Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΟΥΛΕΚΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Ο Κώστας Γκιουλέκας μιλώντας στη Σοφία Τουντούρη παραδέχεται τα λάθη του, αναφέρεται στον σκληρό ανταγωνισμό που δέχτηκε στις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές αλλά και στα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη -μέρος του «πολιτικού παιχνιδιου»- που αφορούσαν στην προσωπική του ζωή, αποκαλύπτει ότι επικοινωνεί με τον γιο του γράφοντάς του γράμματα, δηλώνει τυχερός που ακόμη κοιμάται και βλέπει όνειρα και καλεί τον Γιάννη Μπουτάρη για μια κοινή βόλτα στην πόλη. Ο βουλευτής Θεσσαλονίκης είναι πάνω και πέρα απ’ όλα άνθρωπος. Και αυτή την πτυχή του παρουσιάζουμε. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΝΤΟΥΡΗ 

Σε μία διαδρομή Θεσσαλονίκη- Αθήνα κάθε εβδομάδα, συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, ραντεβού με πολίτες και ένα τηλέφωνο να χτυπάει διαρκώς ο Κώστας Γκιουλέκας βρήκε χρόνο για να συναντηθούμε. Το ραντεβού μας έχει δοθεί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για να περπατήσουμε μαζί μέχρι το πολιτικό του γραφείο όπου θα πραγματοποιηθεί η συνέντευξη. Στη μικρή μας διαδρομή άνθρωποι όλων των ηλικιών τον σταματούν και συζητούν μαζί του. Ο καθένας του μεταφέρει το δικό του προσωπικό πρόβλημα. Τον δικό του προσωπικό Γολγοθά. Άλλοι τον εμψυχώνουν και άλλοι απλώς τον χαιρετούν. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα. «Δεν φοβάστε την οργή του κόσμου σε μία τέτοια περίοδο που τόσα ακούμε για τους πολιτικούς;» τον ρωτώ. «Στην πολιτική άμα κρύβεσαι στο σαλόνι σου και φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τον κόσμο γιατί μπορεί να αντιμετωπίσεις και την οργή του, τότε έχεις χάσει το παιχνίδι» μου λέει. Φτάνουμε στο γραφείο. «Τι θέλεις να συζητήσουμε;» με ρωτάει. Και κάπως έτσι το μαγνητόφωνο αρχίζει να γράφει.

Πώς ήταν ο Κώστας Γκιουλέκας παιδί;

Ένα παιδί που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, ένα παιδί γεμάτο όνειρα, ένα παιδί που λάτρευε το θέατρο –κάτι που μου έχει μείνει ως τώρα-, ένα παιδί που από μικρό έκανε μία βουτιά στη ζωή. Δούλευα στην οικογενειακή επιχείρηση και παράλληλα πήγαινα σχολείο, μετά πανεπιστήμιο και τότε ξεκίνησα τη δημοσιογραφία και δούλευα και σε εφημερίδα και σε ραδιόφωνο. Δεν έχω ζήσει την ανέμελη ζωή του παιδιού. Προσπαθούσα να προλάβω τα επαγγελματικά μου κι απ’ την άλλη να χωρέσω μέσα στο 24ωρο και τα προσωπικά μου, τους παιδικούς μου έρωτες, τους πρώτους μου δεσμούς, τα ξενύχτια, κάποιες κοπάνες από το σχολείο. Από τότε κληρονομιά μου οι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου, γιατί ποτέ δεν μου έφτανε ο χρόνος για ύπνο.

Αλλοιώθηκε καθόλου ο χαρακτήρας σας από την ενασχόλησή σας με την πολιτική;

