Παραθέτω τις σκέψεις που μοιράστηκα χθες με όσους βρέθηκαν στην εκδήλωση της για την Ημέρα της Γυναίκας στην Αποθήκη Δ' στο Λιμάνι. Αν και λίγο ετεροχρονισμένα... Άλλωστε εμείς οι γυναίκες γιορτάζουμε κάθε μέρα!!!
"Το όνομά μου είναι Σοφία Τουντούρη και είμαι δημοσιογράφος. Δεν θα σας κουράσω με πολλά λόγια γιατί δεν είμαι μέλος του πάνελ αλλά η συντονίστρια και είμαι βέβαιη ότι οι κυρίες που θα μιλήσουν σε πολύ λίγο έχουν πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα να θέσουν προς συζήτηση.
Μου ζητήθηκε να αναφερθώ στη γυναίκα δημοσιογράφο και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει στον χώρο της. Η γυναίκα δημοσιογράφος αντιμετωπίζει ακριβώς τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε άλλη Ελληνίδα εργαζόμενη που καλείται να είναι επαγγελματίας, σύντροφος και μητέρα σε μία εποχή που τα πάντα κλονίζονται από την κρίση. Και όταν λέω κρίση δεν μιλώ μόνο για την οικονομική. Μιλώ και για την κρίση στις προσωπικές σχέσεις.
Σίγουρα δεν θα πρέπει να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στις χαμηλές αμοιβές, τα δύσκολα ωράρια, τις θέσεις εργασίας που χάνονται και τα ποσοστά ανεργίας που αυξάνονται διαρκώς αφήνοντας κυριολεκτικά στον δρόμο ανθρώπους με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη τους και οικογένειες που αδυνατούν να συντηρηηθούν. Ούτε, βέβαια, να ξεχνάμε τα νέα παιδιά στα Πανεπιστήμια που αγωνίζονται -μάταια τις περισσότερες φορές- για μία θέση εργασίας και οραματίζονται ένα αύριο δίχως προβλήματα. Αυτά είναι θέματα τα οποία τίθενται καθημερινά προς συζήτηση και επαναλαμβάνονται διαρκώς σε μία δύσκολη συγκυρία που όλοι μας ανεξαιρέτως βιώνουμε στο πετσί μας και όλοι μας στεκόμαστε αδύναμοι να προβλέψουμε σε τι θα οδηγήσει.
Σήμερα, όμως, είμαστε εδώ για να αναδείξουμε τη γυναίκα και τον ρόλο της στην κοινωνία. Σήμερα γιορτάζει η γυναίκα, η κόρη, η σύζυγος, η σύντροφος, η μητέρα. Η γυναίκα της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου. Η γυναίκα που σημειώνει σημαντική καριέρα αλλά και η άνεργη.
Μετρώντας λίγα χρόνια παρουσίας στον χώρο των ΜΜΕ, έμαθα ότι οι ευκαιρίες παρουσιάζονται μόνο όταν τις κυνηγάς. Τον σεβασμό στον επαγγελματικό σου χώρο τον κερδίζεις με το ταλέντο, την ικανότητα, την αξιοπρέπεια, την πολλή δουλειά και το ήθος σου.Είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα. Με το φύλο δεν κερδίζεις τον σεβασμό.
Συγχωρήστε με, αλλά στην ολιγοετή ως τώρα πορεία μου στον χώρο των ΜΜΕ κανένας άντρας δεν μου φέρθηκε υποτιμητικά ούτε “έκοψε” ρεπορτάζ μου επειδή είμαι γυναίκα. Κανένας άντρας δεν εμπόδισε την εξέλιξή μου ούτε μου στέρησε την προοπτική ανέλιξης επειδή είμαι γυναίκα. Συνεργάστηκα επιτυχώς και με γυναίκες εμπειρότερες και μεγαλύτερες από εμένα σε ηλικια. Γυναίκες που είχαν θέσεις ισχύος και έπαιρναν αποφάσεις. Οπότε, ευτυχώς, δεν έχω να μοιραστώ μαζί σας κάποια δυσάρεστη βιωματική εμπειρία. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Είναι θέμα τύχης; Δεν ξέρω.
Αν ρωτάτε εμένα, η σημερινή μέρα θα έπρεπε να υπάρχει για να θυμόμαστε τους αγώνες των γυναικών στη Νέα Υόρκη που βγήκαν στους δρόμους το 1857 για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Να θυμόμαστε και να ευχαριστούμε. Να θυμόμαστε και να συγκρίνουμε. Να βλέπουμε και να διεκδικούμε. Για κάθε νεαρή γυναίκα θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι οι ευκαιρίες είναι ίσες. Και για μένα έτσι είναι. Έτσι πορεύομαι και έτσι θα συνεχίσω χωρίς να βάζω μπροστά τη δικαιολογία της γυναικείας μου ταυτότητας για να δείχνω πιο αδύναμη ή πιο ευάλωτη. Σκεφτήκαμε ποτέ ότι ίσως εμείς οι ίδιες “χαντακώνουμε” μ' αυτό τον τρόπο τον εαυτό μας;
Εμείς οι ίδιες πρέπει να βγούμε μπροστά και να διεκδικήσουμε. Είναι προτιμότερο από το να καθόμαστε άπραγες επιρρίπτοντας ευθύνες επειδή η ζωή δεν τα έφερε τόσο εύκολα όσο τα ονειρεύτηκαμε στα σχολικά θρανία. Είναι αναγκαία η εντονότερη συμμετοχή στα κοινά γιατί η δίκη μας γενιά είναι αυτή που καλείται να πάρει μέρος, να διαδραματίσει ρόλο, να διεκδικήσει και στο τέλος να τα καταφέρει.
Υπερπηδώντας με δύναμη και θάρρος τα στερεότυπα τόσων ετών, η γυναίκα σήμερα μπορεί να έχει οικογένεια, να ζει και να εργάζεται. Να έχει καταξιωμένη θέση στον κοινωνικό και επαγγελματικό στίβο. Η γυναίκα δεν είναι μόνο στήριγμα, είναι και πηγή ζωής.
Έμαθα πως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα μόνο όταν δεν φοβάσαι να τα ζήσεις.Γι' αυτό ας ονειρευτούμε το μέλλον μας και ας το κατακτήσουμε.
Και μ' αυτό θα κλείσω.
Άλλωστε, η θηλυκότητα μίας γυναίκας δεν την καθιστά ούτε λιγότερο σημαντική ούτε λιγότερο δυναμική.
Χρόνια μας πόλλα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου