ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Ομιλία μου με θέμα "Τα προβλήματα των νέων στο προσκήνιο", με αφορμή τα 38 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

38 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μία εξέγερση που οι περισσότεροι από εμάς δεν ζήσαμε. Μάθαμε όμως γι’ αυτήν από τους δασκάλους μας, τους γονείς μας, τους μεγαλύτερους σε ηλικία φίλους, αλλά και από τις μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν εκεί και τις διαβάζουμε κάθε χρόνο.

Το 1973 το διακύβευμα ήταν η δημοκρατία, το 2011, όμως, το διακύβευμα είναι διαφορετικό. Αφορά τη θέση της χώρας μας στην Ευρώπη, τη θέση της Ευρώπης στον κόσμο, τη θέση τη δική μου, τη δική σας, όλων στο τώρα. Τα συνθήματα παραμένουν ίδια και επίκαιρα. Τα τραγούδια εκείνης της εποχής τα ακούμε και μία σπίθα γεννιέται. Όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει.

Ιστορία γράφεται όταν άνθρωποι που υπηρετούν διαφορετικές ιδεολογίες, άνθρωποι με διαφορετικά πιστεύω, συναντώνται σε ένα κοινό όραμα και κάνουν την ανατροπή. Όπως ακριβώς έγινε και στο Πολυτεχνείο. Αυτό πρέπει να κάνουμε σήμερα κι εμείς. Να ενώσουμε τις φωνές μας και να είστε σίγουροι πως θα ακουστούμε. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει σε μία μέρα. Πρέπει, εμείς ως νέα γενιά, να αναλάβουμε δράση γιατί καλό το παρελθόν αλλά η ουσία είναι στο μέλλον.

Η δική μου προσωπική αγωνία (φαντάζομαι και η δική σας) για το τώρα είναι πώς θα αντιμετωπίσω αυτή την κρίση. Την προσωπική μου κρίση που είμαι σίγουρη πως μοιάζει πολύ με τη δική σας.

Η κρίση είναι γεγονός και εμφανίζεται σε διάφορες εκδοχές: Κρίση οικονομική, κρίση υπαρξιακή, κρίση ... αξιοπιστίας των πάντων. Και τη βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως στο πετσί μας καθημερινά. Η κρίση είναι εκεί όταν αφήνεις το βιογραφικό σου (φουλ στις περγαμηνές και τα μάστερ) ζητώντας μία θέση εργασίας, επειδή την αξίζεις και όχι επειδή πρέπει να παρακαλέσεις γι’ αυτήν, η κρίση είναι εκεί όταν ψάχνεις για δουλειά -άσχετη με το πτυχίο σου- απλά για να βγάλεις το χαρτζιλίκι σου και αναγκάζεσαι να κάνεις ακόμη και τη λάντζα για να μπορέσεις να πιεις με τους φίλους σου ένα καφέ, η κρίση είναι εκεί όταν τα μαζεύεις από το φοιτητικό σου σπίτι και μετακομίζεις στο πατρικό σου για να έχεις ένα έτοιμο πιάτο φαΐ κάθε μέρα, θέρμανση (στην καλύτερη περίπτωση) και ένα σπίτι που δεν θα σε βαραίνει με το νοίκι, η κρίση είναι εκεί ακόμη και όταν δεν έχεις την επιλογή του πατρικού και πρέπει όπως και να ‘χει να τα βγάλεις πέρα, μόνος. Η κρίση είναι εκεί όταν βγαίνεις με τον φίλο ή τη φίλη σου ραντεβού και δυσκολεύεσαι -ειδικά αν είσαι άντρας να το παίξεις λίγο παραπάνω γιατί τα ευρώ σου είναι μετρημένα. Για εκδρομές και ταξίδια ούτε λόγος. Η κρίση είναι εκεί στη δουλειά, εάν είσαι τυχερός και έχεις δουλειά, όταν βλέπεις τους συναδέλφους σου να απολύονται ή όταν σε καλεί το αφεντικό σου να σου πει ότι οι μέρες σου είναι μετρημένες ΛΟΓΩ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ. Η κρίση είναι εκεί όταν κάνεις βόλτα στο κέντρο της πόλης, όπου άλλοτε δεν χωρούσες στο πεζοδρόμιο, και σήμερα βλέπεις ενοικιαστήρια, λουκέτα και άδεια καταστήματα. Η κρίση είναι εκεί και το βράδυ, όταν πηγαίνεις για ύπνο και με μάτια ανοιχτά ονειρεύεσαι το μέλλον σου. Ένα μέλλον που ξέρεις ότι αύριο δεν μπορεί να είναι δικό σου και έτσι όπως το θέλεις. Ακόμη και στις πιο προσωπικές μας στιγμές, το φάντασμα της κρίσης εμφανίζεται και χαλάει κάθε ευκαιρία να νιώσουμε λίγο πιο χαλαροί, λίγο πιο ξέγνοιαστοι... Η κρίση, λοιπόν, είναι παντού.

Και το ερώτημα είναι, εμείς τι κάνουμε; Σίγουρα δεν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια , να παρακολουθούμε τις εξελίξεις άπραγοι περιμένοντας κάποιος να μας χτυπήσει την πόρτα και ξαφνικά να αλλάξουν όλα.