Άλλαξε την ίδια τη ζωή μου. Δεν θα πω ότι δεν αλλοιώνεται ο χαρακτήρας σου, βεβαίως και γίνεται ως ένα βαθμό. Όταν από το πρωί ως το βράδυ προσπαθείς να ισορροπήσεις ανάμεσα στις αρχές και τα ιδανικά που έχεις όταν μπαίνεις στην πολιτική, ανάμεσα σε ένα περίεργο και βρώμικο σύστημα όπως είναι το πολιτικό, ανάμεσα στην ανάγκη του να βρίσκεσαι στην επικαιρότητα αλλά να είσαι ουσιαστικός και χρήσιμος, όλα αυτά φέρνουν συγκρούσεις εσωτερικές. Κι αυτές σίγουρα αλλοιώνουν το χαρακτήρα σου. Παύεις να είσαι ανέμελος, βλέπεις τα πράγματα με την επίσημη μορφή τους γιατί ξέρεις ότι μπαίνεις στο δημόσιο βίο και κρίνεσαι από το οτιδήποτε, άρα η ιδιωτική σου ζωή πάει περίπατο. Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι οι πολιτικοί έχουν το δικαίωμα να έχουν την ιδιωτική τους ζωή και να προκαλούν. Δεν μπορείς να παίρνεις α λα καρτ τα καλά που έχει η πολιτική και από την άλλη να έχεις την απαίτηση η κοινωνία να ανέχεται τον χαρακτήρα και τις παραξενιές σου. Γυρολόγους οι οποίοι ψάχνουν να κάνουν κάτι απ’ όλα και λίγο από πολιτική εγώ δεν τους δέχομαι. Δεν μ’ αρέσουν. Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που όταν ασχολούνται με κάτι παθιάζονται και πέφτουν με τα μούτρα.

Ποιο είναι το κόστος να είναι κάποιος πολιτικό πρόσωπο;

Το κόστος είναι διπλό. Το ένα είναι στο δημόσιο βίο και το άλλο στην προσωπική σου ζωή. Εγώ αυτό το κόστος το ένιωσα πολύ έντονα. Στο δημόσιο βίο γιατί αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα όταν βλέπω αυτό το βαρύ κλίμα που υπάρχει πάνω απ’ όλο τον πολιτικό κόσμο, αφού σήμερα η πολιτική ζωή περνάει μία από τις χειρότερες φάσεις της. Το δεύτερο, είναι το κόστος στην προσωπική ζωή. Αν προέρχεσαι από την Περιφέρεια αυτό είναι ακόμη πιο σκληρό και οδυνηρό γιατί τις περισσότερες ημέρες βρίσκεσαι στην Αθήνα για τις ανάγκες του Κοινοβουλίου, κάτι που έχει άμεση επίπτωση στην οικογένεια. Και εγώ αυτό το έχω πληρώσει ακριβά.

Ο έρωτας χωράει στη ζωή ενός πολιτικού;

Αλίμονο αν δεν χωρούσε! Όποιος πολιτικός δεν έχει χώρο για τον έρωτα, για συναισθήματα, πρέπει να γυρίσει στο σπίτι του. Αν ένας άνθρωπος αφήσει τον εαυτό του να αλλοτριωθεί τόσο πολύ και να πάψει να λειτουργεί το συναίσθημα, τότε νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος για την πολιτική. Ιδίως στην Ελλάδα όπου είμαστε λίγο πολύ Ζορμπάδες όλοι μας και έτσι προσεγγίζουμε τα πράγματα. Στην πολιτική, όταν παίρνεις μία απόφαση, πρέπει να σκέφτεσαι πάρα πολύ για τις επιπτώσεις που θα έχει και εκεί θέλει καλή γνώση του θέματος και λογική, από την άλλη, αλίμονο, αν βγάλουμε απ’ όλα αυτά την καρδιά.

Προσέχετε τη δημόσια εικόνα σας, δεν προκαλείτε. Παρόλα αυτά πολλοί εκμεταλλεύτηκαν την εξέλιξη που είχε η προσωπική σας ζωή με το διαζύγιό σας.

Δέχτηκα πολύ σκληρές επιθέσεις και το χειρότερο είναι ότι ήταν επιθέσεις χωρίς εμείς να έχουμε δώσει καμία αφορμή.

Είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού αυτό;

Ναι, όλα αυτά είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι. Κι όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι φθοράς που κάποιοι προσπαθούν να σου χρεώσουν γιατί είναι ένα βαθύτατα ανταγωνιστικό πεδίο. Από κει και πέρα το θέμα είναι πόσο μπορείς να ελέγξεις τα πράγματα εσύ. Σε ό,τι μας αφορούσε προσπαθήσαμε να μη δώσουμε την παραμικρή αφορμή, δεν μπορούσαμε όμως να ελέγχουμε απόλυτα τα πράγματα.

