ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

Την άνοιξη όλα είναι αλλιώς.

Αφαιρείς ρούχα, προσθέτεις χαμόγελα.

Κλείνεις το καλοριφέρ, ανοίγεις το παράθυρο. Και μαζί άθελά σου ανοίγει και η καρδιά σου. Είναι για καλό. Χαμογελάς. Και ξέρεις ότι υπάρχει λόγος.

Η μέρα μεγαλώνει και μαζί και η διάθεση για βόλτες. Ακόμη και τις καθημερινές, χωρίς ενοχές.

Ξοδεύεις λιγότερα αλλά αξίζουν περισσότερο.

Το καλοκαίρι είναι λίγο πιο κοντά και η Ελλάδα –αν και ταλαιπωρημένη- βρίσκεται στην εποχή της. Ακόμη και η Κριστίν Λαγκάρντ (του ΔΝΤ) είπε πως μύρισε την άνοιξη και είναι αισιόδοξη!

Οι μυρωδιές μπερδεύονται. Από τη μία τα λουλούδια που ανθίζουν και από την άλλη η ναφθαλίνη που «σβήνει»τις αναμνήσεις του παγωμένου χειμώνα σου.

Ναφθαλίνη. Τη μυρίζεις και ξέρεις ότι έχεις αλλάξει εποχή.

Αλλαγές συμβαίνουν μόνο όταν εμείς το επιτρέπουμε. Και η άνοιξη είναι ιδανική για μεγάλα (ή μικρότερα) βήματα. Πάντα μπροστά.

Ρωτάω την Πηνελόπη αν την τρομάζουν οι αλλαγές. Τις επιδιώκω, μου απαντά. Τα τρία τελευταία χρόνια στη ζωή μου έχουν αλλάξει τα πάντα εκτός από την ψυχή μου. Νιώθω ότι αν θέλω να ζήσω τη ζωή μου και να την ευχαριστηθώ δεν πρέπει να μένω στάσιμη.

Χτυπάει το κινητό μου και λαμβάνω ένα mms. Το ανοίγω και με πιάνουν τα κλάματα. (να η αλλαγή, σκέφτομαι)

Είναι αγόρι! 

Ένα μικροσκοπικό, καλοσχηματισμένο, έμβρυο, πριν βγει ακόμη στον κόσμο, έχει προωθηθεί στα κινητά της παρέας και μας κάνει να κλαίμε από συγκίνηση κάθε φορά που το κοιτάμε. Σκέφτομαι τι έχει να γίνει όταν γεννηθεί.

Η κοιλίτσα της Μ. φουσκώνει και ο καιρός πλησιάζει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί. 

Μανούλα  πρόκειται να γίνει ένας πολύ δικός μου άνθρωπος. Μία πραγματική φίλη που πάντα ήταν δίπλα μου και έχει ξεχωριστό, δικό της χώρο στην καρδιά μου. Και πάντα θα έχει.

Από τότε που θυμάμαι τη Μ. έκανε όνειρα να γίνει μανούλα νωρίς, να κάνει τη δική της οικογένεια και να αφιερωθεί σ’ αυτήν. Και τα κατάφερε. Και είναι ευτυχισμένη. Και ερωτευμένη δίπλα σε έναν πραγματικό σύντροφο- στήριγμα, σε έναν άντρα που είμαι βέβαιη ότι θα γίνει υπέροχος πατέρας, τον Β. 

Τι κι αν τα προβλήματα μεγαλώνουν όταν πιάνει την κοιλίτσα της χαμογελά και παίρνει δύναμη και, όπως μου είπε, είναι έτοιμη να τα αντιμετωπίσει όλα. Όμως για να πετύχει το όνειρο, άλλαξε εποχή.

Τηλεφωνώ στην Κ. Σ’ αρέσουν οι αλλαγές; Ζω για τις αλλαγές. Με ιντριγκάρει πολύ να αλλάξω κάποιον. Να τον φέρω στον ίσιο δρόμο. Ή να τον κάνω να αμαρτήσει. Να τον φέρω στα όριά του για να αποδώσει τα μέγιστα, όπως κάνουν οι προπονητές στους πρωταθλητές. Αλλά όλα αυτά για να αλλάξω κι εγώ. Για να έρθω στα όρια της θεότητας ή της αμαρτίας μου. Και να γίνω καλύτερη από τα μαθήματά μου. Έτσι να πάρω δύναμη και να πιστέψω. Νιώθω λίγο σαν τον Δον Κιχώτη. Ναι, αλλά ο Δον Κιχώτης πολεμούσε ανεμόμυλους. Της απαντάω. Έγινε όμως best seller με αποστομώνει.

Το βράδυ στο γραφείο συζητάω με τον Στέφανο. Ποια είναι η γνώμη σου για τον Δον Κιχώτη; Δεν τον συμπαθούσα καθόλου αυτό τον ήρωα. Τον θεωρούσα πάντα έναν μεθύστακα που ήταν απλά τυχερός.  Έγινε όμως best seller. Του λέω.

Όλοι κρύβουμε έναν Δον Κιχώτη μέσα μας. Και είναι αυτός που θα μας βγάλει σήμερα από αυτή τη δυσχερή κατάσταση. Μέσα από τη φαντασία του ο ήρωας αυτός βρήκε τον εαυτό του. Τι κι αν πολεμούσε ανεμόμυλους; Δεν συμβαίνει το ίδιο και στην πραγματική ζωή; Στο δικό του μυαλό ήταν ιππότης και σήκωνε το σπαθί του, έτοιμος να υπερασπιστεί τους αδύναμους και τους κατατρεγμένους. Ο Δον Κιχώτης κατάφερε κάτι που ζηλεύω. Κατάφερε να μην αναγκαστεί να γίνει αυτό που θέλουν οι άλλοι.  

 

Λέω να αλλάξω κι εγώ μαζί με την εποχή. Η άνοιξη με εμπνέει.

Να θυμάσαι: Αν θέλεις να έχεις κάτι που ποτέ δεν είχες, πρέπει να κάνεις κάτι που ποτέ δεν έκανες.

Σοφία Τουντούρη 

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore, στο τεύχος Απριλίου 2012)