Έμαθα ότι κερδίζουμε μόνο ό,τι τολμούμε. Κι αυτό θέλω να μοιραστώ σήμερα εδώ μαζί σας. Προτείνω να τολμήσουμε. Να τολμήσουμε στα πάντα και για όσο χρειαστεί.

Εργάζομαι ως δημοσιογράφος, εδώ και έξι χρόνια, από τότε που αποφοίτησα από το σχολείο και πέρασα στο πανεπιστήμιο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στην ερώτηση “τι θέλεις να γίνεις όταν θα μεγαλώσεις” απαντούσα πως θέλω να γίνω δημοσιογράφος. Και πάντα το κυνηγούσα. Και τώρα το κυνηγάω πιο πολύ από ποτέ.

Στεναχωρέθηκα, αδικήθηκα, έκανα θυσίες, προσωπικές τις περισσότερες φορές, έμεινα απλήρωτη μήνες ολόκληρους, γυρνούσα σπίτι και έκλαιγα γιατί όντως αυτή η δουλειά θέλει γερό στομάχι όπως λένε.

Η κρίση στα ΜΜΕ είναι γεγονός. Πολύ φοβάμαι ότι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα. Το μέλλον για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ είναι αβέβαιο καθώς δεν ξέρουμε αύριο ποια δημοσιογραφικά συγκροτήματα θα λειτουργούν, ποια κανάλια θα εκπέμπουν και ποιοι όμιλοι θα καταφέρουν να αντισταθούν στην κρίση. Και πιστέψτε με η ενημέρωση δεν είναι πολυτέλεια, είναι απαραίτητη και όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Ζούμε μία παρατεταμένη ύφεση, μία δύσκολη πραγματικότητα με την αυξανόμενη ανεργία (ειδικά στους νέους σήμερα τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα από ποτέ), ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουμε και τον κίνδυνο της φυγής...ανθρώπινου δυναμικού μας σε άλλες χώρες. Πόσοι από εσάς δεν σκέφτεστε να φύγετε για να βρείτε μία καλύτερη τύχη; Ή πόσοι από εσάς δεν έχουν φίλους ή γνωστούς που έχουν φύγει ήδη;

Η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Αλλά στην κρίση, όπως λένε, γεννιούνται ευκαιρίες. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Αυτό δημιουργεί ελπίδα και έναν λόγο για να αγωνιστούμε για τα θέλω μας περισσότερο από τις άλλες γενιές. Πρέπει να βγούμε μπροστά και να διεκδικήσουμε. Είναι σίγουρα προτιμότερο από το να καθόμαστε άπραγοι επιρρίπτοντας ευθύνες επειδή η ζωή δεν τα έφερε τόσο εύκολα όσο τα ονειρεύτηκαμε στα σχολικά θρανία. Είναι αναγκαία η εντονότερη συμμετοχή στα κοινά γιατί η δίκη μας γενιά είναι αυτή που καλείται να πάρει μέρος, να διαδραματίσει ρόλο, να διεκδικήσει και στο τέλος να τα καταφέρει. Ταυτόχρονα με τις προσπάθειες που γίνονται για να μην καταρρεύσει η χώρα, ας κάνει ο καθένας από μας τη δική του προσωπική προσπάθεια. Ο δρόμος είναι δύσκολος αλλά σε ποιον αρέσουν τα εύκολα;

Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας στον οποίο όταν λύνεις το ένα πρόβλημα, σαν τη Λερναία Ύδρα, παρουσιάζεται το επόμενο. Ο αγώνας αυτός είναι διαρκής και όχι δίκαιος. Ήρθε η ώρα να σηκωθούμε από τον καναπέ. Η ζωή μας περιμένει.

Είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες παρά για τα πράγματα που έκανες. Γι' αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε. Τα λόγια αυτά δεν είναι δικά μου. Ανήκουν στον συγγραφέα Μαρκ Τουαίην. Και μ’ αυτό θα κλείσω. 

(24 Νοεμβρίου 2011 - Καλεσμένη στην εκδήλωση της ΔΑΠ ΝΔΦΚ για τους νέους στο ξενοδοxειο Holiday Inn)

Εσύ, είσαι φάντασμα;