Στεναχωρεθήκατε ή θυμώσατε περισσότερο;

Πρέπει να έχεις γερό στομάχι στην πολιτική. Στεναχωριέσαι και επηρεάζεσαι πάρα πολύ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να λες τίποτα γιατί υπάρχει κριτική, ακόμη και για τα προσωπικά σου. Όταν μπαίνεις στο δημόσιο βίο τότε εκεί δεν μπορείς να ζητάς εξαιρέσεις. Δεν θα πρέπει να προκαλείς, ακριβώς για να μην είσαι στο επίκεντρο και της κριτικής και του κουτσομπολιού. Γιατί αυτά για τα οποία συζητάμε δεν ήταν κριτική στον πολιτικό Κώστα Γκιουλέκα, ήταν κουτσομπολιό στην προσωπική ζωή του Κώστα Γκιουλέκα, κάτι που δεν ενδιέφερε κανέναν παρά μόνο εμένα και την οικογένειά μου. Δυστυχώς, όμως, όταν κάποια θέματα πουλάνε και κάποια πρόσωπα είναι γνωστά, όλα αυτά μπαίνουν στο παζάρι της πώλησης της πληροφορίας.

Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε όλα και να φύγετε;

Ένιωσα πολλές φορές την ανάγκη να το κάνω. Από την άλλη, όμως, πιστεύω ότι είναι ανέντιμο ένας πολιτικός να δραπετεύει με αυτό τον τρόπο. Όταν νιώσει την ανάγκη να φύγει θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι το κάνει οριστικά ευχαριστώντας για την τιμή που του έκαναν οι συμπολίτες του όλα τα προηγούμενα χρόνια που τον εξέλεγαν εκπρόσωπό τους. Δεν μπορείς να πολιτεύεσαι α λα καρτ ούτε μπορείς να πεις ότι θα αφιερώσεις ένα μέρος της ζωής σου στην πολιτική και θα κρατήσεις το άλλο για τον εαυτό σου. Όταν μπαίνεις στην πολιτική και τα προβλήματα περισσεύουν τότε δεν έχεις το δικαίωμα να πεις ότι δραπετεύεις. Είναι σκληρό αυτό που λέω, αλλά αυτοί είναι όροι για να κάνεις πολιτική, ιδίως σε μία Ελλάδα που σπαράσσεται από προβλήματα.

Έχετε νιώσει ποτέ ότι κάποιοι έρχονται κοντά σας μόνο και μόνο για να ζητήσουν ή να κερδίσουν κάτι από εσάς;

Χαίρομαι γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι μου τηλεφωνούσαν πριν μπω στην πολιτική και συνεχίζουν να μου τηλεφωνούν για να μάθουν τι κάνω χωρίς να θέλουν τίποτα απολύτως. Σίγουρα, οι περισσότεροι που τηλεφωνούν είναι άνθρωποι που είτε έχουν πρόβλημα και απευθύνονται σε σένα είτε θέλουν να σε χρησιμοποιήσουν για συγκεκριμένους λόγους. Θεωρώ, όμως, ότι όλα αυτά είναι συμβατά με την έννοια της πολιτικής. Όταν μπαίνεις στην πολιτική πρέπει να ξέρεις ότι θα δέχεσαι πάρα πολλές πιέσεις, θα έχεις μεταβίβαση των προβλημάτων που έχει ο κόσμος στις δικές σου πλάτες και δεν μπορείς να κρύβεσαι. Θα πρέπει όλα αυτά να τα συμβιβάσεις με τη ζωή σου. Δεν μπορείς να ενοχλείσαι επειδή ο κόσμος απευθύνεται σε σένα, δεν μπορείς να φεύγεις μακριά από τα προβλήματα και από την άλλη να θέλεις να κάνεις πολιτική. Αν δεν είσαι βγαλμένος μέσα από την κοινωνία, όποιος και να σε επιβάλλει δεν θα μπορεί να σε κρατήσει στο πολιτικό προσκήνιο. Θα σε ξεβράσει η ίδια η πολιτική και θα φύγεις.

