Σ. Πούμπουρας: "Δεν γουστάρω τη γυναίκα που γίνεται άντρας"

Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη 

Η πρώτη μας συνάντηση, ομολογώ, δεν είχε την καλύτερη εξέλιξη. Δεν με συμπάθησε και δεν τον συμπάθησα. Στις πρώτες κουβέντες που ανταλλάξαμε είχα ήδη αλλάξει γνώμη. Ο Σάββας δεν είναι ένας ακόμη νέος και ωραίος τύπος που δεν έχει μυαλό. Είναι σοβαρός, μετρημένος, με πολύ χιούμορ και θετική αύρα που τη μεταδίδει σε όλους γύρω του. Συζητάμε για διάφορα θέματα επικαιρότητας και μη. Έρχεται μία κυρία να μας πάρει παραγγελία στο καφέ του ξενοδοχείου που διαμένει. «Θα τα χρεώσετε όλα στο δωμάτιό μου» της λέει και δεν μ' αφήνει να κάνω καν την κίνηση να πληρώσω. «Ο άντρας πληρώνει στο πρώτο ραντεβού;» τον ρωτάω. «Μερικά πράγματα πρέπει να γίνονται παραδοσιακά. Ο άντρας πρέπει να κερνάει και στο πρώτο και στο δεύτερο και σε όλα τα ραντεβού. Ο άντρας πληρώνει. Η γυναίκα μπορεί να ισοφαρίσει αλλιώς. Δεν είναι θέμα επίδειξης. Είναι θέμα αβρότητας. Έτσι έμαθα από τον μπαμπά μου»...

Πώς καταφέρνεις να μη σε βλέπουν ανταγωνιστικά οι άντρες;

Το γουστάρω πάρα πολύ που με σταματάνε άντρες στον δρόμο και μου μιλάνε. Το προτιμώ απ' ότι όταν με σταματάνε γυναίκες. Όταν δεν είσαι υπερόπτης, δεν είσαι νάρκισσος, δεν είσαι ωραιοπαθής και είσαι ο εαυτός σου, το καταφέρνεις...Το θέμα είναι να μην προσπαθείς να «δειχτείς».

Οι γυναίκες σε φλερτάρουν;

Ναι. Μπορώ να πω και δυστυχώς ναι. Είμαι παλιομοδίτης, πατροπαράδοτος τύπος. Είμαι κυνηγός. Ό,τι γουστάρω θα το κυνηγήσω. Δεν θα με καβλώσει η γυναίκα που θα κάνει το πρώτο βήμα. Βέβαια, όταν δέχομαι ωραίο φλερτ, το γουστάρω πολύ. Δεν γουστάρω τη γυναίκα που γίνεται άντρας. Η γυναίκα πρέπει να είναι γάτα, να είναι θηλυκό και οι άντρες οι κυνηγοί.,

Ποιος φταίει που άλλαξαν οι ρόλοι;

Για μένα περισσότερο φταίνε οι άντρες. Φταίνε και οι γυναίκες που έχουν πάρει τον ρόλο του άντρα. Αν τις προσέξεις έξω, βγαίνουν με πολύ αρσενική διάθεση. Σίγουρα πάντως και η γυναίκα τον έχει ευνουχίσει τον άντρα. Αλλά μην τρελαθούμε... Αν θέλει ένας άντρας να 'ναι μάγκας, όποια κι αν είναι αυτή η γυναίκα, η πιο πλούσια, η πιο έξυπνη και η πιο δυναμική, ο μάγκας θα τα καταφέρει.

Σε πλησιάζουν επειδή είσαι αναγνωρίσιμος;

Υπάρχουν άντρες και γυναίκες που με πλησιάζουν μόνο για την ιδιότητά μου. Τι κάνω; Χαμογελάω και κρατάω μόνο τα τυπικά. Συμβουλή μου; Κάντε φίλους επειδή τους γουστάρετε όχι για να βγάλετε φράγκα.

Τους αναγνωρίζεις αυτούς;

Για πλάκα!

Τι δουλειά κάνεις;

Γενικά δεν μ' αρέσουν οι ιδιότητες. Κάνω πράγματα που μ' αρέσουν.

Αυτό όμως δεν είναι επάγγελμα...

Δεν ξέρω αν είναι επάγγελμα. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που κάνω μου αρέσει και ζω από αυτό.

Πώς σε υποδέχτηκαν οι άνθρωποι της τηλεόρασης;

Μια χαρά. Υπάρχουν άνθρωποι που σε χωνεύουν και άλλοι που δεν σε χωνεύουν. Μαθαίνεις, τρως σφαλιάρες, αποκτάς εμπειρίες. Ωριμάζεις.

Μιλάτε με τη Ναταλία Γερμανού;

Μια στο τόσο ναι. Λέμε ένα γεια.

Επέλεξες να πάρεις μέρος στο «Dancing With The Stars» του ANT1 τη στιγμή που συμμετείχες στην εκπομπή «Μες στην Καλή Χαρά» στον Alpha. Πιστεύεις ότι κράτησες σωστή στάση στο συγκεκριμένο θέμα;

Ποιος είναι σίγουρος γι' αυτό; Η ιστορία δεν έγινε έτσι. Προσωπικά νιώθω ότι είμαι πολύ εντάξει. Είμαι τίμιος άνθρωπος, έχω αρχές και αξίες. Και έχω βαρεθεί να δίνω τροφή στα παπαγαλάκια που λένε ό,τι τους κατέβει. Εγώ αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, ξέρω ότι δεν πούλησα κανέναν.

Φοβάσαι τον ανταγωνισμό;

Δεν ασχολούμαι με τον ανταγωνισμό. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Περισσότερο χάνει αυτός που ανταγωνίζεται, που είναι σκληρός και αδυσώπητος και κοιτάει να σε φάει.

Τι βλέπεις στην τηλεόραση;

Παρακολουθώ ελάχιστα προγράμματα στην τηλεόραση. γιατί έχει γεμίσει σκουπίδια. Κι άσχετα με το ότι δουλεύω στην τηλεόραση, πρέπει να παραδεχτώ ότι η τηλεόραση έχει γεμίσει με σκατά.

Θα συμβιβαζόσουν αν ήσουν άνεργος κάποια σεζόν;

Είμαι υπεράνω χρημάτων. Θα προτιμούσα να κάνω μία άλλη δουλειά παρά να κάνω πράγματα που με αηδιάζουν.

Από τα τηλεοπτικά πρόσωπα ποιο θαυμάζεις;

Περισσότερο θαυμάζω πρόσωπα πίσω από τις κάμερες.

Προσέχεις τη δημόσια εικόνα σου;

Δεν είναι θέμα πώς θα φανώ έξω. Δεν θέλω να διαστρεβλωθεί η εικόνα που έχει ο κόσμος για μένα. Τώρα μου λες για την εικόνα μου. Δεν θέλω από τη στιγμή που έχω διατηρήσει χαμηλό προφίλ να δείχνουν περισσότερα για μένα. Κι αυτό είναι τρόπος ζωής. Από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω είμαι έτσι.

Μέχρι που φτάνει η φιλοδοξία σου;

Δεν είμαι ματαιόδοξος. Δεν υπάρχει φιλοδοξία. Θέλω να είμαι υγιής, να νιώθω χρήσιμος και να κάνω τους γύρω μου να χαμογελούν. Δεν θέλω πάρα πολλά πράγματα. Γενικά, είμαι ολιγαρκής.

Τι χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος;

Χαρούμενους ανθρώπους γύρω μου και να τους κάνω κι εγώ καλά όταν μπορώ. Το ξέρω ότι ακούγεται πολύ αλτρουιστικό, αλλά έτσι είμαι. Αν το καλοσκεφτείς, υπάρχουν άνθρωποι με πραγματικά προβλήματα στη ζωή τους, εμείς δεν πρέπει να στεκόμαστε στο πόσο ψηλά μπορούμε να φτάσουμε και στο πόσα πτώματα πρέπει να πατήσουμε. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που είμαστε υγιείς και έχουμε δουλειά.

Τι θα θυσίαζες για τα χρήματα και την επιτυχία;

Τίποτα.

Είσαι τόσο καλό παιδί;

Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Είμαι πολυδιάστατος. Είμαι και καλό παιδί και κωλοπαιδαράς και γάιδαρος μεγάλος και ωμά ειλικρινής σε σημείο που να πληγώνω κόσμο. Συνήθως μου βάζουν χέρι που είμαι τόσο ειλικρινής. Έχω δει γυναίκες να κλαίνε, άντρες να θέλουν να με χτυπήσουν, λέω όμως την αλήθεια. Ξέρεις κάτι; Και οι περισσότεροι το εκτιμούν στο τέλος. Καμιά φορά είναι ωραίο να στα λένε χύμα.

Δεν λες ψέματα;

Τώρα που το σκέφτομαι, έχω ελαττώσει αισθητά τα ψέματά μου. Είδες, παράλληλα με τη συνέντευξη κάνουμε και αυτοκριτική... Ναι, ναι μόλις ανακάλυψα ότι πλέον δεν λέω ψέματα. Με παίρνουν τηλέφωνο «Θέλεις να κάνουμε συνέντευξη;» τους λέω «Όχι». Με ρωτάνε γιατί. «Γιατί δεν σε γουστάρω ως δημοσιογράφο».

Το έχεις όντως πει αυτό σε δημοσιογράφο;

Βεβαίως και αυτός έμεινε, μπορεί να μ' έβρισε, δεν ξέρω...αλλά δεν μ' ενδιαφέρει. Τα γράφουν όπως να 'ναι μερικοί...

Σ' ενοχλεί η κριτική;

Αν κάτσω να πιάνω τον καθένα που δεν με γουστάρει να του αλλάζω γνώμη τότε δεν θα κάνω άλλη δουλειά. Ο σοφός άνθρωπος έχει και υπομονή.

Εσύ έχεις;

Σιγά σιγά αποκτώ.

Πουλάς. Δεν σ' έχουμε δει με γυναίκες σε δημόσιες εμφανίσεις. Διαφυλάσσεις την προσωπική σου ζωή ή απλά τα τελευταία χρόνια που απασχολείς την τηλεόραση δεν έτυχε να έχεις κάποια σοβαρή σχέση;

Έχω κυκλοφορήσει με πάρα πολλές γυναίκες έξω. Όταν θες να κρατήσεις τα προσωπικά σου για σένα, είναι πολύ εύκολο. Αυτοί που βλέπεις στα περιοδικά την κυνηγάνε και λίγο την κάμερα. Ποτέ μα ποτέ δεν έχω στηθεί σε φωτογράφο σε μαγαζιά. Τους έχω εξηγηθεί πολύ ωραία. Δεν πρόκειται να πέσω ποτέ σ' αυτό το επίπεδο. Όσο ζω ποτέ. Πάνω απ' όλα η αξιοπρέπεια. Προτιμώ να πάω να γίνω αγρότης.

Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;

Έχω αρχίσει να τον απομυθοποιώ. Είναι λυπηρό, το ξέρω, αλλά από την άλλη έτσι είναι τα πράγματα. Έχω κλάψει, έχω χτυπηθεί, έχω ερωτευτεί, ήταν ολέθριο...Αλλά σκέφτομαι κρατάω τίποτα για πάρτη μου; Επειδή έχουμε μια ζωή πρέπει να δοκιμάσουμε πράγματα. Ερωτεύεσαι, αλλά κακά τα ψέματα, μετά από 3-4 μήνες περνάει ο έρωτας. Το θέμα είναι να μην καταπιέζεις, να μη σε καταπιέζει, να κάνετε ωραίο σεξ και να περνάτε καλά.

Δεν πιστεύεις στον έρωτα δηλαδή;

Θα ξετρελαθείς μ' έναν άνθρωπο, OK. Κάποια στιγμή θα περάσει. Τόσο απλό είναι.

Είσαι πιστός;

Αν ένας άνθρωπος καταφέρει να με κρατήσει κοντά του γιατί να κοιτάξω αλλού; Όταν περνάω καλά με μία γυναίκα γιατί να κοιτάω αλλού;

Είσαι μόνος;

Ναι.

Τον γάμο τον σκέφτεσαι;

Όχι, σε καμία περίπτωση. Θέλω τον χώρο μου. Ο γάμος δεν μ' ενδιαφέρει γιατί δεν με απασχολούν καθόλου τα θρησκευτικά. Γενικότερα, έχω πολύ φιλελεύθερες αντιλήψεις. 

Δεν φοβάσαι τη μοναξιά;

Ουσιαστικά παραπέμπεις το θέμα στο ότι μεγαλώνοντας θα αλλάξει η εμφάνισή μου και θα είναι δυσκολότερο να βρω μια συντροφιά...

Δεν το εννοώ έτσι. Το θέμα δεν είναι μόνο η εξωτερική εμφάνιση.

Τότε;

Το θέμα είναι ότι μεγαλώνοντας είναι λιγότερες οι ευκαιρίες για να κάνεις οικογένεια...

Ε και; Υπάρχουν και άνθρωποι που ζουν μόνοι τους για πάντα. Δεν είμαι στην αναζήτηση, τα πράγματα έρχονται μόνα τους. Να με κουράσει το φλερτ και το κυνήγι, δεν παίζει. Το φλερτ για μένα είναι κινητήριος δύναμη. Αν δεν υπάρχει φλερτ, εκεί είναι που θα πεθάνω. Όσο ζούμε φλερτάρουμε με τα δέντρα, τα πουλιά,τις γάτες, τις γυναίκες...

Ζεις το όνειρό σου;

Η ευτυχία δηλαδή είναι μετρήσιμη; Μετριέται από τις γυναίκες, το χρήμα και τη δόξα; Όχι!

Τι είναι ευτυχία;

Να κάνεις τον κόσμο χαρούμενο.

Ποια αδυναμία σου θα παραδεχόσουν δημόσια;

Το θεωρείς λογικό ένας άνθρωπος όταν έχει μία αδυναμία να την παρουσιάσει για να ξέρει όλος ο κόσμος ποια είναι η αδυναμία του; Είναι παράλογο. Την αδυναμία μου την κρατάω για μένα.

Μέχρι που έχεις φτάσει για έναν έρωτα;

Μέχρι τα Πατήσια! (γελάει)

Τι σου λείπει από τη ζωή σου αυτή τη στιγμή;

Κάτι μεντεσέδες για τις ντουλάπες. Τίποτα άλλο.

Γιατί βρίσκεσαι τόσο συχνά στη Θεσσαλονίκη;

Αγαπώ τη Θεσσαλονίκη πάρα πολύ. Ξεφεύγω. Το καθιερώσαμε και δύο φορές το μήνα είμαστε εδώ. Είστε άλλοι άνθρωποι εδώ πάνω, είστε τρομεροί! Ξεφεύγω τελείως από τους ρυθμούς της Αθήνας. Πολύ ωραίες γυναίκες, ακομπλεξάριστοι άντρες... Είστε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.

Θα μετακόμιζες μόνιμα εδώ;

Θα μπορούσα. Με θέλετε; 

Φωτογράφος: Σάκης Γιούμπασης

 Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore στο τεύχος Νοεμβρίου 2010.

Ν. Ψαρράς: "Είμαι μόνος, ανήκω στο σύμπαν"

Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη

Στην παράσταση «Ο Μυστηριώδης Mr. Love» υποδύεται έναν γοητευτικό άντρα που συνάπτει σχέση με όχι και τόσο εντυπωσιακές γυναίκες με στόχο να τις εκμεταλλευτεί οικονομικά. Όταν το καταφέρνει τις παρατάει. Δεν εμπλέκεται συναισθηματικά με καμία μέχρι που βρίσκει τη γυναίκα που εντοπίζει το ευαίσθητο σημείο του και αντιδρά με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. (Δεν αποκαλύπτω το πώς για να έχετε λόγο να επισκεφθείτε την παράσταση όταν ξανανέβει). Αναρωτιέμαι αν ταυτίζεται ο ίδιος σε κάποια σημεία με τον πρωταγωνιστή. «Ως στάση ζωής δεν έχουμε καμία σχέση. Απλώς υπάρχει ένα μαγικό αν. Πάντα.» μου απαντά. Και κάπως έτσι μου δίνει το καλύτερο κίνητρο για να αρχίσω την κουβέντα μας.

Ο Νίκος Ψαρράς πώς αντιδρά όταν κάποιος βρίσκει το ευαίσθητο σημείο του;

Έχω φροντίσει να με προφυλάσσω πια γιατί την έχω πατήσει πολλές φορές στη ζωή μου.

Αυτό μήπως μεταφράζεται «ανασφάλεια»;

Βεβαίως. Είμαι ανασφαλής. Σκέψου ότι κάνω μία δουλειά από την οποία είμαι άνεργος δύο φορές τον χρόνο. Αυτό δεν μπορεί να μου δώσει ασφάλεια. Αλλά σιγουριά δεν θέλει η τέχνη. Δεν θέλει βόλεμα, αλλιώς δεν εξελίσσεσαι. Αυτό που φροντίζω πια είναι τους ανθρώπους που έχω κοντά μου να τους εκτιμώ, να τους θαυμάζω και να είμαι ο εαυτός μου όταν είμαι μαζί τους. Αν ξεπερνάνε τα όρια απλώς παύουν να είναι κοντά μου. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Θεωρείτε τον εαυτό σας καλό ηθοποιό;

Ναι.

Ποιο είναι το τίμημα;

Η πολλή δουλειά. Η δουλειά μου είναι μία τέχνη που συμπεριλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες τέχνες. Είναι μία δουλειά που είναι πολύ δύσκολη και πολύπλοκη, αλλά μπορεί να γίνει και πολύ εύκολη αν αποφασίσεις να είσαι ένας επιδερμικός ηθοποιός. Οι επιλογές μου, οι ρόλοι, οι συνεργασίες μου μ' έχουν οδηγήσει σ' ένα πιο δύσβατο μονοπάτι. Και δεν σου κρύβω ότι από αυτό το μονοπάτι έχω χάσει πάρα πολλά. Έχω χάσει πολλά λεφτά, γρηγορότερη αναγνωρισιμότητα, αλλά δεν μετανιώνω, γιατί το παν στη δουλειά μου είναι να έχεις διάρκεια. Να μην είσαι ένας κομήτης που λάμπει και μετά εξαφανίζεται.

Και στη ζωή είστε ηθοποιός;

Είναι τόσο επίπονο να γίνεσαι κάποιος άλλος και είναι τόσο απλό να είσαι ο εαυτός σου. Είναι τόσο κουραστικό να λες ψέματα και είναι τόσο εύκολο να λες την αλήθεια, γιατί έτσι δεν χρειάζεται να θυμάσαι τίποτα.

Στην ιδιότητα του ηθοποιού προσθέτουμε πλέον κι αυτή του πολιτικού;

Δεν έχω βλέψεις να γίνω πολιτικός, ούτε να κυβερνήσω την Ελλάδα. Αν εκλεγώ θα ασχοληθώ με θέματα της δουλειάς μου. Τη δουλειά μου δεν θα την αφήσω ποτέ. Μέσα από τη δουλειά μου υπάρχω. Είναι πολύ κακή εποχή για πολιτικούς. Είναι πολύ καλή εποχή, όμως, για νέους ανθρώπους στην πολιτική. Δεν είμαι απλώς ένας κράχτης ψήφων.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

H κατάσταση έχει φτάσει σε ένα τέλμα για όλους μας. Αν μπορούσα, το πολιτικό σύστημα θα το γκρέμιζα μέσα σε μία νύχτα. Ο κόσμος είναι θυμωμένος, γιατί αυτοί που θεωρούνται επαγγελματίες πολιτικοί δεν έχουν κάνει σωστά τη δουλειά τους και την πληρώνουμε εμείς. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένα κομμάτι το οποίο δεν θέλει πολιτικούς, θέλει ανθρώπους με κέφι. «Sosialism is for the rich Capitalism is for the rest», είδα πρόσφατα αυτό το σύνθημα σε έναν τοίχο στην Τσιμισκή και μου έκανε εντύπωση. Το βρίσκω πολύ εύστοχο, γιατί αν αυτό που μας κυβερνά είναι σοσιαλισμός τότε δεν θα πάρω.

Χτυπήματα κάτω από τη μέση έχετε δεχτεί;

Τα έχω καθημερινά. Η δουλειά μου έχει άμεση σχέση με την πολιτική γιατί είναι δύο μοναχικοί δρόμοι όπου ο καθένας σηκώνει τον δικό του σταυρό. Όταν με χτυπούν κάτω από τη μέση, εγώ χαμογελώ. Θυμώνω κάποιες φορές, όμως το μεγαλύτερο όπλο είναι το χαμόγελο γιατί αν κάνεις επίθεση στον άλλον του δίνεις δύναμη. Γιατί να δώσεις δύναμη σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν;

Μήπως το άλλο κοινό των ηθοποιών με τους πολιτικούς είναι ότι παίζουν θέατρο; Οι μεν κυριολεκτικά και οι άλλοι μεταφορικά.

Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί παίζουν θέατρο, αυτό που ενοχλεί σ' αυτούς είναι ότι δεν καταλαβαίνω τι λένε όταν μιλάνε. Αυτό είναι το μεγάλο τους ταλέντο. Λένε υπέροχες λέξεις και δεν βγαίνει ποτέ νόημα. Δεν απαντάνε ποτέ στις ερωτήσεις που τους κάνουν οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος. Αν αυτό σε κάνει καλό πολιτικό εύχομαι να μη γίνω τέτοιος ποτέ. 

 

Έχουμε την πολιτική, την υποκριτική, δεν λείπει κάποια;Πόσες γυναίκες χωράνε στη ζωή σας;

Η καλύτερη περιμένω να έρθει. 

 

Άρα ο Νίκος Ψαρράς είναι μόνος.

Ναι, είμαι μόνος. Ανήκω στο σύμπαν. Εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω προσωπική ζωή. Στο λέω με βαριά καρδιά γιατί είμαι ένας άνθρωπος πολύ active στην προσωπική μου ζωή. Η προσωπική μου ζωή είναι αυτή την περίοδο ανύπαρκτη. Οι προσωπικές μου στιγμές είναι μόνο στιγμές ύπνου. Κοιμάμαι όταν είμαι μόνος μου, όλες τις υπόλοιπες ώρες είμαι με πολύ κόσμο.

Σας λείπει ο έρωτας από τη ζωή σας;

Σαφώς. Δεν λείπει; Δεν είναι πολύ ωραίο να έχεις έναν άνθρωπο να μοιράζεσαι τις αγωνίες σου, τις λαχτάρες σου και τις χαρές σου;

Δεν φαντάζομαι να μην έχετε επιλογές;

Επιλογές υπάρχουν. Όμως, όλο το βάρος έχει πέσει σε άλλα θέματα. Αλλά και να είχα σχέση νομίζω ότι αυτή την περίοδο, θα με χώριζε.

Οι γυναίκες σας φλερτάρουν;

Όχι πολύ. Με κοιτάνε. Δεν με πλησιάζουν εύκολα. Το φλερτ είναι ωραίο να υπάρχει. Το θέμα είναι πώς γίνεται. Αν μία γυναίκα ξεπερνάει τα όρια, έχει χάσει το παιχνίδι. Γιατί εμείς από τη φύση μας είμαστε οι κυνηγοί κι εσείς είστε το θήραμα. Είναι πολύ ωραίο έναν άντρα να τον αφήσετε να είναι ο κυνηγός. Νιώθει πολύ μεγάλη χαρά. Όταν το θήραμα έρθει έτοιμο στην πιατέλα δεν υπάρχει ο αγώνας, δεν υπάρχει ο κόπος, δεν υπάρχει η κατάκτηση. 

 

Ναι, αλλά οι περισσότεροι άντρες υποκύπτουν στην πιο εύκολη λύση...

Ε, ναι...Υπάρχουν και γυναίκες που έχουν έρθει στην... πιατέλα και από εκεί πήρα το «μεζεδάκι» μου. Αν έρθει μία κουκλάρα θα πρέπει να είμαι ανόητος για να μην... προχωρήσω μαζί της. Άλλωστε, ο τυφλός θέλει το φως του.

Είστε παραδοσιακός άντρας; Θα χτυπήσετε και το χέρι στο τραπέζι αν χρειαστεί;

Ναι, αφού αυτό θέλετε. 

 

Ναι, αλλά δεν το βρίσκουμε.

Και φυσικά ξέρετε ποιος φταίει γι' αυτό...

Ποιος;

Εσείς. 

 

Γιατί;

Γιατί ξεκινήσατε το '80 μία κίνηση για την ισότητα την οποία θεωρώ δεδομένη. Απλά ξεπεράσατε τα όρια και γίνατε πιο άντρες από τους άντρες και ψάχνετε τώρα να βρείτε τα παλιά αρσενικά. 

 

Ποια στοιχεία πρέπει να συγκεντρώνει η γυναίκα που θα κάνει τον Νίκο Ψαρρά οικογενειάρχη;

Να είναι άνθρωπος. Εμείς οι άντρες μετά από κάποια ηλικία αρχίζουμε και βλέπουμε άλλα πράγματα. Σε νοιάζει να δεις δύο τρία πράγματα για να σκεφτείς πως θα είναι αυτή όταν γίνει μάνα. Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι με δύο γονείς που είναι ακόμα μαζί εδώ και εξήντα χρόνια, δεν τους έχω ακούσει να μαλώνουν, ξύπναγα με τραγούδια κάθε πρωί. Θέλω το παιδί που θα έρθει στη ζωή μου να είναι παιδί έρωτα και να μεγαλώσει με έρωτα.