Όλα ξεκίνησαν στο Πήλιο, όπου πέρασα μέρος των καλοκαιρινών μου διακοπών. Στη διαδρομή Τσαγγαράδα-Μούρεσι, με το μοναδικό φυσικό τοπίο να κυριαρχεί, ψηλά δέντρα να φτάνουν ως τον ουρανό, ερημιά και ατμόσφαιρα μοναχική μέσα στη νύχτα και με μοναδικό φως αυτό των αστεριών, τα κορίτσια της παρέας γίναμε “έρμαια” στις πλάκες των αντρών περί στοιχειωμένων σπιτιών και φαντασμάτων. Αφορμή στάθηκε ένα παγκάκι, ένα ξεραμένο μπουκέτο λουλούδια πάνω σ'αυτό και μία αλεπού που -ακάλεστη- βρέθηκε μπροστά μας και τρέχοντας εξαφανίστηκε προκαλώντας έναν δυνατό θόρυβο. Λίγο πιο πάνω ένα σπίτι, ακατοίκητο, με την επιγραφή “ενοικιάζεται” να δίνει στους άντρες της παρέας την καλύτερη “πάσα” για πλάκες και αστεία γύρω από την ύπαρξη ή μη των φαντασμάτων. Σκηνογραφικά, η εικόνα παρέπεμπε σε θρίλερ στο οποίο σίγουρα δεν θέλαμε να πρωταγωνιστήσουμε. Μας προκαλούσαν να διασχίσουμε τον δρόμο και να φτάσουμε στο σπίτι προκειμένου να διαπιστώσουμε εάν είναι στοιχειωμένο ή όχι, εξιστορώντας μας ταυτόχρονα παραμύθια για πόρτες που τρίζουν και μάτια που γυαλίζουν στο σκοτάδι. Με το μυαλό μας στις σκηνές του “Blair Witch Project” κλειδωθήκαμε στο αυτοκίνητο περιμένοντας να ολοκληρωθεί το αστείο.

Το ίδιο βράδυ μία πολύ καλή μου φίλη μου τηλεφωνεί: “Δεν ξερω τι γίνεται αυτές τις μέρες...Όλοι οι πρώην επιστρέφουν. Σαν φαντάσματα”. “Και τι θα κάνεις;” τη ρωτάω. “Τίποτα. Δεν με ενοχλούν, απλώς υπάρχουν”. Κι ήταν τότε που η υπόθεση “φαντάσματα” άρχισε να απασχολεί έντονα το μυαλό μου.Κι όταν λέω “φαντάσματα” δεν εννοώ τα συμπαθέστατα λευκά συννεφάκια που βλέπουμε στις ταινίες.

Από τη ζωή μας έχουν περάσει άνθρωποι που μας έχουν χαρίσει ξεχωριστές εμπειρίες. Άνθρωποι που κάποτε πιστεύαμε ότι θα βρίσκονται δίπλα μας για πάντα, όμως, στην επόμενη στάση στη διαδρομή της ζωής μας είχαν κατέβει. Άνθρωποι που εξακολουθούν να είναι ανάμεσά μας αλλά δεν σημαίνουν τίποτα πια για μας. Φωτογραφίες που έχουν ξεθωριάσει και ξεχασμένα μηνύματα σε μια παλιά συσκευή κινητού που δεν προκαλούν πια ταχυπαλμία. Τραγούδια που τα ακούς στο ραδιόφωνο ενώ οδηγείς και εκεί που πας να αλλάξεις τον σταθμό θυμάσαι ότι το τραγουδούσες κάποτε αγκαλιά με αυτόν που πίστευες ότι θα ζούσες όλη σου τη ζωή. Τώρα, κοιτάς δίπλα σου και στη θέση του συνοδηγού ένα άλλο πρόσωπο, ζωντανό, είναι εκεί και σου χαμογελάει. Και όλως περιέργως νιώθεις το ίδιο. Ή σχεδόν το ίδιο. Ή κάτι πιο δυνατό. Επιλογές που δεν κάναμε, δρόμοι που δεν περπατήσαμε, ευκαιρίες που δεν εκμεταλλευτήκαμε. Ο πρώην, η πρώην του νυν, ο φίλος που απογοήτευσε, ο συνάδελφος που μαχαίρωσε πισώπλατα, η φίλη που πρόδωσε, οι επιλογές που κόστισαν, οι σχέσεις που τελείωσαν, τα λάθη που κάναμε και όσα τελικά δεν κάναμε ενώ έπρεπε, ό,τι μας πλήγωσε και ό,τι προσπεράσαμε...Αυτά ειναι τα “φαντάσματα”. “Φαντάσματα” που πάντα επιστρέφουν και στέκονται μπροστά μας κοιτώντας μας κατάματα. Ζητώντας λίγη προσοχή. Φωνάζοντας “είμαι εδώ” και απαιτώντας σημασία. Για λίγο. Τόσο όσο διαρκεί το να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου και να διαπιστώσεις ότι δεν είναι πια εκεί.

Μη φοβάστε τα φαντάσματα. Είναι μόνο οι σκιές που μας θυμίζουν πόσο ωραία είναι στο φως. Είναι οι σκιές που αθόρυβα μας ακολουθούν -όπως και το παρελθόν μας- και μεγαλώνουν ή μικραίνουν ανάλογα με το πόσο δυνατό είναι το φως. Στο χέρι μας είναι να δυναμώσουμε το φως. “Η μοναδική γοητεία του παρελθόντος είναι ότι είναι παρελθόν” διάβασα πως έγραψε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Γι' αυτό, για να παραμείνει γοητευτικό, ας το αφήσουμε εκεί που ανήκει.

