περίοδο, θα με χώριζε.

Οι γυναίκες σας φλερτάρουν;

Όχι πολύ. Με κοιτάνε. Δεν με πλησιάζουν εύκολα. Το φλερτ είναι ωραίο να υπάρχει. Το θέμα είναι πώς γίνεται. Αν μία γυναίκα ξεπερνάει τα όρια, έχει χάσει το παιχνίδι. Γιατί εμείς από τη φύση μας είμαστε οι κυνηγοί κι εσείς είστε το θήραμα. Είναι πολύ ωραίο έναν άντρα να τον αφήσετε να είναι ο κυνηγός. Νιώθει πολύ μεγάλη χαρά. Όταν το θήραμα έρθει έτοιμο στην πιατέλα δεν υπάρχει ο αγώνας, δεν υπάρχει ο κόπος, δεν υπάρχει η κατάκτηση. 

 

Ναι, αλλά οι περισσότεροι άντρες υποκύπτουν στην πιο εύκολη λύση...

Ε, ναι...Υπάρχουν και γυναίκες που έχουν έρθει στην... πιατέλα και από εκεί πήρα το «μεζεδάκι» μου. Αν έρθει μία κουκλάρα θα πρέπει να είμαι ανόητος για να μην... προχωρήσω μαζί της. Άλλωστε, ο τυφλός θέλει το φως του.

Είστε παραδοσιακός άντρας; Θα χτυπήσετε και το χέρι στο τραπέζι αν χρειαστεί;

Ναι, αφού αυτό θέλετε. 

 

Ναι, αλλά δεν το βρίσκουμε.

Και φυσικά ξέρετε ποιος φταίει γι' αυτό...

Ποιος;

Εσείς. 

 

Γιατί;

Γιατί ξεκινήσατε το '80 μία κίνηση για την ισότητα την οποία θεωρώ δεδομένη. Απλά ξεπεράσατε τα όρια και γίνατε πιο άντρες από τους άντρες και ψάχνετε τώρα να βρείτε τα παλιά αρσενικά. 

 

Ποια στοιχεία πρέπει να συγκεντρώνει η γυναίκα που θα κάνει τον Νίκο Ψαρρά οικογενειάρχη;

Να είναι άνθρωπος. Εμείς οι άντρες μετά από κάποια ηλικία αρχίζουμε και βλέπουμε άλλα πράγματα. Σε νοιάζει να δεις δύο τρία πράγματα για να σκεφτείς πως θα είναι αυτή όταν γίνει μάνα. Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι με δύο γονείς που είναι ακόμα μαζί εδώ και εξήντα χρόνια, δεν τους έχω ακούσει να μαλώνουν, ξύπναγα με τραγούδια κάθε πρωί. Θέλω το παιδί που θα έρθει στη ζωή μου να είναι παιδί έρωτα και να μεγαλώσει με έρωτα.

Δεν νιώθετε ότι ο χρόνος περνάει; Μήπως το τρένο φεύγει;

Για μας τους άντρες δεν περνάει. Ελπίζω το τρένο να μην έφυγε. Δεν σου κρύβω ότι το φοβάμαι και το σκέφτομαι συχνά. Όμως, αλίμονο, αν με πιάσει ένας πανικός κι αρχίσω να γκαστρώνω όποια βρίσκω μπροστά μου. Θα είναι πολύ εγωιστικό από μέρους μου και δεν είναι σωστό.

Πώς είναι να μεγαλώνεις;

Δεν μου την έχουν ξανακάνει αυτή την ερώτηση και μ' έχεις ταράξει λίγο τώρα. Είναι ωραία, γιατί κάθε ηλικία έχει τη χαρά της. Εγώ είμαι 38 γεμάτα, έχω ορμή και μυαλό 19χρονου, αλλά έχω τη σοφία και την εμπειρία ενός 38χρονου. Δεν νιώθω μεγάλος. 

 

Τι σας εξοργίζει;

Το ψέμα και το δήθεν.

Είναι πολύ γενικό αυτό που λέτε.

Είναι πολύ ειδικό όμως στη δουλειά μου. 

 

Είναι δήθεν οι συνάδελφοί σας;

Ναι, έχω συναδέλφους που είναι πάρα πολύ δήθεν. Προσπαθούν ακόμη και σε μας να βγάλουν μία εικόνα προς τα έξω που δεν είναι.