Δεν νιώθετε ότι ο χρόνος περνάει; Μήπως το τρένο φεύγει;

Για μας τους άντρες δεν περνάει. Ελπίζω το τρένο να μην έφυγε. Δεν σου κρύβω ότι το φοβάμαι και το σκέφτομαι συχνά. Όμως, αλίμονο, αν με πιάσει ένας πανικός κι αρχίσω να γκαστρώνω όποια βρίσκω μπροστά μου. Θα είναι πολύ εγωιστικό από μέρους μου και δεν είναι σωστό.

Πώς είναι να μεγαλώνεις;

Δεν μου την έχουν ξανακάνει αυτή την ερώτηση και μ' έχεις ταράξει λίγο τώρα. Είναι ωραία, γιατί κάθε ηλικία έχει τη χαρά της. Εγώ είμαι 38 γεμάτα, έχω ορμή και μυαλό 19χρονου, αλλά έχω τη σοφία και την εμπειρία ενός 38χρονου. Δεν νιώθω μεγάλος. 

 

Τι σας εξοργίζει;

Το ψέμα και το δήθεν.

Είναι πολύ γενικό αυτό που λέτε.

Είναι πολύ ειδικό όμως στη δουλειά μου. 

 

Είναι δήθεν οι συνάδελφοί σας;

Ναι, έχω συναδέλφους που είναι πάρα πολύ δήθεν. Προσπαθούν ακόμη και σε μας να βγάλουν μία εικόνα προς τα έξω που δεν είναι.

Τι σας εξιτάρει;

Η ομορφιά. Το γούστο. Μία βόλτα στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο που έχει ωραία ηλιοβασιλέματα.

Τι είναι όμορφο για σας;

Οτιδήποτε κάνει πιο βαθύ το μυστήριο. Το μυστήριο πρέπει να υπάρχει στη ζωή μας και στις σχέσεις μας. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι έχεις κι άλλα τραπουλόχαρτα να τραβήξεις που θα είναι καλύτερα.

Κι αν δεν είναι;

Φεύγεις.

Όση ώρα συζητάμε μου έχετε πει τουλάχιστον τρεις φορές ότι όταν τα πράγματα δεν είναι καλά, φεύγετε. Μήπως τελικά το να φεύγετε είναι η εύκολη λύση όταν βρίσκετε τα σκούρα;

Ήρθες να με ταράξεις μου φαίνεται...(γελάει). Δεν φεύγω εύκολα. Αλήθεια σου λέω. Το παλεύω. Αλλά όταν βλέπεις ότι δεν προχωράει πρέπει να έχεις τη δύναμη να φεύγεις. Δεν σημαίνει ότι δεν πονάς όταν φεύγεις. Φεύγεις, μπορείς να ξαναγυρίσεις και μπορείς να ξαναφύγεις. Αλλά αν δεν πάει πουθενά γιατί να το συνεχίσεις;

Τηλεόραση βλέπετε;

Προσπαθώ να βλέπω ειδήσεις αν και δεν σου κρύβω ότι ψυχοπλακώνομαι. Βλέπω ντοκιμαντέρ γιατί προτιμώ να δω για τη θαλάσσια φώκια στην τηλεόραση παρά να δω τις άλλες φώκιες που παίζουν στα κανάλια. 

 

Πώς και ξεφύγατε από τους καναλάρχες και δεν γίνατε παρουσιαστής όπως τόσοι άλλοι συνάδελφοί σας;

Γιατί εγώ δεν θέλω να γίνω παρουσιαστής. Οι συνάδελφοί μου προφανώς μπορούν να το κάνουν πολύ καλά. Εγώ δεν μπορώ. Εμένα η δουλειά μου είναι πολύ συγκεκριμένη. Πέρυσι μου πρότειναν να πάρω μέρος στο Dancing With The Stars, μόνο στην ιδέα ότι θα έμπαινα εγώ να ανταγωνιστώ την Ευγενία Μανωλίδου, αυτό και μόνο θα μου έδινε θλίψη.

Πώς καταφέρνετε και διαφυλάσσετε την προσωπική σας ζωή από τη δημοσιότητα;

Δύο σχέσεις μου έχουν βγει προς τα έξω. Υπάρχουν πάρα πολλές που δεν έχουν βγει και δεν τις ξέρει κανείς. Επίσης, υπήρχαν και έξι χρόνια που έζησα στην Αμερική. Υπάρχουν συνάδελφοί μου που στηρίζουν την καριέρα τους στη σχέση τους και στα εξώφυλλα. Υπάρχουν άλλοι, στους οποίους θέλω να ανήκω κι εγώ, που στηρίζουν τα εξώφυλλά τους στη δουλειά τους. Εγώ θέλω να δίνω συνεντεύξεις όχι για τις σχέσεις μου αλλά για τη δουλειά μου γιατί το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή δεν αφορά κανέναν. Μου λένε οι συνάδελφοί σου στην Αθήνα ότι τον κόσμο τον ενδιαφέρει τι κάνω στην προσωπική μου ζωή και τους απαντάω ότι φυσικά και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου τον κόσμο. Ενδιαφέρει τους διευθυντές τους για να γεμίσουν με υλικό τα έντυπά τους.

Θεωρείτε ότι είστε ποιοτικός;

Δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό. Αφήνεις τον κόσμο να το κρίνει. Έχω ακολουθήσει ένα δρόμο που δεν είναι εμπορικός. Ποιοτικός ηθοποιός γίνεται κάποιος από τις επιλογές του. Όταν έχεις παίξει στην Επίδαυρο και έχεις κάνει κλασικούς ρόλους σε θεωρούν ποιοτικό, αλλά δεν το λες εσύ. Στο λένε οι άλλοι.

Φωτογράφος: Σάκης Γιούμπασης 

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Adore στο τεύχος Νοεμβρίου 2010)

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις

Μερικές φορές, όταν δεν είσαι και στα καλύτερά σου, “πέφτεις” πάνω σε κάτι που σε κάνει αμέσως να επαναπροσδιορίσεις κάποιες καταστάσεις, να σκεφτείς καλύτερα και να αφεθείς.

“Πέφτεις” πάνω σε κάτι που μπορεί να είχες διαβάσει στο παρελθόν, κάτω από διαφορετικές συνθήκες και να μην είχες δώσει τόση σημασία. Διαβάζοντας τα λόγια του Gabriel Garcia Marquez διάβασα πολλές από τις... “κρυφές μου σκέψεις” που ο ίδιος μας παροτρύνει να φανερώνουμε. Διαβάστε το, αξίζει τον κόπο: 

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια
και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι,
αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γιαυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια,
χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν,
θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και
πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο,
αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.

Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι
κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.

Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους
και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.

Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου
και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.

Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους...
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά,
το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα,
θα σ' αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου,
θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.

Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ,
θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά,
ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.

Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι,
αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις συγνώμη, συγχώρεσέ με,
σε παρακαλώ, ευχαριστώ κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα. 

 Gabriel Garcia Marquez

Το μυστήριο των σχέσεων

Γιατί ο 50άρης ερωτεύεται παράφορα την 20άρα; Γιατί η κολλητή της μαμάς σας «τα έχει» με τον συμμαθητή σας από το σχολείο; Γιατί ο τριαντάρης που ερωτευτήκατε βγάζει φλύκταινες στο άκουσμα της λέξης δέσμευση; Κάθισα στο ντιβάνι με την ψυχοθεραπεύτρια Σοφία Παρίση-Αραμπατζή για να λύσω το μυστήριο των σχέσεων. Και νομίζω πως τα κατάφερα.





Βράδυ Σαββάτου και διασκεδάζω με την παρέα μου σε νυχτερινό κέντρο. Στο διπλανό τραπέζι μία παρέα 25άρηδων και μαζί τους μία αντικειμενικά πολύ εντυπωσιακή γυναίκα που δεν μοιάζει αλλά ξέρω ότι έχει κλείσει τα 50. Αναρωτιόμαστε με τις φίλες μου αν περνάει πραγματικά καλά μαζί τους ή απλώς δεν είχε άλλη επιλογή για τη βραδινή της έξοδο. Η απάντηση είναι πως η 50άρα έχει επιλογή. Να πάει για καφέ με τις άλλες 50άρες φίλες της και να μιλήσουν για τα διαζύγιά τους και την οικονομική κρίση. Να «κλάψουν τη μοίρα τους» παρέα γιατί ο πρώην άντρας τους τα 'φτιαξε με μια κούκλα 20άρα και να σκέφτονται τρόπους για να την εξοντώσουν. Να διεκδικούν σπίτια και αυτοκίνητα και να ψάχνουν για δουλειά γιατί όταν ήταν παντρεμένες ο δικός τους τις είχε βασίλισσες και δεν τους επέτρεπε να εργάζονται. Η συγκεκριμένη 50άρα (αυτή στο διπλανό τραπέζι), όπως και όλο περισσότερες τα τελευταία χρόνια,αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να διασκεδάσει και γιατί όχι να ερωτευτεί έναν άντρα 25 χρόνια μικρότερό της που θα την κάνει να νιώσει και πάλι νέα και να ξεχάσει προσωρινά τις δυσκολίες και τις στεναχώριες της καθημερινότητας. Με την εξυπνάδα και την εμπειρία της θα τον κάνει να την ερωτευτεί και ας την κοιτάζουν καχύποπτα οι 20άρες που τη γνωρίζουν από τις συγκεντρώσεις γονέων του σχολείου τους. Γιατί απλά δεν την νοιάζει.