Στην ερώτηση εάν υπάρχουν “φαντάσματα” ή όχι, πλέον γνωρίζω την απάντηση. Υπάρχουν. Και μπορείς να τα ξορκίσεις μόνο μαθαίνοντας να ζεις μ' αυτά. Αναρωτήθηκες ποτέ εάν εσύ είσαι “φάντασμα”;

Σοφία Τουντούρη 

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ADORE ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

Ο Θερμαϊκός στο έλεος των ανέμων

Δεν προβλέπονται κονδύλια για τον καθαρισμό του μέχρι το τέλος του χρόνου.

Γράφει η Σοφία Τουντούρη 

Στην τύχη των ανέμων αφήνεται ο Θερμαϊκός, αφού από τις αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε και έληξε η σύμβαση με την ιδιωτική εταιρεία που –ύστερα από διαγωνισμό– είχε αναλάβει τον καθαρισμό του, κανένας από τους εμπλεκόμενους φορείς δεν φρόντισε γι’ αυτόν. Με την έλλειψη κονδυλίων να δένει τα χέρια της, η Γενική Γραμματεία Μακεδονίας-Θράκης ξεκαθαρίζει ότι δεν θα προκηρυχθεί κανένας σχετικός διαγωνισμός μέχρι το τέλος του χρόνου, γεννώντας ερωτήματα για το τι μέλλει γενέσθαι με τον καθαρισμό του κόλπου ως τότε. Την ίδια ώρα το απορρυπαντικό σκάφος του Δήμου Θεσσαλονίκης βρίσκεται εκτός του νερού για συντήρηση και δεν χρησιμοποιείται.

«Μια καθαρή θάλασσα απαιτεί σοβαρά κονδύλια, κι αυτά δυστυχώς δεν υπάρχουν. Με την παρουσία του σκάφους μας συμβάλαμε ουσιαστικά στον καθαρισμό του Θερμαϊκού τον τελευταίο χρόνο. Θα πρέπει να συνεχιστούν οι συντονισμένες προσπάθειες απ’ όλους τους φορείς» ανέφερε στην «F.S.» ο Γιάννης Γκαργκούδης, συνιδιοκτήτης της κοινοπραξίας Τεχνική Προστασίας Περιβάλλοντος - Αντιρρύπανση Θεσσαλονίκης, που μέχρι πρόσφατα ήταν υπεύθυνη για τον καθαρισμό του κόλπου.

Τεράστιος όγκος απορριμμάτων
Αντιμέτωποι με φύκια, καλάμια, κάθε λογής σκουπίδια, πλαστικά, ξύλα, ακόμη και ψόφια ποντίκια και σκύλους ήρθαν τον τελευταίο χρόνο οι άνθρωποι της εταιρείας που ανέλαβε τον καθαρισμό του Θερμαϊκού. Ο κίνδυνος να εμφανιστούν ξανά στην επιφάνεια του κόλπου αυτοί οι «θησαυροί» μεγαλώνει όσο κανένας από τους φορείς δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία να εξασφαλίσει κονδύλια για τον καθαρισμό των νερών του κόλπου. Σύμφωνα με τις αναλύσεις της εταιρείας, ο απολογισμός του έτους είναι σημαντικός, καθώς υπολογίζεται ότι ανασύρθηκε τεράστιος όγκος απορριμμάτων, που ανέρχεται σε 423 κυβικά μέτρα και περίπου 80-100 τόνους. Όπως αναφέρει ο συνιδιοκτήτης της εταιρείας, το έργο τους δεν ήταν εύκολο, αφού ουκ ολίγες φορές κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και έκτακτα περιστατικά. «Το πρόβλημα με τον καθαρισμό του Θερμαϊκού είναι ότι τα διάφορα ρεύματα που φέρνουν τα επιπλέοντα απορρίμματα είναι ανεξέλεγκτα. Αντιμετωπίσαμε δυο-τρεις έκτακτες καταστάσεις λόγω έντονων καιρικών φαινομένων. Οι άνεμοι κατέβασαν πολλά καλάμια, ξύλα και φύκια και εάν δεν βγαίναμε εμείς, ο κόλπος δεν θα μπορούσε να καθαριστεί» ανέφερε ο κ. Γκαργκούδης, καταλήγοντας: «Ο Θερμαϊκός είναι ένα φυσικό δώρο προς τη Θεσσαλονίκη. Από τη στιγμή που θέλουμε να δώσουμε έμφαση και βαρύτητα στον τουρισμό, πρέπει πολίτες, δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι μαζί οφείλουμε να συνεισφέρουμε στο να διατηρείται καθαρός ο Θερμαϊκός κόλπος».

Σε ένα μήνα πλωτό εργαστήριο
Ως πλωτό εργαστήριο μέτρησης ποιότητας θαλάσσιου νερού θα επιστρέψει σε ένα μήνα ο «Ποσειδώνας», το απορρυπαντικό σκάφος του Δήμου Θεσσαλονίκης. Όπως επισήμανε ο αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος, Ποιότητας Ζωής και Ελεύθερων Χώρων του Δήμου Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας μιλώντας στην «F.S.», ο «Ποσειδώνας» θα έχει διπλό ρόλο, αφού εκτός από πλωτό εργαστήριο θα δουλεύει επικουρικά για τον επιφανειακό καθαρισμό του Θερμαϊκού. «Για πρώτη φορά ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα έχει ένα πλωτό εργαστήριο που θα μελετά την ποιότητα του νερού του Θερμαϊκού και θα κάνει δειγματοληψίες. Έχουμε εξασφαλίσει ένα σημαντικό ποσό χορηγίας που θα μετατρέψει τον “Ποσειδώνα” σε πλωτό εργαστήριο, με τη συνεργασία του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών, που διαθέτει την καλύτερη τεχνογνωσία» ανέφερε ο κ. Ζέρβας. Παράλληλα, όπως επισήμανε ο αντιδήμαρχος, έχει εκπονηθεί από το Δήμο Θεσσαλονίκης μελέτη για το ποσό στο οποίο ανέρχεται το κόστος για τον καθαρισμό του Θερμαϊκού. «Θα κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για τη συγκέντρωση χρημάτων από χορηγίες, ενώ στοχεύουμε και σε διαδημοτική συνεργασία για το συγκεκριμένο θέμα» τόνισε ο κ. Ζέρβας.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Free Sunday που κυκλοφόρησε στις 8-9/10/2011 

http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=2009

Καιρός να μπεις στα αλλαγμένα...

Λίγο ο καιρός που άρχισε να χαλάει, λίγο το καλοκαίρι που αποτελεί μόνο ανάμνηση πια και το ποίημα της Κικής Δημουλά αποτελεί την καλύτερη συντροφιά για την πρώτη ημέρα που το Φθινόπωρο αρχίζει να κάνει διστακτικά την εμφάνισή του (σαν να άργησε λιγάκι...!). "Οι Αποδημητικές Καλημέρες" είναι η καλύτερη έμπνευση για μένα μία τόσο δύσκολη Δευτέρα.

"Άρχισε η ψύχρα" και είναι πια "καιρός να μπεις κι εσύ στα αλλαγμένα".  

Ρίξτε στην πλάτη σας ένα ρούχο και υποδέχτειτε το Φθινόπωρο όπως του πρέπει. Κρατήστε τις όμορφες εικόνες του καλοκαιριού ως μία υπέροχη ανάμνηση και ζήστε το Φθινόπωρο όπως ακριβώς το επιθυμείτε. Μην κάνετε οικονομία στα όνειρα.

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!

ΟΙ ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ της Κικής Δημουλά

Ἄρχισε ψύχρα.
Τὸ γύρισε ὁ καιρὸς σὲ ἀναχώρηση.

Ἡ πρώτη μέρα τοῦ Σεπτέμβρη
ξοδεύτηκε σὲ κάποια ὑδρορροή.
Ὡς χθὲς ἀκόμα ὅλα ἔρχονταν.
Ζέστες, ἡ διάθεση γιὰ φῶς,
λόγια, πουλιά,
πλαστογραφία ζωῆς.
Γονιμοποιοῦνταν κάθε βράδυ τὰ φεγγάρια,
πολλοὶ διάττοντες ἔρωτες
ᾖρθαν στὸν κόσμο τὸν περασμένο μήνα.

Τώρα ἡ γνωστὴ ψύχρα
κι ὅλα νὰ φεύγουν.

Ζέστες, πουλιά, ἡ διάθεση γιὰ φῶς.

Φεύγουν τὰ πουλιά, ἀκολουθοῦν τὰ λόγια
ἡ μία ἐρήμωση τραβάει πίσω τῆς τὴν ἄλλη
μὲ λύπη αὐτοδίδακτη.
Ἤδη ἀποσυνδέθηκε τὸ φῶς ἀπὸ τὴν ἐπανάπαυση
κι ἀπὸ τὶς καλημέρες σου.
Τὰ παράθυρα ἐνδίδουν.
Τὸ χέρι τοῦ μεταβλητοῦ κλείνει τὰ τζάμια,
ἄλλοι λὲν ὡς τὴν ἄνοιξη,
ἄλλοι φοβοῦνται διὰ βίου.

Κι ἐσὺ τί κάθεσαι;
Καιρὸς νὰ μπεῖς κι ἐσὺ στὰ ἀλλαγμένα.
Νὰ γίνεις ὅτι ἀναρωτιόμουν πέρυσι:
«ποιὸς ξέρει τ᾿ ἄλλο μου φθινόπωρο;».
Καιρὸς νὰ γίνεις «τ᾿ ἄλλο μου φθινόπωρο».
Ἄρχισε ψύχρα.
Ρῖξε στὴν πλάτη σου ἕνα ροῦχο ἀποδημίας.

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!!!!