Εμπιστοσύνη έχετε στους ανθρώπους ή μόνο στον εαυτό σας;

Εγώ εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, παρά το γεγονός ότι προφυλάσσομαι και δεν προκαλώ. Ανοίγομαι, μιλώ, λέω τις σκέψεις μου…αξία δεν έχει τι λες εσύ γιατί όλοι θέλουμε να κάνουμε τους καλούς. Όσοι θέλουμε την ψήφο των συμπολιτών μας προσπαθούμε να δείξουμε την καλή εικόνα του εαυτού μας κρύβοντας επιμελώς τα ελαττώματα μας ή οτιδήποτε άλλο. Όλοι ισχυριζόμαστε τα καλύτερα για τον εαυτό μας. Ξέρετε σε ένα σύστημα, όπως το πολιτικό μάρκετινγκ, κάποιος να διαφημίζει τα ελαττώματά του;

Εσείς ποιο ελάττωμά σας θα παραδεχόσασταν δημόσια;

Ποιο απ’ όλα; Φοβάμαι ότι θα αδικήσω τον εαυτό μου εάν περιοριστώ μόνο σε ένα. Είμαι ένας άνθρωπος που τουλάχιστον μέσα από αυτά τα χρόνια, έμαθα να συμβιώνω με ό,τι δεν κατάφερα να διορθώσω. Ζητώ πάρα πολλά από τους συνεργάτες μου, πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούν να μου δώσουν. Πολλές φορές είμαι άδικος μαζί τους. Πιέζω πάρ απολύ τους δικούς μου ανθρώπους σε σημείο που η ζωή τους μαζί μου γίνεται αφόρητη. Έχω μάθει να τρέχω από το πρωί ως το βράδυ και πιστεύω, λανθασμένα βέβαια, ότι μπορώ να επιβάλλω έναν τέτοιο ρυθμό στους άλλους. Ο κατάλογος είναι μακρύς, θα κουράσω εάν συνεχίσω. Πολλά σφάλματα, πολλά λάθη, πολλά ελαττώματα. Αυτό είναι και η ανθρώπινη ζωή. Εγώ δεν παριστάνω τον άνθρωπο που έχει καταφέρει να απαλλαγεί από τα ελαττώματά του. Προσπαθώ, όσο μπορώ, αυτά τα ελαττώματα να μην τα αφήνω να επιβιώνουν και να ελέγχουν τη ζωή μου.

Σας έχουμε συνηθίσει σοβαρό, μετρημένο, με το κοστούμι σας. Έτσι είστε και στην προσωπική σας ζωή;

Όχι καθόλου. Φαστ φουντ είμαι στη ζωή μου. Αυτοί που με ξέρουν καλά, ξέρουν ότι είμαι ο Κώστας με το τζιν παντελόνι, ο Κώστας των ατελείωτων βραδινών συζητήσεων μέχρι το ξημέρωμα με ένα ποτό στο χέρι. Δεν θα μπορούσα να είμαι αλλιώς. Ένας δημοσιογράφος όταν τελειώνει αργά το βράδυ από τη δουλειά, τότε μοιράζεται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του. Δεν έπαψα ποτέ να νιώθω ότι επαγγελματικά ανήκω στη δικηγορία και τη δημοσιογραφία.

Γυρνώντας το χρόνο πίσω τι θα διαγράφατε από το παρελθόν σας;

Στιγμές που ήμουν άδικος, στιγμές που υπήρξα κακός, στιγμές που πλήγωσα ανθρώπους. Γενικά, να διορθώσω εκείνα που δεν μπορούσα με το χαρακτήρα μου να ελέγξω προκαλώντας βλάβη κυρίως στους δικούς μου ανθρώπους από τη συμπεριφορά μου. Κοιτώντας τον εαυτό σου σε έναν καθρέφτη ξέρεις τις ατέλειές σου. Στον εαυτό σου και στον καθρέφτη δεν μπορείς να κρύβεσαι. Έτσι θα διόρθωνα τις κακές πτυχές του εαυτού μου.