Οι ερωτικές σχέσεις με διαφορά ηλικίας κερδίζουν έδαφος και απενεχοποιούνται όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια. Αν και ξεκάθαρη επιστημονική εξήγηση δεν υπάρχει είναι κοινός τόπος πια πως άντρες και γυναίκες που διανύουν τη δεκαετία των 40-50 πολύ σπάνια θα επιλέξουν έναν σύντροφο στην ίδια ηλικία με τη δική τους. «Κοινωνικά μία 40άρα αποτελεί απειλή για τον συνομήλικο άντρα. Τα παιχνίδια δύναμης και εξουσίας μεταξύ τους δεν θα τους επιτρέψουν να έχουν μία υγιή και μακρόχρονη σχέση αγάπης» αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Παρίση. Αντίθετα, η 20άρα δεν θα μπει στη διαδικασία να ανταγωνιστεί τον 50άρη αλλά θα δεχτεί όσα θέλει να της μάθει και να της προσφέρει, όπως ακριβώς και ο 20άρης ο οποίος νιώθει βαθύτατα γοητευμένος από την ώριμη γυναίκα που τον ερωτεύεται.

Με τη βοήθεια της κ. Παρίση σχηματίσαμε το ερωτικό προφίλ του άντρα και της γυναίκας σε κάθε δεκαετία:


Η γυναίκα στα 20: Θα αναζητήσει τον σύντροφο που θα της μάθει πράγματα για τη ζωή. Θα την βοηθήσει να εξελιχθεί πνευματικά και κοινωνικά και θα της παρέχει ασφάλεια και φροντίδα. Γι' αυτό και γοητεύεται από τον πετυχημένο 40άρη ο οποίος θα την φυλάει ως κόρην οφθαλμού. Ο ανεξάρτητος ώριμος άντρας ξέρει πώς να τη χειριστεί κι αυτή αφήνεται να ζήσει τον έρωτα με διαφορά ηλικίας γιατί νιώθει πιο ώριμη από τους συμφοιτητές της που σε εκείνη τη φάση της ζωής τους σίγουρα δεν έχουν τα φόντα που η ίδια ψάχνει: στάτους, δουλειά και αμάξι. Αν όμως η 20άρα ξέρει ποια είναι και έχει μεγαλώσει σε ένα ασφαλές περιβάλλον, δηλαδή δεν έχει ανάγκη να καλύψει συναισθηματικά κενά, τότε η σύναψη σχέσης με έναν άντρα κοντά στην ηλικία της θα είναι το ιδανικό γι' αυτήν.


O άντρας στα 20: Φοιτητής στα περισσότερα χρόνια της δεκαετίας των 20s ο νεαρός αυτός θα αναζητήσει την ευτυχία σε μία γυναίκα συνομήλική του με την οποία θα μπορεί να πηγαίνει για μπύρες και για διάβασμα στη βιβλιοθήκη. Σίγουρα η ιδανική γι' αυτόν είναι αδύνατη αλλά με καμπύλες, ντύνεται ωραία και θα ήταν η «ωραία του σχολείου» στο λύκειο.

Στην περίπτωση που ο 20άρης (όπου 20άρης συγκαταλέγεται και ο 25άρης και ο 27άρης) είναι και εμφανίσιμος τότε αποτελεί το απόλυτο «δόλωμα» για την 40άρα χωρισμένη με παιδιά που θέλει να νιώσει και πάλι θηλυκό. Ο 20άρης που συνάπτει σχέση με μία γυναίκα μέχρι και 20 χρόνια μεγαλύτερή του νιώθει γοητευμένος και πιο...άντρας. Νιώθει τυχερός που μία ανεξάρτητη και ώριμη γυναίκα τον επιλέγει για σύντροφό της και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να την κρατήσει. Η εξυπνάδα της έμπειρης γυναίκας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που τον κάνει να «κολλήσει» μαζί της.


Η γυναίκα στα 30: Γνωρίζει ότι οι γυναικολόγοι αποκαλούν τις συνομήλικες εγκυμονούσες φίλες της ''υπερήλικες πρωτοτόκου'' και αγχώνεται. Ψάχνει να παντρευτεί αλλά δεν θέλει να συμβιβαστεί με τη λύση της τελευταίας στιγμής. Ξέρει ότι η όλη διαδικασία εύρεσης του «ιδανικού συζύγου» αρχίζει να δυσκολεύει επικίνδυνα και μετανιώνει που δεν είχε καταλήξει στον the one όταν στα 20 είχε πολλές επιλογές. Δεν θα συνάψει σχέση με άντρα μικρότερό της γιατί αυτό που προέχει σ' αυτή τη φάση της ζωής της είναι να βρει τον πατέρα των παιδιών της. Θα αναζητήσει παλιούς της συμμαθητές από το σχολείο ή και συμφοιτητές της. 

Ο άντρας στα 30: Είναι στη φάση της ζωής του που αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται. Δεν νιώθει ασφαλής ακόμη με τον εαυτό του κι αυτό γιατί δεν έχει φτάσει στα στάνταρ που επιθυμεί. Το πιθανότερο είναι να αναζητήσει τον έρωτα σε μία γυναίκα 4-5 χρόνια μικρότερή του η οποία δεν θα τον πιέσει για επισημοποίηση της σχέσης και θα βρίσκεται επίσης σε φάση «ψαξίματος». Σπάνια ο 30άρης θα συνάψει σχέση με γυναίκα πολύ μεγαλύτερή του κι αυτό γιατί δεν θα νιώθει ασφάλεια στη σχέση. Η 40άρα γι' αυτόν είναι απειλή. Στόχος του είναι να φτάσει στην κορυφή και οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να τον ξεπεράσει μόνο κακό μπορεί να του προκαλέσει.

Η γυναίκα στα 40 και στα 50: Σίγουρα έχει βγει από έναν γάμο (ή και δύο), έχει παιδιά, είναι διευθύντρια (ή έστω διευθυντικό στέλεχος σε εταιρία) και η καριέρα της σημειώνει ανοδική πορεία. Αυτή η γυναίκα δεν θα ερωτευτεί ΠΟΤΕ ξανά άντρα συνομήλικο ή μεγαλύτερό της. Κι αυτό γιατί δεν έχει ανάγκη από στηρίγματα, νιώθει έντονα την ανάγκη να ζήσει καινούριες εμπειρίες. Θέλει να αλλάξει στέκια, να αλλάξει παρέες και να νιώσει και πάλι νέα. Γι' αυτό και συνάπτει σχέση μόνο με έναν άντρα πολύ νεότερό της ο οποίος θα έχει όρεξη για τη ζωή και θα της θυμίσει ότι είναι γυναίκα. Ο 20άρης τη θαυμάζει, τη θεωρεί όμορφη και την ανεβάζει. Δεν την ανταγωνίζεται και δεν τη ζηλεύει. Περνάει όμορφα μαζί της και νιώθει ακόμη πιο άντρας όταν τη μυεί στο δικό του τρόπο ζωής. Αυτή δέχεται χωρίς δεύτερη σκέψη και τις περισσότερες φορές ερωτεύεται παράφορα.


Ο άντρας στα 40 και στα 50: Πολύ σπάνια θα συνάψει σχέση με συνομήλική του κι αυτό γιατί κοινωνικά αυτή αποτελεί απειλή. Τα παιχνίδια δύναμης και εξουσίας μέσα στη σχέση δεν θα τους αφήσουν να ζήσουν τον έρωτα και πάντα ο ένας θα προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο. Έτσι, θα αναζητήσει (και θα βρει) σύντροφο 10-20 χρόνια μικρότερή του. Μόνο στη σκέψη ότι εξελικτικά είναι η μόνη που μπορεί να είναι γόνιμη και να του κάνει παιδιά είναι και η ιδανική γι' αυτόν. Είναι δροσερή, όμορφη και δεν του γκρινιάζει γεγονός που την καθιστά την ιδανική σύντροφο γι' αυτόν. Από την πλευρά του την ερωτεύεται γιατί του αναπτερώνει το ηθικό και είναι έτοιμος να της προσφέρει τα πάντα.