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με την Αθηνά. Αύριο φεύγει για ένα χρόνο στην Αγγλία, να συνεχίσει τις σπουδές της για να επιστρέψει (εάν δεν την κρατήσουν εκεί οι “σειρήνες” της βρετανικής πρωτεύουσας) με ένα πλουσιότερο σε γνώσεις και εμπειρίες βιογραφικό. Ένα χρόνο πριν έφυγε η Κατερίνα, πιο πριν η Μαρία. Αργότερα ίσως ακολουθήσουν και άλλες. Άλλες θα συνεχίσουν τις σπουδές, τα μεταπτυχιακά σε διάφορες χώρες του κόσμου. Αργότερα κάποιες ίσως αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλη πόλη της Ελλάδας. Κάποιες άλλες ίσως δώσουν προτεραιότητα στην οικογένεια. Οι υπόλοιπες ίσως μείνουν εδώ φτιάχνοντας ανάλογα τη ζωή τους.
Όπως και να έχει ένα είναι το σίγουρο: Στην ηλικία μας, στα 24-25, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πιο μεταβατικό στάδιο της ζωής μας. Είναι τώρα που η ανάγκη για να πάρουμε τη ζωή στα δικά μας χέρια (εάν δεν το έχουμε ήδη κάνει) είναι πιο έντονη από ποτέ. 

Μεταπτυχιακά, αναζήτηση εργασίας, νέες ευκαιρίες, προκλήσεις έρχονται για να ταράξουν τα μέχρι τώρα ήρεμα νερά της φοιτητικής- νεανικής ζωής μας. Οι παρέες χωρίζονται. Στην καλύτερη περίπτωση, όχι για πάντα, αλλά για λίγο. Αυτό το λίγο εξαρτάται από το πόσο γερές είναι οι βάσεις στις οποίες αυτές οι παρέες είναι χτισμένες. Είναι σαν να βάζεις ένα pause στις ανέμελες μέρες και να υπόσχεσαι ότι θα επιστρέψεις πάλι για να πατήσεις το play και όλα να συνεχίσουν να κυλούν όπως ακριβώς είχες συνηθίσει. Όπως ήξερες, όπως έμαθες.
Σ’ αυτό το νέο βήμα αφήνεις (για λίγο) πίσω σου ανθρώπους που έζησες μαζί τους όμορφες στιγμές, μοιράστηκες μυστικά, γέλασες, έκλαψες, διασκέδασες, ήσουν ο εαυτός σου...Kαι τώρα, παρουσιάζεται μία νέα πρόκληση: Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ. Εσύ μπορεί να μένεις ίδιος, αλλά οι συνθήκες γύρω σου αλλάζουν. Τώρα έχεις βάλει πλώρη για νέα όνειρα, θέτεις νέους στόχους και είσαι έτοιμος να ζήσεις νέες εμπειρίες. ΑΞΙΖΕΙ όσο τίποτα ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. Αρκεί να μην ξεχνάς αυτούς που αφήνεις εδώ.
Η δική μας παρέα, άλλωστε, έχει γερά θεμέλια.
ΑΘΗΝΟΥΛΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Το adore κλείνει τα 40… και το γιορτάζει!

Στις 18 Σεπτεμβρίου το adore σβήνει 40 κεράκια και σας καλεί να γιορτάσετε μαζί του. Το νούμερο 1 μηνιαίο γυναικείο περιοδικό της πόλης συμπληρώνει τα σαράντα τεύχη του και διανύοντας την πιο ώριμη και συνάμα λαμπερή περίοδό του επιστρέφει από τις καλοκαιρινές διακοπές ανανεωμένο και γεμάτο φρέσκες ιδέες για να υποδεχθεί με τον καλύτερο τρόπο το φθινόπωρο.

Στο τεύχος που κυκλοφορεί:

Συνεντεύξεις με τα πιο λαμπερά και πολυσυζητημένα πρόσωπα της επικαιρότητας, αφιερώματα στις νέες τάσεις της μόδας αλλά και τους μεγαλύτερους οίκους του κόσμου, ρεπορτάζ αγοράς, fashion news με τα πιο must αντικείμενα της σεζόν, agenda με τα upcoming events του μήνα, beauty trends και συμβουλές ομορφιάς από ειδικούς, πλήρης ενημέρωση για το χώρο της διακόσμησης, αφιερώματα στα πιο διάσημα ξενοδοχεία του κόσμου και low cost προτάσεις στιλ για κάθε γυναίκα που θέλει να είναι in fashion.

40 τεύχη adore.

40 τεύχη μόδας και ομορφιάς.

40 τεύχη γεμάτα λάμψη και αποκλειστικές συνεντεύξεις.

40 τεύχη για τη γυναίκα.

adore, για κάθε γυναίκα που λατρεύει να την αγαπούν. 
 

Κυκλοφορεί με την εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής στις 18 Σεπτεμβρίου.

