Συνέντευξη Δημήτρη Τσίτσου

Η αγάπη του για τα ταξίδια και το πάθος του για το lifestyle τον οδήγησαν στην απόφαση να εγκαταλείψει στα 18 του χρόνια την γενέτειρά του την Ξάνθη και να εγκατασταθεί στην Βιέννη για να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του. Ευτυχώς για εμάς, ο αρχιτέκτων-διακοσμητής Δημήτρης Τσίτσος, μετά τις σπουδές του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και μας εκπλήσσει διαρκώς με τις πρωτοποριακές ιδέες και τις μοναδικές του δουλειές. Στη συνέντευξή του στο Lobby, o Μίμης, όπως ο ίδιος μου συστήθηκε, μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες του, τις εκτιμήσεις του για τη μόδα και μας ενημερώνει ότι οι «Θεσσαλονικείς τολμούν»…

Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη

Από πότε μπήκε το «μικρόβιο» της διακόσμησης στον οργανισμό σας;

Από πάρα πολύ μικρός είχα το μεράκι να αλλάζω. Πρώτα από το δωμάτιό μου είχα την ανησυχία πάντα σχεδόν κάθε μήνα να αλλάζω τα έπιπλα. Μου ήταν όλα πολύ στατικά. Σιγά σιγά άρχισα να αλλάζω όλο το σπίτι. Μία χρονιά θυμάμαι είχαν πάει οι γονείς μου διακοπές κι εγώ άλλαξα ολόκληρο το σπίτι. Γενικά η μουσική, το θέατρο, η διακόσμηση και ό,τι έχει να κάνει με το lifestyle με συγκινούσε πάντα.

Εκτός από το ταλέντο που πρέπει κανείς να έχει τι άλλο χρειάζεται το επάγγελμά σας;

Απλά το ταλέντο δεν βοηθάει. Πρέπει κανείς να το καλλιεργεί. Πρώτα απ’ όλα οι σπουδές. Το να διαλέξεις ένα καλό πολυτεχνείο είναι μεγάλο ατού σήμερα. Επίσης, σπουδαίο πράγμα είναι η ενημέρωση στη δική μας τη δουλειά. Και τέλος η πάρα πολλή δουλειά είναι συνυφασμένη με κάθε είδους επιτυχία.

Ποια δουλειά σας ξεχωρίζετε;

Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Κάθε δουλειά τη θεωρώ παιδί μου, την αγαπώ. Σίγουρα υπάρχουν δουλειές που είναι μέτριες δεν μπορούν να είναι πάντα όλες τέλειες, αλλά τις βλέπει κανείς όπως βλέπει τα παιδιά του με επιείκεια.

Εμείς που παρακολουθούμε τη δουλειά σας, παρατηρούμε ότι τοποθετείτε και κάποια εκκεντρικά στοιχεία. Ποια ήταν η πιο πρωτοποριακή σας ιδέα και πού την εφαρμόσατε;

Δεν μπορώ να πω σήμερα πρωτοποριακή ιδέα. Στην αρχή της καριέρας μου ήμουν πιο πρωτοποριακός γιατί και οι τάσεις στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο γρήγορες όσο σήμερα. Προσπαθώ να είμαι πρωτοποριακός γιατί συνεχώς ενημερώνομαι και θέλω να μεταφέρω όλο το πάθος και την αγάπη για την αρχιτεκτονική και το design στη νεολαία, όσον αφορά τα μαγαζιά. Υπάρχουν όμως δύο ειδών δουλειές: ο ιδιωτικός χώρος, δηλαδή το σπίτι, αλλά και οι υπόλοιποι χώροι που είναι τα καταστήματα, τα μπαρ και τα εστιατόρια.

Φαντάζομαι η σχέση με τους πελάτες θα πρέπει να είναι σχέση εμπιστοσύνης δεδομένου ότι εμπιστεύονται σε εσάς τη διακόσμηση του σπιτιού τους, που για πολλούς είναι για μια ζωή.

Προσπαθώ να νιώσω τον πελάτη. Να δω τις ανάγκες και τις επιθυμίες του για να του βγάλω ό,τι πραγματικά θέλει. Ένα σπίτι είναι προσωπικός πόλος έλξης του ανθρώπου και θα πρέπει να αντικατοπτρίζει τα εγώ του και τις επιθυμίες τους. Εγώ δεν κάνω μοντέρνα σπίτια αλλά διαχρονικά.

Από πού αντλείτε ιδέες;

Η εγρήγορση του μυαλού φέρνει ιδέες. Είμαι ένας κοινωνικός άνθρωπος, κάνω ταξίδια, πηγαίνω σε εκθέσεις.

Αν ήταν στο χέρι σας τι θα αλλάζατε στη Θεσσαλονίκη;

Θα άλλαζα πολλά πράγματα. Η πόλη μας έχει αποκτήσει τόσα πολλά αυτοκίνητα που δεν μας χωράνε πια. Σίγουρα θα έφτιαχνα πολλούς πεζόδρομους, που μπορούν να γίνουν. Το πρόβλημα βέβαια δεν λύνεται αλλά θα έφτιαχνα μια πολύ πιο ανθρώπινη πόλη. Το δεύτερο είναι το πράσινο. Έχουμε τόσο λίγο πράσινο που ακόμη και ένα παρκάκι να βρούμε θα θέλουμε κι αυτό να το καταστρέψουμε.

Οι Θεσσαλονικείς τολμούν ή είναι πιο συντηρητικοί;

Καθόλου συντηρητικοί δεν είναι οι Θεσσαλονικείς, κι αυτό το βλέπω και από τα καταστήματα που μου λένε οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι είναι Αθηναίοι οι περισσότεροι, ότι η Θεσσαλονίκη τολμά περισσότερο στη διακόσμηση. Οι Θεσσαλονικείς ακολουθούν πολύ σωστά τη μόδα αλλά δεν έχουν ακόμη –σε συνδυασμό με την Αθήνα- την ευαισθησία της τέχνης. Οι Αθηναίοι πελάτες είναι πιο εξοικειωμένοι με την τέχνη. Για ένα σπίτι δεν αρκούν μόνο τα έπιπλα, εάν δεν υπάρχει τέχνη, γλυπτά, πίνακες…

Υπάρχουν τάσεις στη διακόσμηση; Υπάρχει μόδα; Και αν ναι φέτος τι προστάζει;

Τάσεις δεν υπάρχουν, βιομηχανία υπάρχει. Δεν είμαι υπέρ του να ακολουθούμε πιστά ό, τι βγάζει η βιομηχανία. Σαφώς επηρεαζόμαστε όσον αφορά τα χρώματα και τα μικοραντικείμενα. Και ύστερα, υπάρχει και μια ιστορία στο design δεν μπορώ να αφήσω στην άκρη τις αντίκες που «κουβαλάει» ένα σπίτι και να τις αντικαταστήσω με σούπερ μοντέρνα αντικείμενα. Η ανάμειξη είναι το ιδανικό για μένα, αυτό το mix ‘n’ match που λέμε. Αλλά μπορεί να επιτευχθεί εάν ο αρχιτέκτονας έχει τις γνώσεις και τις ιστορικές με αποτέλεσμα η συνύπαρξη να είναι θαυμάσια.

Ποια είναι η ιδανική πόλη για εσάς όσον αφορά την αρχιτεκτονική της;

Είναι αρκετές πόλεις. Τα καινούρια στίγματα της αρχιτεκτονικής για μένα τα δίνουν σήμερα οι χώρες της Ασίας. Από την Ευρώπη ξεχωρίζω πολλές χώρες: Ιταλία, Γαλλία και τέλος Ισπανία και Πορτογαλία. Ιδανική πόλη για μένα είναι αυτή που γνωρίζει την αρχιτεκτονική της κουλτούρα και κληρονομιά της και συνδυάζει την μοντέρνα αρχιτεκτονική όχι σε βάρος των υπαρχόντων κτισμάτων.

Λένε ότι αν κοιτάξεις ψηλά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης θα ανακαλύψεις πραγματικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα «θαμμένα» ανάμεσα στα σύγχρονα και για πολλούς κακόγουστα κτίρια…

Μόνο εμείς στην Ελλάδα δεν μπορέσαμε να αξιολογήσουμε τα ωραία κτίρια που μας έχουν αφήσει και τις εκπληκτικές αρχιτεκτονικές δομές. Είμαστε λίγο αυτοκαταστροφικός λαός. Βλέπει την Τσιμισκή, την Εγνατία που έχουν καταπληκτικά κτίρια και δίπλα ένα τερατούργημα. Αυτό σήμερα δεν μπορεί να διορθωθεί. Ας διατηρήσουμε όμως τα ήδη υπάρχοντα ή ακόμη και τα ετοιμόρροπα.

Πως είναι ένα τυπικό 24ωρο σας;

Κάθε μέρα ξεκινάμε στο γραφείο στις 9 το πρωί και πηγαίνουμε μέχρι τις 9 το βράδυ non stop. Πίνω τον καφέ μου, ετοιμάζω τη δουλειά μου και έρχομαι στο γραφείο νωρίς το πρωί. Όταν είμαι στη Θεσσαλονίκη μετά την καθημερινή σύσκεψη βγαίνω για επιβλέψεις. Επειδή δουλεύω όμως σε ξενοδοχεία στα νησιά φεύγω συχνά εκτός Θεσσαλονίκης. Το βράδυ βγαίνω στα μπαρ ρέστοραν της πόλης.

Χρόνο για εσάς έχετε;

Το Σαββατοκύριακο έχω ένα σπίτι έξω από τη Θεσσαλονίκη, κάπως αμερικανοποιημένο. Οι καθημερινές είναι δύσκολες, γι’ αυτό κάθε Παρασκευή απόγευμα φεύγω και το Σαββατοκύριακό μου το περνάω εκεί. Εκεί συγκεντρώνομαι, δουλεύω, ηρεμώ. Αυτό είναι το πρόγραμμά μου.

Το μέλλον τι προβλέπει;

Πολλή δουλειά και ακόμη περισσότερη δημιουργία.

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Lobby στο τεύχος Οκτωβρίου)