Γιατί φοβόμαστε τη δέσμευση;


«Οι τριαντάρηδες φίλοι μου μένουν ακόμη με τους γονείς τους, δεν ξέρουν αν είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους και βγάζουν ''αλλεργία'' στο άκουσμα της λέξης δέσμευση» ξεκινάω να λέω στην κ. Παρίση και πριν προλάβω να ολοκληρώσω με διακόπτει και μου λέει να αναλογιστώ και τις γυναίκες φίλες μου και εμένα την ίδια. «Είναι μύθος ότι οι άντρες δεν δεσμεύονται. Η αλήθεια είναι ότι και οι γυναίκες φοβούνται το ίδιο τη δέσμευση». Και έχει δίκιο. Ζούμε σε καλούπια και φερόμαστε υποκριτικά σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Είμαστε αυτό που πρέπει και όχι αυτό που θέλουμε με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να οδηγούμαστε στην «έκρηξη» και να τα καταστρέφουμε όλα. Οι γονείς μας και η ίδια η κοινωνία έχει ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά και επειδή ίσα που τον φτάνουμε αγκομαχώντας, νομίζουμε ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων και άχρηστοι. Όλο αυτό έχει φυσικά αντίκτυπο στις προσωπικές μας σχέσεις. «Ο λόγος που οι τριαντάρηδες φοβούνται να δεσμευτούν είναι ότι στην πραγματικότητα φοβούνται να δείξουν τον αληθινό τους εαυτό. Φοβούνται τόσο πολύ την απόρριψη που προτιμούν τη μοναξιά τους και υποσυνείδητα απορρίπτουν την ιδέα της δέσμευσης» επισημαίνει η κ. Παρίση.


Μεγαλώνουμε με ανασφάλειες και περιμένουμε αυτές τις ανασφάλειες που έχουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό να τις εντοπίσουμε και στον σύντροφό μας. Στην ουσία όμως το πρόβλημα ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Όταν κάποιος δεν αποδέχεται τον εαυτό του όπως είναι εντοπίζει στον σύντροφό του όλες τις δικές του αδυναμίες και προσπαθεί να του τις διορθώσει. «Προσπαθούμε να καθρεφτιστούμε μέσα από την σχέση. Όταν, όμως, ο σύντροφός μας καταφέρει να δει πίσω από τη ''μάσκα'' δεν μας αρέσει και αναπτύσσουμε τις άμυνές μας που τις περισσότερες φορές είναι καταστροφικές για τη σχέση» αναφέρει η ψυχοθεραπεύτρια.



Συμβουλές δια στόματος Σοφίας Παρίση Αραμπατζή:


-Για να αποκτήσετε μία υγιή και μακρόχρονη σχέση θα πρέπει πρώτα απ' όλα να αγαπήσετε τον εαυτό σας. Το παν είναι η αυτογνωσία ώστε να γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είμαστε και να μην ενοχλούμαστε από τις «αδυναμίες» του συντρόφου μας.


-Πρέπει να αναπτύξουμε πραγματική επικοινωνία με τον σύντροφό μας και να λέμε ό,τι μας ενοχλεί. Δεν υπάρχει τίποτα το αυτονόητο. Μην ξεχνάτε, ότι ο θυμός και τα νεύρα είναι απλά επιφανειακά πίσω από αυτά κρύβεται πάντα κάποιο άλλο συναίσθημα και συνήθως αυτό το συναίσθημα είναι η ανασφάλεια και ο φόβος της απόρριψης.


-Αυτοί που δυσκολεύονται να κάνουν σχέσεις είναι και αυτοί που πάντα κρύβουν καλά τον πραγματικό τους εαυτό. Πάντα υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που πρέπει να αγαπήσουν και να αποδεχτούν τον εαυτό τους περισσότερο!

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ADORE ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010)

Σ.Χαριτάτος: "Μου λείπει η αίσθηση της οικογένειας"

Έχετε δει ποτέ άντρα να κλαίει; Η Σοφία Τουντούρη είδε τον Σπύρο Χαριτάτο να κλαίει, τον άκουσε να δηλώνει εργένης και έμαθε πως ο ίδιος ζει για να ερωτεύεται ή μάλλον ερωτεύεται για να ζει. Λίγο πριν μπει στα 40, έκανε τον απολογισμό του ποζάροντας για πρώτη φορά στον φωτογραφικό φακό. 

 

Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη

Δεν φοβάται να τσαλακώσει την εικόνα του η οποία απέχει πολύ από αυτή του macho καρδιοκατακτητή που θέλουν να του αποδώσουν (χαρακτηρισμός που τον κάνει να θυμώνει). «Δεν είχα ποτέ και ούτε θέλω να έχω την ταυτότητα του εραστή και του ωραίου» μου λέει χαρακτηριστικά. Χαρίζει το χαμόγελό του σε όποιον τον πλησιάζει για να του μιλήσει (με τις γυναίκες να υπερτερούν κατά κράτος) αν και κάποιες φορές νιώθει αμήχανα στα διεισδυτικά βλέμματα που τον παρατηρούν. «Νιώθετε ευτυχισμένος με όλη αυτή την επιτυχία;» τον ρωτάω. «Να μιλάμε στον ενικό;» μου λέει και συνεχίζει «Επιτυχία είναι να μην γίνεσαι αυτό που περιμένουν οι άλλοι να καταντήσεις κι εγώ είμαι ευτυχισμένος». Μετρώντας δύο δεκαετίες στο ρεπορτάζ ο Σπύρος Χαριτάτος απολαμβάνει ένα κομμάτι της αναγνώρισης που του αξίζει πατώντας γερά και με τα δύο πόδια στη γη. Ο Σπύρος Χαριτάτος κάνει γκελ.

Πώς το νεαρό αγόρι από το Αίγιο κατάφερε να κατακτήσει την πρωινή ζώνη της τηλεόρασης;

Νομίζω ότι ήταν θέμα αγάπης προς το άγνωστο όραμα. Όταν αγαπάς κάτι το οποίο δεν έχεις διευκρινίσει τι είναι μέσα σου και αφορά τη ζωή σου και τον τρόπο που πρέπει να συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους, αυτό είναι που σε κάνει να βελτιώνεις το είναι σου. Αν όλα αυτά τα συνδυάζεις στον επαγγελματικό σου χώρο ή στο λειτούργημά σου, το αποτέλεσμα είναι να οδηγείσαι σε ευχάριστες στιγμές και να νιώθεις μεγάλη ικανοποίηση γι' αυτό και ο κόσμος νιώθει ότι είσαι δικός του.

Η ζωή σου δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα...

Όχι δεν ήταν, αλλά δεν μπορώ να τα ρίχνω συνέχεια όλα στη λογική του ταλαιπωρημένου που δικαιώθηκε...Αισθάνομαι τυχερός γιατί ξέρω ανθρώπους που πέρασαν τα ίδια ή χειρότερα με μένα και δεν μπόρεσαν να δουν το φως του ήλιου ποτέ. Πάλευαν και δεν μπόρεσαν ποτέ να δικαιωθούν.

Έχεις νιώσει ποτέ ότι πήρες μία θέση στον «αέρα» που ίσως επηρέασε αρνητικά κάποια ομάδα τηλεθεατών;

Υπήρχαν θέματα επικαιρότητας που αισθάνθηκα ότι όσο τα αναμασούμε τηλεοπτικά τόσο συμβάλουμε στη μόλυνση μίας κοινωνίας.

Όπως;

Όπως ότι μπορεί ένα πρόσωπο που έχει κερδίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης να εμφανιστεί και να πρωταγωνιστεί σε μία πορνοταινία. Τη μία μέρα έπρεπε να προβάλω το θέμα γιατί «πούλαγε» και ενδιέφερε τον κόσμο και έδινε νούμερα, που για μας καλώς ή κακώς είναι το νόμισμα που μας διατηρεί από μέρα σε μέρα στην τηλεοπτική μας ζωή. Προσπαθούσα με βήματα ακροβάτη στο σκοινί να ελέγχω και να φιλτράρω τα μηνύματα που περνούσα. Δεν ήθελα να διαφημίσω αυτή την εικόνα ούτε να την καταστήσω πρότυπο. Αλίμονο, δεν την καταδικάζω. Στο εξωτερικό υπάρχει ολόκληρη ερωτική βιομηχανία με πρωταγωνιστές ανθρώπους που έχουν και οικογένειες. Στην ελληνική πραγματικότητα, όμως, δεν είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε κάτι τέτοιο.