Γερμανοί, Ρώσοι και Σέρβοι «ψηφίζουν» Βόρεια Ελλάδα

Της Σοφίας Τουντούρη

Συρρίκνωση στον εσωτερικό τουρισμό, αλλά αύξηση της τάξης του 10% στην επισκεψιμότητα ξένων τουριστών στη Βόρεια Ελλάδα είναι τα πρώτα δείγματα, σύμφωνα με εκτιμήσεις των Βορειοελλαδιτών ξενοδόχων. Γερμανοί, Ρώσοι και Σέρβοι καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στη λίστα των τουριστών σε Πιερία και Χαλκιδική, την ίδια ώρα που οι Έλληνες επισκέπτονται τα τουριστικά θέρετρα της Βόρειας Ελλάδας μόνο αυθημερόν.
«Ολόκληρο τον Ιούνιο και μέχρι τις 15 Ιουλίου, σύμφωνα με τις κρατήσεις, υπάρχει πληρότητα 85%-90% στα καταλύματα άνω των εβδομήντα δωματίων, ενώ στα μικρότερα καταλύματα η πληρότητα φτάνει το 60%» δηλώνει στην «F.S.» ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Χαλκιδικής Γρηγόρης Τάσιος, προσθέτοντας ότι «εάν η χώρα παραμείνει ήρεμη, χωρίς στάσεις εργασίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όλες οι εκτιμήσεις δείχνουν αύξηση στις διανυκτερεύσεις μέχρι και 10%». Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στην Πιερία. «Τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά. Η κίνηση τον Ιούνιο και τον Ιούλιο είναι αυξημένη κατά 15%, με αφίξεις κυρίως από το εξωτερικό» αναφέρει στην «F.S.» ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Πιερίας Γιώργος Μπούρος. Γερμανοί, Ρώσοι και Σέρβοι επιλέγουν τις παραλίες της Βόρειας Ελλάδας για τις διακοπές τους, σύμφωνα με τους Βορειοελλαδίτες ξενοδόχους. «Πρόκειται για τουρίστες μέσου οικονομικού επιπέδου, που δεν αφήνουν χρήματα σε περαιτέρω δραστηριότητες στην περιοχή, όμως έρχονται σταθερά στη χώρα μας» τονίζει ο κ. Τάσιος. Σε ό,τι αφορά το Νομό Πιερίας, η επισκεψιμότητα των Βούλγαρων τουριστών παρουσιάζει αύξηση της τάξης του 20% σε σχέση με το 2010, ενώ σταθερά είναι τα ποσοστά για τους Ρουμάνους, τους Ούγγρους, τους Πολωνούς και τους Σλοβάκους τουρίστες. «Έχουμε τις δυνατότητες, αλλά οι κυβερνώντες δεν κάνουν τα απαραίτητα. Περιμένουν να τα κάνει ο Θεός» επισημαίνει ο κ. Μπούρος, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την αναγκαιότητα για τουριστική προβολή της περιοχής σε ολόκληρο τον κόσμο. Σύμφωνα με τους φορείς, είναι αναγκαίο να υπάρξει προβολή των τουριστικών θερέτρων της Βόρειας Ελλάδας προκειμένου να γίνουν γνωστά. «Πρέπει εμείς οι φορείς να αναλάβουμε δράση και να βάλουμε χρήματα» τονίζει ο κ. Τάσιος, ο οποίος είναι και πρόεδρος του νεοσύστατου Οργανισμού Τουριστικής Προβολής και Μάρκετινγκ Χαλκιδικής, και συνεχίζει: «Στόχος είναι στο επόμενο εξάμηνο να σχεδιάσουμε μια στρατηγική για τα επόμενα δύο χρόνια για νέες αγορές, όπως Σκανδιναβία, η Τουρκία κ.ά.».

Μείωση τιμών
Νερό στο κρασί τους βάζουν οι Βορειοελλαδίτες ξενοδόχοι, οι οποίοι, στοχεύοντας να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες, έχουν μειώσει σημαντικά τις τιμές των δωματίων, ενώ στα περισσότερα καταλύματα οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν και συμφέρουσες προσφορές και οικογενειακά πακέτα διακοπών. Ενδεικτικά, ένα ζευγάρι που θα επισκεφθεί την Πιερία μπορεί να πληρώσει από 30 έως 150 ευρώ για ένα δίκλινο δωμάτιο συμπεριλαμβανομένου του πρωινού και σε κάποιες περιπτώσεις της ημιδιατροφής. «Οι τιμές είναι εξευτελιστικές. Δεν μπορούμε να τις κατεβάσουμε άλλο, γιατί δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Στη Χαλκιδική οι τιμές στο δίκλινο ξεκινούν από 50 ευρώ και φτάνουν τα 120, ανάλογα με την κατηγορία του καταλύματος. Σε ορισμένα ξενοδοχεία, μάλιστα, τα πακέτα προσφορών για οικογένειες περιλαμβάνουν στην τιμή πρωινό, ημιδιατροφή και δωρεάν διαμονή για έως και δύο παιδιά.

Έλληνες τουρίστες… πουθενά!
Έντονα προβληματισμένοι για τη μειωμένη τουριστική κίνηση Ελλήνων επισκεπτών εμφανίζονται οι ξενοδόχοι, αφού, όπως αναφέρουν, αυτοί προτιμούν να επισκέπτονται τα τουριστικά θέρετρα αυθημερόν για να κάνουν το μπάνιο τους. «Τα πρώτα δείγματα για τον εσωτερικό τουρισμό είναι απογοητευτικά. Όμως οι Έλληνες είμαστε της τελευταίας στιγμής, οπότε ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξουν τα δεδομένα» σχολιάζει ο κ. Μπούρος. Απουσία Ελλήνων τουριστών και στη Χαλκιδική επισημαίνει ο κ. Τάσιος, τονίζοντας ότι η οικονομική στενότητα δεν επιτρέπει στους Έλληνες να κάνουν διακοπές. Επιπλέον, ένα άλλο σοβαρό ζήτημα, όπως επισημαίνει ο κ. Τάσιος, είναι ότι οι ξενοδόχοι της Χαλκιδικής δεν έχουν ακόμη πληρωθεί για το περασμένο έτος τα εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού, τα οποία φέτος, όπως αναφέρει, έχουν μειωθεί.  