Παραδέχεστε τα λάθη σας;

Ναι. Είμαι από τους ανθρώπους που με ενοχλεί να είμαι ψυχραμένος με τους άλλους. Έτσι, πολλές φορές κάνω την υπέρβαση, πιέσω τον εαυτό μου, πνίγομαι πολλές φορές από εγωιστικά πάθη, αλλά προσπαθώ εγώ να γεφυρώσω παρεξηγήσεις ή χάσματα που δημιουργούνται.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το προτέρημά σας;

Ότι κοιμάμαι και βλέπω όνειρα ακόμη. Κι αυτό το θεωρώ κατάκτηση. Ως τώρα το έχω καταφέρει. Αν μπορέσω να το κρατήσω μέχρι το τέλος… Να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος και να βλέπω όνειρα. Τότε σημαίνει ότι μπορώ και κρατάω κάποιες ισορροπίες. Προσπαθώντας να φύγω μακριά από τον κίνδυνο της υπερεκτίμησης του εγώ μου, προσπαθώ, όσο μπορώ, να αναπτύξω περισσότερο τον αυτοσαρκασμό μου, προσπαθώ να βλέπω ότι βρίσκομαι σε έναν κύκλο που άλλοτε βρίσκομαι στην κορυφή του, άλλοτε στο μέσον και άλλοτε στον πάτο του. Μ’ αυτό τον τρόπο θεωρώ ότι μπορώ και πατώ με μεγαλύτερη ασφάλεια με τα πόδια μου στη γη και δεν κινδυνεύω να ζαλιστώ όταν ο κύκλος με φέρει στην πάνω πλευρά του.

Ο χρόνος με τον γιο σας είναι αρκετός;

Υπάρχει μία απέραντη γειτονιά στην καρδιά μου, που είναι η γειτονιά που ζει ο γιος μου. Τον κουβαλάω συνέχεια μαζί μου. Όχι, χρόνος πολύς δεν υπάρχει γιατί λείπω αρκετές μέρες στην Αθήνα. Προσπαθώ με διάφορους τρόπους να είμαι μαζί του και ένας από αυτούς- δεν το έχω πει ποτέ αυτό σε κανέναν- είναι να του γράφω γράμματα. Γράμματα για σκέψεις μου, για πράγματα που θα ήθελα να ξέρει πόσο με επηρέασαν. Θέλω να ξέρει γιατί μπήκα στην πολιτική, γιατί αναγκαστικά μεγάλωνε πολλές φορές με έναν πατέρα που βρισκόταν στην Αθήνα και όχι στο κρεβατάκι του. Τα  γράμματα αυτά τα γράφω, τα κλείνω σε φάκελο, βάζω το γραμματόσημο, πηγαίνω στο ταχυδρομείο, τα σφραγίζω με μόνη διαφορά ότι δεν τα ρίχνω στο κουτί. Τα έχω φυλάξει. Αποστολέας είμαι εγώ, παραλήπτης είναι ο γιος μου. Αυτά τα γράμματα παραμένουν φυλαγμένα και καλά κρυμμένα κάπου και θα τα παραλάβει ο γιος μου, ελπίζω, από τα χέρια μου. Αν εγώ δεν υπάρχω στη ζωή, θέλω να τα παραλάβει κάποτε γιατί αυτά τα γράμματα του ανήκουν. Είναι η παρακαταθήκη ενός πατέρα προς το γιο του. Έτσι διάλεξα να επικοινωνώ με το παιδί μου. Αρκεί, βέβαια, να έχει όρεξη να διαβάζει γιατί το κάθε γράμμα αποτελείται από πολλές σελίδες. Με έχουν πάρει νύχτες ολόκληρες να γράφω γράμματα στο παιδί μου και να ανακαλύπτω ότι έχει φέξει όταν σφραγίζω το φάκελο.

Τι κληρονόμησε ο γιος σας από εσάς;

Σίγουρα πολλά εξωτερικά χαρακτηριστικά. Για τα εσωτερικά, φοβάμαι, ότι ο κάθε πατέρας απομονώνει και βλέπει στο παιδί εκείνα που εκείνος θα ήθελε, θεωρώντας ότι το παιδί του ανήκει σε άλλη κατηγορία απ΄ότι τα παιδιά του κόσμου. Όχι, ο γιος μου είναι ένα από τα παιδιά του κόσμου, είναι ένα παιδί της εποχής του, έξυπνο, παιδί του ίντερνετ, ένα παιδί που μ’ έχει ξεπεράσει σε πολλά πράγματα, όπως στην επαφή του με τα ηλεκτρονικά μέσα. Σίγουρα από μένα κληρονόμησε την αγάπη για την ιστορία, την αγάπη για τον τόπο μας.