Έχεις υποκριθεί στο γυαλί; Υπάρχουν μέρες που νιώθεις άσχημα ψυχολογικά, αλλά πρέπει να είσαι ευχάριστος για τον τηλεθεατή;

Με την έννοια της υποκρισίας δεν το έχω νιώσει γιατί είναι μακριά και από τον τρόπο που ζω γενικότερα. Αλλά το ότι είναι στιγμές που είμαι πολύ άσχημα ψυχολογικά και μου είναι πολύ δύσκολο να βγάλω ένα θέμα της ημέρας, το έχω ζήσει...Εκεί έχω πιέσει τον εαυτό μου για να είμαι ευχάριστος. Γιατί σκέφτομαι ότι η προσωπική μου ζωή δεν πρέπει να μεταδοθεί και να επηρεάσει και τον τηλεθεατή. Επειδή μπαίνεις στο σπίτι ενός πολίτη που δεν τον ξέρεις και αυτός σου ανοίγει την πόρτα του, δεν χρειάζεται να αφήνεις και τα σκουπίδια σου εκεί.

Τερματίσατε πρώτοι στη «μάχη» της τηλεθέασης της πρωινής ζώνης της περασμένης σεζόν. Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας σας;

Δεν υπάρχει μυστική συνταγή για την επιτυχία. Επιλέξαμε να αποφύγουμε κάθε είδους σοβαροφάνεια και οποιαδήποτε στημένη και στερεότυπη συμπεριφορά. Μπήκα στην κουζίνα με την Αργυρώ και μαγείρεψα. Έβαλα γάντια και το έκανα. Με κατηγόρησαν όλοι γι' αυτό. Για μένα η μαγειρική είναι τραπέζι, είναι οικογένεια. Τα μεγαλύτερα προβλήματα τα συζητάμε την ώρα του φαγητού και της μαγειρικής. Αυτό κάναμε και τηλεοπτικά. Μακριά από σοβαροφάνεια. Χαμόγελο μόνο.

Δύο άντρες μπορούν να μοιραστούν το ίδιο πλατώ χωρίς ανταγωνισμό;

Με απόλυτη ειλικρίνεια θα σου πω ότι δεν το πίστευα ποτέ. Η συνύπαρξή μου με τον Γιώργο, όμως, μου δίδαξε πολλά πράγματα. Μου έμαθε ότι αν υπάρχει ειλικρίνεια στα συναισθήματά σου και στην εκφορά αυτών μπορείς να κάνεις τα πάντα. Αν σέβεσαι τον συνεργάτη σου και αν του δείξεις ότι πιστεύεις σ' αυτόν και τον εκτιμάς, οικοδομείς μία σχέση που μπορεί να πάει μακριά. Έτσι, ακόμη και οι δύσκολες στιγμές, οι διαφωνίες και οι εκρήξεις μπορούν να είναι παραγωγικές και να έχουν ένα τέλος. Δεν γίνονται «καρκινώματα» που μπορεί μια μέρα να σκάσουν και να έχουν μοιραία αποτελέσματα για μία συνεργασία.

Όλοι μιλούν για το δίδυμο των Καραμεροχαριτάτων. Σε φοβίζει η ταύτιση με τον Γιώργο Καραμέρο;

Με τον Γιώργο δεν μπορούμε να είμαστε μια ζωή μαζί. Κάποια μέρα θα χωρίσουν οι δρόμοι μας κι αυτό γιατί είμαστε δύο εξαιρετικές διαφορετικές μονάδες. Ο Γιώργος είναι εξαιρετικός παρουσιαστής και αδικείται που είναι μόνο μαζί μου. Η συνύπαρξή μας είναι μία ευτυχής συγκυρία και είμαστε και οι δύο τυχεροί που βρήκε ο ένας τον άλλο. Προς το παρόν είμαστε και οι δύο εδώ και παράγουμε ένα προϊόν που έχει αγαπήσει ο κόσμος. Είμαστε εργάτες και έτσι αυτοαποκαλούμαστε. Κάποτε, μάλιστα, μας αποκάλεσαν οικοδόμους γιατί βρισκόμασταν σε έναν χώρο με εντυπωσιακές γυναίκες. Γι' αυτούς, πιο πολύ μοιάζαμε με οικοδόμους... Εμείς το ακούσαμε αυτό, το πήραμε σοβαρά και αποφασίσαμε να χτίσουμε!

Κάνοντας την αυτοκριτική σου τι θα διόρθωνες σε σένα;

Είναι πολλές φορές που έδειχνα τον εκνευρισμό μου στον αέρα για ένα θέμα ή ένα πρόσωπο της επικαιρότητας. Θα ήθελα να βελτιώσω την αυτοσυγκράτησή μου ποιοτικά. Και μετά να βελτιώσω και την εικόνα μου. Να γίνω πιο όμορφη εικόνα για τον τηλεθεατή. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό είναι να μπορείς να περπατάς στη γη και να ακούς τα βήματά σου, να νιώθεις το έδαφος. Γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να περπατάς στη γη, αλλά στην ουσία το υπόλοιπο κορμί σου να μην επικοινωνεί με τη γη, να ζεις, δηλαδή, στον κόσμο σου.

Ένιωσες ποτέ ότι αρχίζεις να μην ακούς τα βήματά σου;

Εννοείς αν έχω καβαλήσει το καλάμι;

Ναι, αυτό εννοώ.

Όχι, έχω φάει πολλά «χαστούκια» με αποτέλεσμα να είμαι απόλυτα εγκρατής. Ξέρεις κάτι; Είμαι πολύ ξενέρωτος τύπος πια. Τίποτα στη ζωή μου δεν το έχω αφήσει χωρίς να το έχω ερμηνεύσει και κατάλαβα ότι κανένας δεν είναι τέλειος και όπως δεν είμαι εγώ τέλειος έτσι δεν μπορούν να είναι και οι άλλοι απέναντί μου.

Έχεις αντιγράψει συνάδελφό σου;

Μου έχουν πει ότι αντιγράφω τον Αρναούτογλου. Ok, αν το πιστεύουν τι να πω; Μου είναι πολύ συμπαθής και είναι και φίλος μου και τον θεωρώ γεννημένο παρουσιαστή γι' αυτό χαίρομαι.

Αποδέχεσαι δηλαδή κι εσύ τον χαρακτηρισμό «καλό παιδί»;

Όχι. Αν το καλό παιδί οδηγεί και σε στερεότυπες συμπεριφορές δεν μπορώ να το δεχτώ. Είμαι σίγουρα ένας άνθρωπος που δεν ενοχλεί κανέναν. Δεν έχω κακία, δεν το έχω αυτό μες στην ψυχή μου.

Θα ήθελες να δοκιμαστείς και σε άλλη τηλεοπτική ζώνη μελλοντικά;

Αυτό που θέλω είναι να κλείσω τον κύκλο του «10-1» και να ανοίξω έναν νέο. Θα ήθελα να κάνω μία δική μου εκπομπή ή με κάποιον άλλο συνάδελφο και να φεύγω, να κάνω ταξίδια. Να αναδεικνύω πρόσωπα, συμπεριφορές και γεγονότα που συμβαίνουν σε άλλα σημεία του πλανήτη. Αυτό που κάνω τώρα το αγαπάω πάρα πολύ, αλλά δεν μπορώ να εγκλωβιστώ στη λογική ότι θα το κάνω εφ' όρου ζωής.

Σε ποιο βαθμό άλλαξε η ζωή σου από τη δημοσιότητα;

Δεν άλλαξα φίλους, δεν άλλαξα γούστο στις γυναίκες, δεν άλλαξα συμπεριφορά προς τους ανθρώπους...Πολλές φορές νομίζουμε ότι επειδή κάποιος βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας αυτός αλλάζει, δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ,όμως, ότι ίσως εμείς είμαστε αυτοί που αλλάζουμε τον τρόπο που θέλουμε να τον βλέπουμε πια. Μπορούμε να ρίξουμε τα μούτρα μας και τον εγωισμό μας και τη στερεότυπη λογική μας που μας έχει «κολλήσει» σε εμμονικές συμπεριφορές και να έρθουμε πιο κοντά στα λάθη μας;

Έχεις σκεφτεί στα δύσκολα να «πουλήσεις» την προσωπική σου ζωή για να ανέβουν τα νούμερα;

Αυτός είναι ο εύκολος τρόπος. Έχω μία προσωπική ρήση πάνω σ' αυτό που με ρωτάς. Το να πουλάς την προσωπική σου ζωή έχει μεγάλο κέρδος, αλλά κοστίζει πάρα πολύ. Η σχέση του πολίτη με τα τηλεοπτικά πρόσωπα θα πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει στην ώρα της τηλεοπτικής εκπομπής.

Ποιο δημοσίευμα που έχεις διαβάσει για σένα σε έχει ενοχλήσει περισσότερο;

Έχω διαβάσει ότι έχω κλειστεί σε ψυχιατρείο, ότι έχω κάνει μοναχός... Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι μπορεί κάποιος να με κρίνει χωρίς να γνωρίζει πράγματα για μένα. Έχω φτάσει στη Δικαιοσύνη και μπορώ να φτάσω ανά πάσα στιγμή. Ο κόσμος δεν ξέρει ότι υπάρχουν πρόσωπα που χρησιμοποιούν ανώνυμους «κονδυλοφόρους» προκειμένου να σε απαξιώσουν ως προσωπικότητα.

Οι γυναίκες σε πλησιάζουν περισσότερο λόγω της αναγνωρισιμότητάς σου;

Όχι, λιγότερο... Υπάρχουν, όμως οι γυναίκες που έχουν δει μόνο την τηλεοπτική σου εικόνα και με τη δική τους φαντασία έχουν προσθέσει άλλα δέκα χαρακτηριστικά που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Αφού τις γνωρίσεις καταλαβαίνεις ότι άλλα πράγματα θέλουν από σένα. Φαίνονται από την αρχή. Από τις πρώτες κουβέντες και από τις πρώτες ματιές...Εμένα η αναγνωρισιμότητα δεν μου έδωσε περισσότερες γυναίκες στη ζωή μου γιατί δεν κυνηγάω να έχω την ταυτότητα του εραστή. Δεν κοιτάω γύρω μου να δω αν έχω κατακτήσεις ή όχι. Το στάδιο της ανάγκης για επιβεβαίωση το έχω ξεπεράσει. Μπορεί σε δέκα χρόνια να είμαι αλλιώς.

Υπάρχει κάτι που λείπει από τη ζωή σου αυτή τη στιγμή;

Η αίσθηση της πραγματικής προσφοράς πέρα από την επαγγελματική μου ζωή. Η αίσθηση της οικογένειας.

Είναι στο πρόγραμμα;

Στο πρόγραμμα είναι να αισθανθώ ότι προσφέρω σε οικογένεια. Τώρα αν καταφέρω να δημιουργήσω ή όχι οικογένεια και μπορώ να προσφέρω σε μία άλλη οικογένεια για μένα είναι το ίδιο. Γιατί το να δημιουργήσεις οικογένεια για να καλύψεις τα κενά σου δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία πράξη προσωπικής και συναισθηματικής αυτοχειρίας.

Ορκισμένος εργένης δηλαδή...

Είμαι ορκισμένος οικογενειάρχης. Είμαι ένας άνθρωπος που λατρεύει την οικογένεια γι' αυτό παραμένει εργένης. Αν δεν καταφέρω να νιώσω ότι μπορώ να γίνω θετικός και παραγωγικός οικογενειάρχης που θα μπορεί να είναι «παρών» στην οικογένεια, μπορώ να δώσω την αγάπη μου σε πρόσωπα που δεν έχουν οικογένεια ή σε μια άλλη οικογένεια.

Μήπως απλά δεν έχει βρεθεί η κατάλληλη;

Είναι καθαρά προσωπικό μου το θέμα. Προφυλάσσω τους άλλους από τον κακό μου εαυτό μ' αυτό τον τρόπο. Έχω γνώση των πραγμάτων. Σ' αυτή τη φάση νιώθω ότι δεν είμαι ώριμος, έτοιμος και δεν μπορώ να είμαι καλός πατέρας και σύζυγος. Όταν νιώσω ότι μπορώ να είμαι καλός τότε θα το κάνω.

Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;

Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη. Πίσω από οποιαδήποτε σχέση υπάρχει έρωτας. Η φιλία στη χημεία της περιέχει ισχυρά ποσοστά ερωτισμού. Πίσω από τις επαγγελματικές σου επιλογές, επίσης, κρύβεται ο έρωτας. Αν πραγματικά δεν νιώθεις είτε ερωτευμένος είτε έτοιμος να ερωτευτείς στην ουσία δεν ζεις ποτέ. Ο έρωτας είναι καύσιμο της ψυχής. Τώρα αν τον εκδηλώνεις αυτόν τον έρωτα και καταλήγεις ή όχι σε μία σχέση είναι άλλο θέμα αυτό. Εγώ δεν θεωρώ ότι ο έρωτας πρέπει να οδηγεί σε μία σχέση.

Και τότε πως ικανοποιείται το συναίσθημα αυτό;

Γιατί πρέπει όλα να οδηγούν σε μία ικανοποίηση; Σε μία νομοτέλεια; Μου έχει συμβεί να είμαι ερωτευμένος με μία γυναίκα, να μην έχουμε φτάσει σε κανένα σημείο και μέχρι εκεί. Επειδή ερωτεύτηκα θα πρέπει να φτάσω σε μία νομοτελή κατάσταση ντε και καλά; Δεν θεωρώ ότι στη ζωή υπάρχουν κανόνες. Δεν μπορεί επειδή εσύ ερωτεύτηκες να διαλύσεις τη ζωή ενός ανθρώπου. Μου έχει συμβεί.

Άρα έχεις απωθημένα...

Δεν έχω κανένα απωθημένο απλά δεν έχω κανέναν εγωισμό. Αν αντιδρούσα διαφορετικά θα ήταν σαν να παίρνω μέρος σε ένα αγωνιστικό παιχνίδι. Έρωτας δεν είναι εγωισμός, είναι ειλικρινής μορφή έκφρασης συναισθημάτων. Η έκφραση δεν είναι μόνο δράση είναι και αδράνεια.

Ποιες αδυναμίες σου θα παραδεχόσουν δημόσια;

Την αδυναμία μου να γίνω καλός σύζυγος, την εικόνα των περιττών κιλών, την αδυναμία της έκφρασής μου με ένα ελαφρύ ψεύδισμα που έχω και το ότι έχω αδικήσει και έχω ζητήσει συγνώμη...

Σε τρομάζει η επιτυχία;

Η επιτυχία είναι σχετική. Επιτυχία είναι να μην γίνεσαι αυτό που περιμένουν οι άλλοι να καταντήσεις. Μπορεί να είσαι σταρ ή να βγάζεις εκατομμύρια και να είσαι δυστυχισμένος μέσα σου.

Κλείνοντας τη συνέντευξη του ζητάω να μου πει κάτι που δεν έχει εκμυστηρευτεί σε κανέναν. Για λίγα δευτερόλεπτα δεν μιλάει. «Είμαι ικανός διαχειριστής μίας κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης στον αέρα, αλλά μόλις σβήνουν τα φώτα νιώθω τελείως άχρηστος τελικά». Είναι η στιγμή που τον βλέπω να λυγίζει όταν αρχίζει να μου εξιστορεί ένα περιστατικό που συνέβη πριν από περίπου δύο χρόνια. «Ήμουν στο γραφείο όπου τηλεφώνησε ένας κύριος που ζητούσε επίμονα να μου μιλήσει εκτός αέρα. Βρισκόταν σε απόγνωση και μου ζητούσε να μεσολαβήσω για να βρει κρεβάτι στην εντατική η γυναίκα του, η οποία βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Κανένα νοσοκομείο δεν τους εξυπηρετούσε και ζήτησε τη βοήθειά μου με τη λογική ότι ίσως η δύναμη της τηλεόρασης μπορέσει να ανοίξει κάποια πόρτα. Δοκίμασα ως δημοσιογράφος να επικοινωνήσω με κάποια νοσοκομεία όμως κρεβάτι δεν κατάφερα να βρω. Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω αυτοπροσώπως στον ίδιο τον τότε υπουργό Υγείας για να μας βοηθήσει. Τελικά κρεβάτι βρέθηκε». Δακρύζει. «Η γυναίκα ξεψύχησε με το που έφτασε στο νοσοκομείο...Αν είχα πάρει νωρίτερα τον υπουργό ίσως να είχε προλάβει...Είναι κάτι που θα έχω για πάντα μέσα μου». Αυτός είναι ο Σπύρος Χαριτάτος. Άνθρωπος. Από τους λίγους που υπάρχουν ακόμη στην τηλεοπτική «ζούγκλα»...

Φωτογράφος: Σάκης Γιούμπασης 

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Adore στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2010)