Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Τέλος στα προβλήματα του Ναυταθλητικού Κέντρου Θεσσαλονίκης;

ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΑΥΤΑΘΛΗΤΙΚΟ
ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Την Τετάρτη αποκαταστάθηκε το πρόβλημα και στην τελευταία πισίνα με αποτέλεσμα σήμερα και οι συνολικά έξι πισίνες των δύο κρατικών κολυμβητηρίων της Θεσσαλονίκης να λειτουργούν κανονικά και το νερό να θερμαίνεται σωστά. Το Ποσειδώνιο και το Εθνικό Κολυμβητήριο τα οποία παρέμεναν κλειστά εξαιτίας των υπέρογκων χρεών προς την Εταιρεία Παροχής Αερίου, αφού τα παγωμένα νερά -ελλείψει φυσικού αερίου- καθιστούσαν αδύνατη την προπόνηση, είναι πλέον ανοιχτά και έτοιμα να υποδεχτούν τους αθλητές. 

Της Σοφίας Τουντούρη

Από τον περασμένο Ιούνιο άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα στη θέρμανση των υδάτων των δεξαμενών του Εθνικού Ναυταθλητικού Κέντρου Θεσσαλονίκης τα οποία κορυφώθηκαν λίγους μήνες μετά με την αναγκαστική διακοπή της θέρμανσης του νερού και το οριστικό κλείσιμο του Ποσειδωνίου και του Εθνικού Κολυμβητηρίου. “Παρά τις παρακλήσεις μας, λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δεν έγινε τίποτα. Από το καλοκαίρι προπονούμασταν σε κρύα νερά μέχρι που κόπηκε τελείως και αυτό, λόγω της μη χρηματοδότησης και μη πληρωμής των λογαριασμών. Έτσι, έκλεισε εντελώς το Κολυμβητήριο και σταμάτησαν και οι προπονήσεις μας” τόνισε στη FS ο Παραολυμπιονίκης Κολύμβησης Ανδρέας Κατσαρός επισημαίνοντας ότι “τέτοια πράγματα μας πηγαίνουν πολλά χρόνια πίσω στον αθλητισμό, κάτι που δεν επιτρέπεται να συμβαίνει σε μία χώρα που έχει διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες”. Για τεράστια προβλήματα κάνει λόγο από την πλευρά του και ο νέος πρόεδρος του Δ.Σ. του Ναυταθλητικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, κ. Σεραφείμ Αλεξίου αναφέροντας πως “αυτή τη στιγμή το κολυμβητήριο βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και τα συσσωρευμένα χρέη το επιβεβαιώνουν”.

Λειτουργούν πλέον κανονικά όλες οι πισίνες
Ωστόσο, η νέα διοίκηση σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού κατάφεραν να ρυθμίσουν το χρέος προς την Εταιρεία Παροχής Αερίου με αποτέλεσμα σήμερα οι πισίνες να θερμαίνονται κανονικά. “Κάναμε τιτάνιες προσπάθειες. Στις 14 Δεκεμβρίου άρχισαν να λειτουργούν κανονικά οι πέντε πισίνες και από την Τετάρτη και η έκτη. Αυτή ήταν η προτεραιότητά μας. Ρυθμίσαμε το ζήτημα της οφειλής και αποκαταστάθηκε η σύνδεση. Επιτέλους λειτουργεί ξανά κανονικά το Εθνικό Ναυταθλητικό Κέντρο Θεσσαλονίκης” ανέφερε χαρακτηριστικά.

Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος
Την ίδια ώρα, όμως, οι αθλητές θεωρούν ότι έχει χαθεί σημαντικός χρόνος από τις προπονήσεις ενόψει, μάλιστα, του Διεθνούς Κολυμβητικού Μίτινγκ που πραγματοποιείται τον Μάρτιο στη Θεσσαλονίκη αλλά και των αγώνων που ακολουθούν τους επόμενους μήνες, δηλαδή του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος και του Πανευρωπαϊκού που θα πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο. “Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Αν αναλογιστεί κανείς ότι βρισκόμαστε στα μέσα της σεζόν, πρέπει να γίνει τεράστιο μπακαπ από προπονητές και αθλητές. Όταν κόβεις μία αθλητική σεζόν στη μέση, πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστείς και τις συνέπειες” ανέφερε ο Παραολυμπιονίκης Ανδρέας Κατσαρός.
Ο παραολυμπιονίκης Ανδρέας Κατσαρός