Τι σας εξιτάρει;

Η ομορφιά. Το γούστο. Μία βόλτα στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο που έχει ωραία ηλιοβασιλέματα.

Τι είναι όμορφο για σας;

Οτιδήποτε κάνει πιο βαθύ το μυστήριο. Το μυστήριο πρέπει να υπάρχει στη ζωή μας και στις σχέσεις μας. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι έχεις κι άλλα τραπουλόχαρτα να τραβήξεις που θα είναι καλύτερα.

Κι αν δεν είναι;

Φεύγεις.

Όση ώρα συζητάμε μου έχετε πει τουλάχιστον τρεις φορές ότι όταν τα πράγματα δεν είναι καλά, φεύγετε. Μήπως τελικά το να φεύγετε είναι η εύκολη λύση όταν βρίσκετε τα σκούρα;

Ήρθες να με ταράξεις μου φαίνεται...(γελάει). Δεν φεύγω εύκολα. Αλήθεια σου λέω. Το παλεύω. Αλλά όταν βλέπεις ότι δεν προχωράει πρέπει να έχεις τη δύναμη να φεύγεις. Δεν σημαίνει ότι δεν πονάς όταν φεύγεις. Φεύγεις, μπορείς να ξαναγυρίσεις και μπορείς να ξαναφύγεις. Αλλά αν δεν πάει πουθενά γιατί να το συνεχίσεις;

Τηλεόραση βλέπετε;

Προσπαθώ να βλέπω ειδήσεις αν και δεν σου κρύβω ότι ψυχοπλακώνομαι. Βλέπω ντοκιμαντέρ γιατί προτιμώ να δω για τη θαλάσσια φώκια στην τηλεόραση παρά να δω τις άλλες φώκιες που παίζουν στα κανάλια. 

 

Πώς και ξεφύγατε από τους καναλάρχες και δεν γίνατε παρουσιαστής όπως τόσοι άλλοι συνάδελφοί σας;

Γιατί εγώ δεν θέλω να γίνω παρουσιαστής. Οι συνάδελφοί μου προφανώς μπορούν να το κάνουν πολύ καλά. Εγώ δεν μπορώ. Εμένα η δουλειά μου είναι πολύ συγκεκριμένη. Πέρυσι μου πρότειναν να πάρω μέρος στο Dancing With The Stars, μόνο στην ιδέα ότι θα έμπαινα εγώ να ανταγωνιστώ την Ευγενία Μανωλίδου, αυτό και μόνο θα μου έδινε θλίψη.

Πώς καταφέρνετε και διαφυλάσσετε την προσωπική σας ζωή από τη δημοσιότητα;

Δύο σχέσεις μου έχουν βγει προς τα έξω. Υπάρχουν πάρα πολλές που δεν έχουν βγει και δεν τις ξέρει κανείς. Επίσης, υπήρχαν και έξι χρόνια που έζησα στην Αμερική. Υπάρχουν συνάδελφοί μου που στηρίζουν την καριέρα τους στη σχέση τους και στα εξώφυλλα. Υπάρχουν άλλοι, στους οποίους θέλω να ανήκω κι εγώ, που στηρίζουν τα εξώφυλλά τους στη δουλειά τους. Εγώ θέλω να δίνω συνεντεύξεις όχι για τις σχέσεις μου αλλά για τη δουλειά μου γιατί το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή δεν αφορά κανέναν. Μου λένε οι συνάδελφοί σου στην Αθήνα ότι τον κόσμο τον ενδιαφέρει τι κάνω στην προσωπική μου ζωή και τους απαντάω ότι φυσικά και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου τον κόσμο. Ενδιαφέρει τους διευθυντές τους για να γεμίσουν με υλικό τα έντυπά τους.

Θεωρείτε ότι είστε ποιοτικός;

Δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό. Αφήνεις τον κόσμο να το κρίνει. Έχω ακολουθήσει ένα δρόμο που δεν είναι εμπορικός. Ποιοτικός ηθοποιός γίνεται κάποιος από τις επιλογές του. Όταν έχεις παίξει στην Επίδαυρο και έχεις κάνει κλασικούς ρόλους σε θεωρούν ποιοτικό, αλλά δεν το λες εσύ. Στο λένε οι άλλοι.

Φωτογράφος: Σάκης Γιούμπασης 

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Adore στο τεύχος Νοεμβρίου 2010)