Όταν κλείνετε την πόρτα του σπιτιού σας, τι αφήνετε πίσω σας;

Δεν έχω καταφέρει να λειτουργώ έτσι. Δεν αφήνω τίποτα απ’ έξω. Κουβαλάω μέσα στο σπίτι τις σκέψεις, τις έννοιες και τους προβληματισμούς μου.

Έχετε πληγωθεί ποτέ;

Πολλές φορές.

Έχετε κλάψει;

Πολλές φορές από μία αιτία που δεν θα τη θεωρούσε κανείς ικανή να προκαλέσει τέτοιου είδους ξεσπάσματα, εμένα μου συμβαίνει. Κυρίως όταν βλέπω παιδιά στο δρόμο, στην ηλικία του γιου μου ή και μικρότερα και ειδικά όταν δεν είμαι κοντά του.

Έχετε νιώσει τον ανταγωνισμό;

Τον ανταγωνισμό τον έχω νιώσει στο πετσί μου σκληρά και έντονα και, μάλιστα, πολύ πρόσφατα στις Δημοτικές Εκλογές, όπου εκεί είδα ανθρώπους χωρίς να έχουν κανένα λόγο να προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανακόψουν την πορεία που είχαμε ξεκινήσει μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελαν να μου συγχωρήσουν το να καταφέρουμε το στόχο μας. Πριν από την πολιτική τον είχα νιώσει και στη δημοσιογραφία. Στην πολιτική, όμως, τα μέσα που χρησιμοποιεί κανείς είναι πολύ πιο σκληρά. Ο φθόνος γεννά σκέψεις σε ανθρώπους που δεν το περιμένεις. Μπήκα σε ένα χώρο και τον υπηρετώ ξέροντας τι έχω να αντιμετωπίσω.

Στεναχωρεθήκατε ή θυμώσατε που χάσατε στις δημοτικές εκλογές;

Στεναχωρέθηκα. Όταν έχεις δώσει αρκετούς αγώνες στην πολιτική, ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο της επιτυχίας και της αποτυχίας. Εγώ είμαι άνθρωπος που προετοιμάζομαι και για τα δύο. Προσπάθησα να το ξεπεράσω κοιτώντας την επόμενη ημέρα. Η Θεσσαλονίκη είναι εδώ, τα προβλήματα είναι εδώ και οι λόγοι που με οδήγησαν να κατέβω ως υποψήφιος δήμαρχος δεν έχουν πάψει να υπάρχουν. Πιστεύω σε μια άλλη Θεσσαλονίκη, σε ένα άλλο μοντέλο διοίκησης από αυτό που εφαρμόζεται.

Φίλους πολιτικούς έχετε;

Έχω πολλούς καλούς φίλους και γι’ αυτό θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Αυτοί οι φίλοι μου δεν ανήκουν στην πολιτική και, μάλιστα, πολλοί από αυτούς ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους από μένα. Πολιτικούς φίλους έχω αμέτρητους. Σημασία όμως έχει ποιοι απ’ όλους αυτούς θα συνεχίσουν να καλούν το κινητό σου τηλέφωνο όταν αποχωρήσεις από την πολιτική. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που θα μείνουν στη ζωή σου. Όλοι οι άλλοι είναι άνθρωποι που συμπορεύονται μαζί σου όσο διαρκεί αυτό το ταξίδι, αυτή η πορεία, αυτή η περιπλάνηση.

Ο Γιάννης Μπουτάρης θα μπορούσε να είναι φίλος σας;

Θα μπορούσα να πιω πολλούς καφέδες με τον Γιάννη Μπουτάρη, ούτως ή άλλως το κάνουμε σήμερα γιατί μας δένει η Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, δεν θα τον διάλεγα για φίλο μου γιατί έχει τελείως διαφορετική άποψη από εμένα για τα πράγματα. Πιστεύω να μην ξαφνιάσουμε όταν ζητήσω από τον Γιάννη Μπουτάρη, να πάμε οι δυό μας μια βόλτα στην πόλη και γιατί όχι, να πιούμε ένα καφέ για να στείλουμε ένα μήνυμα, ότι σ΄αυτή την πόλη ξέρουμε να αγωνιζόμαστε, έχουμε τις διαφορετικότητές μας, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να είμαστε φίλοι μεταξύ μας.

 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore στο τεύχος Απριλίου 2011