Απουσία βασικών υποδομών για ΑμεΑ
Στο μεταξύ, η απουσία βασικών υποδομών για ΑμεΑ δημιουργεί χρόνια προβλήματα στους Παραολυμπιονίκες με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι δεν υπάρχει θέρμανση στα αποδυτήρια των ΑμεΑ. “Δεν έχουμε καθόλου θέρμανση στα αποδυτήριά μας και δεν έχει γίνει τίποτα για να λυθεί το θέμα αυτό. Σκεφτείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό, όταν κάποιος από εμάς δεν μπορεί να μείνει εκεί βρεγμένος και γυμνός και, μάλιστα, καθυστερεί να ντυθεί εξαιτίας των κινητικών του προβλημάτων” ανέφερε ο κ. Κατσαρός. Την ίδια ώρα, η παλαιότητα των εγκαταστάσεων δεν μπορεί να υποστηρίξει σύγχρονους μηχανισμούς για τα ΑμεΑ. Ενδεικτικό το ότι όταν υπάρχει διακοπή ρεύματος δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι ράμπες αναπήρων οι οποίες είναι ηλεκτρικές.
Σύμφωνα με τον νέο πρόεδρο, κ. Σερφαείμ Αλεξίου, τα προβλήματα των ΑμεΑ στο κολυμβητήριο θα είναι και από τα πρώτα που θα ζητηθούν ώστε να βρεθεί άμεσα κάποια λύση. “Προτεραιότητά μας είναι αυτά τα παιδιά και τους έχουμε και ιδιαίτερη αδυναμία αφού είναι πιο δυνατά απ' όλους εμάς και μας κάνουν συνεχώς υπερήφανους. Δυστυχώς, οι υπηρεσίες που τους παρέχονται ούτε τους αξίζουν ούτε είναι αυτές που θα έπρεπε εμείς να τους παρέχουμε. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε” ανέφερε χαρακτηριστικά. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ FREE SUNDAY ΣΤΙΣ 25/26-12-2010 

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ΜΠΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΧΩΡΙΟ

Μοναχός Επιφάνιος ο Μυλοποταμινός

Περιζήτητος αρχιμάγειρας, συγγραφέας βιβλίου μαγειρικής και “ιθύνων νους” των κρασιών Μυλοποτάμου. Ο μοναχός Επιφάνιος ο Μυλοποταμινός μιλά στη FS για τη ζωή στο Όρος, δίνει συμβουλές υγιεινής διατροφής και ξεκαθαρίζει με χιούμορ πως οι “μοναχοί δεν είναι ούφο αλλά κανονικοί άνθρωποι ”. 
 
Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη

Πώς πήρατε την απόφαση να γίνετε μοναχός;
Για να γίνει κανείς μοναχός τρεις λόγοι πρέπει να συντρέχουν. Ο πρώτος είναι ότι θέλεις να πας για να αφιερώσεις τον εαυτό σου στον Θεό, ο δεύτερος ότι πας εκεί και προσφέρεις τις υπηρεσίες και τον εαυτό σου για να “πληρωθείς” εξοικονομώντας τον Παράδεισο, πράγμα που περισσότερο μοιάζει με συναλλαγή και ο τρίτος ότι αισθάνεσαι αμαρτωλός για κάτι που έκανες και πηγαίνεις για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σου με απώτερο σκοπό να ενωθείς με τον Θεό.

Πόσο εύκολο ήταν για ένα νεαρό παιδί 18 ετών να αλλάξει την καθημερινότητά του και να γίνει μοναχός;
Ήταν δύσκολα. Όταν όμως κάνεις κάτι που το θέλεις πάρα πολύ, τις όποιες δυσκολίες τις ξεπερνάς πολύ εύκολα γιατί δίνεις τον εαυτό σου τον ίδιο. Τους κόπους και τις στερήσεις τις ξεπερνάς πολύ εύκολα.

Φαντάζομαι θα υπάρχουν πολλοί που γυρνούν πίσω και δεν συνεχίζουν το “ταξίδι”.
Όχι, δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν. Υπάρχουν κάποιοι που μετανιώνουν, όμως είναι λίγοι, όπως λίγοι είναι και αυτοί που αποφασίζουν να γίνουν μοναχοί. Γιατί είναι πραγματικά δύσκολο. Αυτό που λέει ο λαός “βαριά η καλογερική” είναι μία αλήθεια. Όλες οι παροιμίες έχουν μία ουσία, βγαίνουν από τη ζωή και έχουν βάση.

Τι περιλαμβάνει το 24ωρο ενός μοναχού;
Κύριο έργο του μοναχού είναι η προσευχή και απώτερος σκοπός του είναι η Θέωση. Τον χειμώνα οι μοναχοί ξυπνούν γύρω στις τρεις, ενώ το καλοκαίρι γύρω στις τέσσερις με πέντε. Όλοι πηγαίνουν στην εκκλησία και κάνουν Όρθρο και Θεία Λειτουργία, κάθε μέρα. Μετά πίνουν ένα καφέ, ξεκουράζονται λίγο. Στις 10 με 11 είναι η ώρα του φαγητού. Τρώνε νωρίς το πρωί γιατί το προηγούμενο βράδυ τρώνε επίσης νωρίς, γύρω στις 5-6 το απόγευμα. Το απόγευμα είναι η ώρα του Εσπερινού και μετά έχει πάλι το φαγητό. Γύρω στο ηλιοβασίλεμα κάνουν την ακολουθία του απόδειπνου που είναι η προσευχή που ακολουθεί μετά το φαγητό. Ο κάθε μοναχός έχει το δικό του διακόνημα. Άλλος είναι βιβλιοθηκάριος, άλλος είναι αρχοντάρης (ξενοδόχος), άλλος καντηλανάφτης, άλλος κηπουρός, άλλος φούρναρης, άλλος μάγειρας... Δεν είναι ούφο οι μοναχοί, είναι κανονικοί άνθρωποι και έχουν τις ανάγκες τους, τις κοινωνικές και εορταστικές τους εκδηλώσεις, κανονικά...

Πώς προέκυψε η μαγειρική στο Άγιο Όρος;
Αγαπούσα την κουζίνα και γι' αυτό με έβαλαν βοηθό για δυο- τρία χρόνια. Είχα έφεση και έμαθα γρήγορα κοντά σε κάποιους άλλους παλαιότερους μοναχούς και μαγείρους. Στο μοναστήρι που ήμουν στην αρχή, στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου, όπου κάθισα 18 χρόνια, ανέλαβα την κουζίνα εξ' ολοκλήρου. Μαγείρευα για περίπου 80 άτομα επί οκτώ χρόνια συνεχώς, πρωί βράδυ και καλοκαίρι και χειμώνα, χωρίς... ρεπό.

Είναι θέμα ταλέντου η μαγειρική;
Είναι και προσπάθειας. Είναι συνδυασμός. Πάνω απ' όλα πρέπει να έχεις μεράκι και να μην βαριέσαι. Γιατί αν έχεις το ταλέντο και τη φαντασία, αλλά βαριέσαι να σηκωθείς από τον καναπέ, δεν γίνεται. Μόνα τους δεν μπαίνουν τα ταψιά στον φούρνο. Θέλει να προσπαθούμε και να έχουμε υπομονή και επιμονή για να πετύχουμε κάτι και να κάνουμε υπομονή όταν μας έρχονται δυσκολίες. Μόνο έτσι πετυχαίνουμε κάτι.

Παρατηρήσεις σας κάνουν ή πλέον έχετε καθιερωθεί ως ο καλύτερος εκεί και δεν το τολμούν;
Υπάρχουν στους εκατό δέκα που βρίσκουν κάτι να πουν. Βέβαια, πλέον δεν μου το λένε μπροστά μου γιατί με σέβονται. Είναι θέμα γούστου. Εκεί δεν έχει να παραγγείλεις ό,τι θέλεις, είναι εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Αυτό που μαγειρέψαμε θα το φάμε και οι 200. Δεν έχει: “Εμένα δεν μ' αρέσει θα παραγγείλω πίτσα”.

Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ ελληνικής, μεσογειακής και αγιορείτικης κουζίνας;
Η ελληνική κουζίνα σήμερα δεν είναι μεσογειακή 100%. Δεν νοείται μεσογειακή κουζίνα με μπεσαμέλ και κρέμα γάλακτος και μ' ένα σωρό άλλα πράγματα. Μεσογειακή είναι αυτή που έχει όσπρια, χόρτα, ψάρια και κατεξοχήν χαρακτηρίζεται από προϊόντα που παράγονται στη Μεσόγειο και πάνω απ' όλα το λάδι. Δεν χρησιμοποιείται ζωικό λίπος και όλα αυτά που μας ήρθαν τα τελευταία χρόνια. Στην αγιορείτικη κουζίνα υπάρχει μία βασική παράμετρος. Οι μοναχοί δεν τρώνε κρέας και πολλές μέρες τον χρόνο τρώνε αλάδωτα φαγητά.

