ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΑΝ

Έχετε αναρωτηθεί τι θα γινόταν εάν κάναμε έναν μικρό αναγραμματισμό και μετατρέπαμε το κάθε “αν” μας σε ένα “να”. Πόσα πράγματα θα άλλαζαν;

Επειδή οι αποφάσεις που παίρνουμε κάθε λεπτό, από τις πιο μικρές μέχρι τις μεγαλύτερες, μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας και οι δεύτερες σκέψεις να μας δείξουν έναν δρόμο που δεν θα ακολουθούσαμε ίσως ποτέ, θα ευχηθώ -για φέτος τις γιορτές- να ξεκινούσαμε όλες μας τις σκέψεις με ένα ... “Να”...Μόλις το ρολόι δείξει 12, στις 31 Δεκεμβρίου, να είναι το σύνθημα για μία νέα χρονιά, για μία νέα ζωή...

Να μην επιτρέψουμε στις κρύες ειδήσεις και τις χαμηλές θερμοκρασίες να παγώνουν το είναι μας.

Να μην αφιερώνουμε όλη μας τη ζωή στην προσπάθεια να κατακτήσουμε τα πάντα, γιατί τα πάντα είναι πάρα πολλά για έναν μόνο άνθρωπο.

Να αφήσουμε για λίγο τo facebook και το twitter και να κυνηγήσουμε την αληθινή ζωή. 

Να ζούμε κάθε χαρά της χωρίς ενοχές, χωρίς τύψεις, χωρίς το “φάντασμα” της κρίσης να στοιχειώνει την κάθε μας στιγμή.

Να βελτιώσουμε το εγώ μας αναδεικνύοντας την καλύτερη πλευρά μας. Χωρίς να χρησιμοποιούμε τη δικαιολογία ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αλλάζουν, αρκεί να το θέλουμε.

Οι δρόμοι να είναι γεμάτοι χαμογελαστούς ανθρώπους και όχι διαμαρτυρόμενους που κατηγορούν όσα τόσα χρόνια επικροτούσαν και όσα μας έφεραν ως εδώ.

Να πούμε αληθινά σ’ αγαπώ και να μη συμβιβαζόμαστε με στιγμιαίες, ψήγματα έρωτα και ενθουσιασμού που κάποιοι ονομάζουν -λανθασμένα- αγάπη. Αγνοώντας ότι η αγάπη, ναι, κρατάει για πάντα.

Να βρούμε αληθινές, ζεστές αγκαλιές για να ζεσταθούμε από τον κρύο χειμώνα. Τα πέλετ, οι ξυλόσομπες και τα αερόθερμα δεν αρκούν.

Να διώξουμε ό,τι μας προκαλεί αρνητική ενέργεια, να αδειάσουμε το μυαλό μας από τις περιττές πληροφορίες και την καρδιά μας απ’ ό,τι μας πληγώνει. Το ξέρω, είναι δύσκολο, όμως τώρα είναι η ώρα τα “όχι” μας να μας κάνουν πιο επιλεκτικούς.

Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι η ζωή δεν είναι πρόβα τζενεράλε και ότι πριν τον θάνατο, ναι, υπάρχει ζωή.

Αυτό θα είναι φέτος το γράμμα μου στον Άγιο Βασίλη. Και είμαι σίγουρη ότι υπάρχει. Στην καρδιά όλων μας.





Σοφία Τουντούρη
stountouri@gmail.com

Υ.Γ Είμαι σαφώς επηρεασμένη από την ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Και ό,τι κι αν υποστηρίζουν οι πολέμιοί του, οφείλω να αναγνωρίσω ότι σπάνια γίνονται τόσο μεγάλες παραγωγές στην Ελλάδα. Μοναδική φωτογραφία και εξαιρετική μουσική σε ένα σενάριο που αγγίζει ακόμη και τον πιο σκληρό θεατή... Κάθε σκηνή σε ταξιδεύει εκεί που θέλει ο δημιουργός αλλά και σε δικά σου, πολύ προσωπικά ταξίδια του μυαλού. Η μουσική, από Billie Holiday, Jessie Ware με το υπέροχο Wildest Moments, το “In the Light” της Irene Skylakaki, Εlla Fitzgerald, Archive, Marilyn Manson και φυσικά το soundtrack “Αν” με την καταπληκτική φωνή της Δήμητρας Γαλάνη επισφραγίζει αυτή τη μεγάλη επιτυχία (να προμηθευτείτε οπωσδήποτε το cd!). 


(Το editorial μου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό adore Ιανουαρίου 2013)