Τι προτείνετε να συμπεριλάβουμε στη διατροφή μας ώστε να είναι υγιεινή και νόστιμη ταυτόχρονα;
Θα έλεγα ότι πρέπει να αφαιρέσουμε, όχι να συμπεριλάβουμε! Λιγότερες ζωικές τροφές, περισσότερα όσπρια. Δεν είναι ανάγκη να τρως κάθε μέρα κρέας, φάε μία φορά την εβδομάδα. Γι' αυτό και η εκκλησία έχει καθιερώσει τις νηστείες. Δεν είναι μία αποτοξίνωση, είναι και η επιτυχία του πόσο καταφέρνεις να επιβληθείς εσύ στον εαυτό σου. Αυτό επιτυγχάνεται με τη νηστεία.

Η συγγραφή του βιβλίου σας, η “Μαγειρική του Αγίου Όρου”, πώς προέκυψε;
Μαγειρεύω πάρα πολλά χρόνια εγώ και επειδή μ' αρέσει πολύ, συγκέντρωσα όλες αυτές τις συνταγές ύστερα από την παρότρυνση φίλων, λαϊκών και μοναχών και στη συνέχεια τις έδωσα τον εκδοτικό οίκο. Στο Άγιο Όρος πήγα το 1973, αλλιώς τα βρήκα και τώρα είναι αλλιώς, οπότε αναγκάζεσαι εκ των πραγμάτων και λες ότι φεύγοντας πρέπει να αφήσεις κάτι πίσω σου.

Θα βγάλετε και δεύτερο βιβλίο;
Δεν ξέρω. Γιατί να βγάλω; Η παράδοση δεν εξελίσσεται. Παίρνουμε ιδέες από την παράδοση, αλλά αυτή δεν αλλάζει. Μπορεί στα επόμενα χρόνια στο Άγιο Όρος να αλλάξουν τόσο πολύ τα πράγματα που να φτάνουν να μαγειρεύουν όπως στην Ευρώπη. Ήδη άλλαξαν. Μπορεί να μην τρώνε κρέας, αλλά έχει μπει η σόγια τώρα τελευταία. Κάνουν κάποιοι μακαρόνια με σάλτσα σόγιας. Εμένα αυτά με βρίσκουν εντελώς διαφορετικό. Εγώ ανήκω στην παλιά γενιά που φεύγει.

Τι είναι το φαγητό για εσάς; Εκτός από βιολογική μας ανάγκη.
Το φαγητό και οι συνταγές είναι πολιτιστική κληρονομιά, δείχνει την ποιότητα ζωής. Όταν είναι καθαρά για επιβίωση δεν ενδιαφέρεσαι για ιδιαίτερες γεύσεις ή για ένα καλό ψάρι ή να φτιάξεις μία προσεγμένη συνταγή που να είναι εκλεπτυσμένη με αρώματα και ωραίες γεύσεις. Αυτό δείχνει το βιωτικό επίπεδο. Όπως τα ρούχα και το αυτοκίνητο ή και ακόμη και η κολώνια που φοράμε. Είναι κληρονομιά μας. Μην έχουμε την αίσθηση ότι μόνο σήμερα προσέχουμε τα φαγητά μας.

Είναι μία μικρή πολυτέλεια το φαγητό;
Το βιβλίο "Μαγειρική του Αγίου Όρους"
Πολυτέλεια είναι να έχεις ανθρώπους γύρω σου να σ' αγαπάνε και να τους αγαπάς και μαζί μ' αυτούς να φτιάχνεις πράγματα και να τα χαίρεσαι μαζί τους. Έτσι είναι και το φαγητό. Μπορείς να ντυθείς με τα καλύτερα ρούχα και να βγεις έξω και να μην έχεις κανένα γνωστό σου, θα κάνεις μία βόλτα και θα γυρίσεις πίσω. Σκοπός είναι να υπάρχουν άνθρωποι που να χαίρονται μαζί σου αυτά που έχεις και αυτά που μπορείς να προσφέρεις. Βασικά πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και ό,τι κάνουμε να είναι αληθινό. Έτσι και τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι απλά και όχι σύνθετα. Έτσι βγαίνουν τα φαγητά.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ FREE SUNDAY ΣΤΙΣ 4-5/12/2010





Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Γιατί ο "θησαυρός" Κωστάκη παραμένει...κρυμμένος

Για δέκα χρόνια παραμένει... “κρυμμένος” ο “θησαυρός” Κωστάκη. Η συλλογή σταθμός για τη μοντέρνα ευρωπαϊκή τέχνη βρίσκεται στην κατοχή του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης από το 2000, χωρίς ακόμη να έχει εκτεθεί συνολικά στο κοινό της χώρας εξαιτίας της απουσίας κατάλληλου χώρου που θα τη φιλοξενεί μόνιμα.

Της Σοφίας Τουντούρη

Αντικείμενο επιθυμίας πολλών μουσείων παγκοσμίως και με τις εκτιμήσεις μελετητών να μιλούν για την αυθεντικότητα και τη μοναδικότητά της, η Συλλογή Κωστάκη αποτελεί το σημαντικότερο απόκτημα του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. “Είναι το “κλειδί” μας για να ενισχύσουμε τις επαφές και τις θέσεις μας και εκτός Ελλάδος, καθώς αποτελεί πόλο έλξης για έρευνα και πρόκειται για μία συλλογή που αξίζει τον κόπο να γνωρίσει κανείς. Προσπαθούμε να τη δείχνουμε τμηματικά στο εξωτερικό και κάνουμε εκθέσεις που αναφέρονται σ' αυτήν” τόνισε στη “F.S” η πρόεδρος του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, κ. Κατερίνα Κοσκινά. Ωστόσο, οι Έλληνες φιλότεχνοι αγνοούν σημαντικό μέρος της, καθώς δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής κατάλληλος χώρος για να φιλοξενήσει μόνιμα ολόκληρη τη Συλλογή Κωστάκη, αφού ο χώρος όπου στεγάζεται το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Μονή Λαζαριστών δεν φαίνεται να επαρκεί. “Αν η Συλλογή ήταν εκτεθειμένη στη Μονή Λαζαριστών δεν θα είχε το Μουσείο τη δυνατότητα να έχει άλλες δραστηριότητες και να φιλοξενήσει άλλες εκθέσεις” ανέφερε η κ. Κοσκινά τονίζοντας: “Είναι αναγκαίο να βρεθεί ένας επιπλέον χώρος στη Θεσσαλονίκη, ώστε παράλληλα με την έκθεση της Συλλογής Κωστάκη να φιλοξενούνται και οι υπόλοιπες δραστηριότητες του Μουσείο στη Μονή Λαζαριστών. Χρειάζεται να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να “περπατήσει” το θέμα της ΥΦΑΝΕΤ και ενώ θα προχωράει, για κάποια χρόνια με ανάλογη σύμβαση να βρεθεί ένας χώρος που θα φιλοξενεί τη Συλλογή Κωστάκη”.

Υπόθεση “ΥΦΑΝΕΤ”
Πριν από περίπου δύο χρόνια περιήλθε στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού το διατηρητέο κτίριο όπου στεγαζόταν το ιστορικό υφαντουργείο ΥΦΑΝΕΤ στην περιοχή της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να στεγαστεί εκεί το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Τα 18.000 τ.μ. του κτιρίου και τα 12 στρέμματα του χώρου αποτελούσαν εγγύηση για τη δημιουργία ενός σύγχρονου Μουσείου που θα συγκέντρωνε το ενδιαφέρον των φιλότεχνων ολόκληρου του κόσμου. Σήμερα, το κτίριο παραμένει γιαπί, η διοίκηση του Μουσείου δεν το έχει επισκεφθεί καν και το έργο βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο, καθώς τα προβλήματα που αναδύονται δεν δίνουν το “πράσινο φως” για να προχωρήσει στην προκήρυξη διεθνών διαγωνισμών ώστε να βρεθεί η εταιρία που θα αναλάβει την κατασκευή ενός σύγχρονου Μουσείου. “Ο δρόμος για να γίνει ένα σύγχρονο μουσείο τελεί υπό κατάληψη και δεν είναι καθόλου εύκολος. Οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες και απ' ότι φαίνεται θα αντιμετωπίσουμε παρόμοιες δυσκολίες με αυτές που είχε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης με το κτίριο Φιξ” ανέφερε η κ. Κοσκινά.

Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας
Από τις 10 Δεκεμβρίου και μέχρι τις 27 Μαρτίου στο κτίριο του Μουσείου θα φιλοξενείται η έκθεση “Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας: Τέχνη και Εξερεύνηση του Διαστήματος 1900-1930” η οποία, μεταξύ άλλων, θα περιλαμβάνει έργα της Συλλογής Κωστάκη. “Μπορεί η ρωσική πρωτοπορία να μην είναι πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά δεν παύει να αποτελεί κορύφωση της διορατικότητας ενός Έλληνα, του Γιώργου Κωστάκη, που κατάφερε να διασώσει ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της τέχνης του 20ου αιώνα” είπε καταλήγοντας η πρόεδρος του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, κ. Κατερίνα Κοσκινά.

Ο Γιώργος Κωστάκης
Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1913 από Έλληνες γονείς με καταγωγή από τη Ζάκυνθο και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη ρωσική πρωτεύουσα. Εργάστηκε ως οδηγός στην Ελληνική Πρεσβεία της Ρωσίας μέχρι το 1940, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε ως επικεφαλής του τοπικού προσωπικού της Καναδικής Πρεσβείας. Χωρίς καλλιτεχνικές γνώσεις και εκπαίδευση γύρω από τη μοντέρνα τέχνη, άρχισε να εκδηλώνει το ενδιαφέρον του γι' αυτή από την εφηβεία του. Αρχικά ο Κωστάκης άρχισε να συλλέγει έργα των Μεγάλων της ολλανδικής σχολής των ζωγράφων και στη συνέχεια το κύριο θέμα του έγιναν οι νεωτεριστικές δουλειές του Πικάσο και του Ματίς. Το ενδιαφέρον του για τη ρωσική τέχνη εκδηλώθηκε όταν αντίκρισε έναν πίνακα της Olga Rozanova το 1946. Μέχρι το 1960 το διαμέρισμά του είχε γίνει χώρος συνάντησης για τους διεθνείς συλλέκτες τέχνης. Το 1977 μετακόμισε μόνιμα με την οικογένειά του στην Αθήνα, αφήνοντας μεγάλο μέρος της συλλογής του στην κρατική γκαλερί Τρετιάκοφ της Μόσχας. Για τρεις δεκαετίες ο Έλληνας συλλέκτης συγκέντρωνε έργα σχηματίζοντας έτσι μία εντυπωσιακή συλλογή που σήμερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τμήματα της μοντέρνας ευρωπαϊκής τέχνης. Ο Κωστάκης πέθανε το 1990 αφήνοντας πίσω του τη Συλλογή Κωστάκη. Άξιο να αναφερθεί έιναι ότι ο Έλληνας συλλέκτης συγκέντρωσε τα έργα αυτά από το 1946 έως το 1977 με στόχο να σώσει την τέχνη της ρωσικής πρωτοπορίας από την εξαφάνιση και την καταστροφή.

Τι είναι η Συλλογή Κωστάκη
Η Συλλογή Κωστάκη απαρτίζεται από 1275 έργα τέχνης: πίνακες ζωγραφικής, σχέδια, κατασκευές, κεραμικά σημαντικών καλλιτεχνών αντιπροσωπευτικά όλων των ρευμάτων της ρωσικής πρωτοπορίας. Το 1977 πραγματοποιήθηκε η πρώτη έκθεση της Συλλογής στην Ευρώπη, στο Ντίσελντορφ και στη συνέχεια ακολούθησε το 1981 η μεγάλη έκθεση στο μουσείο Guggenheim της Νέας Υόρκης. Η αγορά της Συλλογής Κωστάκη έγινε από το ελληνικό δημόσιο τον Μάρτιο του 2000, μετά από πολιτική απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου ο οποίος εξασφάλισε τη συλλογή για το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης που έχει την έδρα του στη Θεσσαλονίκη. Η συμφωνία υπογράφηκε ανάμεσα στους κληρονόμους του Κωστάκη, δηλαδή τα τέσσερα παιδιά του και τη διοίκηση του μουσείου αφού προηγήθηκε η σύσταση διεθνούς επιτροπής ειδικών που εκτίμησε την οικονομική και καλλιτεχνική αξία της Συλλογής.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ FREE SUNDAY ΣΤΙΣ 18/19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010