Αεροπορική σύνδεση με Σκιάθο
Πριν από λίγες μόνο μέρες εγκαινιάστηκε στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» η αεροπορική σύνδεση Θεσσαλονίκης - Σκιάθου, η οποία δίνει τη δυνατότητα στους Βορειοελλαδίτες να επισκέπτονται τις Σποράδες γρήγορα και χωρίς ταλαιπωρία, ενώ ταυτόχρονα «καταργεί» την αεροπορική απομόνωση της Θεσσαλονίκης από την υπόλοιπη Ελλάδα. Το συγκεκριμένο δρομολόγιο της Olympic Air, που ξεκίνησε την 1η Ιουλίου, πραγματοποιεί τρεις πτήσεις την εβδομάδα (Δευτέρα, Παρασκευή και Κυριακή) και προστίθεται στις πρόσφατα ενισχυμένες αεροπορικές συνδέσεις της Θεσσαλονίκης με άλλους προορισμούς της χώρας, όπως το Ηράκλειο, η Ρόδος, τα Χανιά και η Μυτιλήνη.

Το Χόλιγουντ πάει… Βόρεια Ελλάδα!
Λάμψη από Χόλιγουντ παίρνουν η Θεσσαλονίκη και η Χαλκιδική, αφού η αμερικανική εκπομπή «Mansions & Millionaires» του ΝΒC, με παρουσιαστή τον ηθοποιό Μάικλ Κόρμπετ, ετοιμάζει ειδικό αφιέρωμα για την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς αλλά και της ιστορικής και πολιτισμικής αξίας των περιοχών αυτών. Στο επίκεντρο της ημίωρης lifestyle εκπομπής βρίσκονται τα πολυτελή θέρετρα της Χαλκιδικής, το ιστορικό κέντρο και τα κάστρα της Θεσσαλονίκης, καθώς και το Μουσείο Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στις γαστριμαργικές απολαύσεις που κρύβουν μυστικοί «παράδεισοι» των περιοχών. Τζένιφερ Άνιστον, Ζακ Γαλιφιανάκης, Ρίτα Γουίλσον και Νία Βαρντάλος φιλοξενούνται στην εκπομπή και ψηφίζουν «ναι» στις διακοπές στην Ελλάδα, δίνοντας συνεντεύξεις για την ελληνική τους καταγωγή και τη σχέση τους με τη χώρα μας. Το επταμελές συνεργείο της εκπομπής, που βρέθηκε πριν από λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη για τα γυρίσματα, γνώρισε κάθε γωνιά της πόλης και ενθουσιάστηκε δοκιμάζοντας παραδοσιακές γεύσεις, τσίπουρο και κρασί. Παραδέχτηκαν ότι μέχρι σήμερα αγνοούσαν την ομορφιά της Βόρειας Ελλάδας, γνωρίζοντας μόνο κάποια από τα νησιά των Κυκλάδων, όπως τη Μύκονο και τη Σαντορίνη, ενώ έμειναν τόσο ευχαριστημένοι από την επίσκεψή τους στην περιοχή, που κάλεσαν on camera τους Αμερικανούς να επισκεφθούν τον top –όπως χαρακτήρισαν τη Θεσσαλονίκη– προορισμό της Ελλάδας. Το συνεργείο υποδέχτηκαν στην πόλη ο πρόεδρος του Οργανισμού Τουρισμού και δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Οργανισμού και αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Απόστολος Τζιτζικώστας, ο αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας Κωνσταντίνος Καραπαναγιωτίδης και ο πρόεδρος της  Ένωσης Ξενοδόχων Χαλκιδικής Γρηγόρης Τάσιος. Την αμερικανική εκπομπή παρακολουθούν 2.400.000 θεατές, ανήκει στην εταιρεία παραγωγής Warner Bros και κάνει τέτοιου είδους αφιερώματα –συνήθως για εξωτικούς προορισμούς– δύο φορές το χρόνο.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Free Sunday στις 23-24/7/2011

ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!

Ήμουν λίγο μικρότερη από 5 χρονών και ο Πασχάλης πρέπει να είχε μόλις κλείσει τα 13 όταν με βιντεοσκοπούσε να τραγουδάω ένα τραγούδι του Νταλάρα, το “Που 'ναι τα χρόνια”, στο οποίο οι δυο μας είχαμε αλλάξει τους στίχους και τους προσαρμόσαμε στη δική μας οικογενειακή πραγματικότητα. Ήταν η ίδια περίοδος που ο αδερφός μου έπαιζε μπάσκετ μέσα στο σπίτι “σουτάροντας” σε όλα τα βάζα που υπήρχαν στο σαλόνι, με τη μαμά μας να μας κυνηγάει και εγώ να τον υποστηρίζω βοηθώντας τον να “ξεφύγει”. Τότε ήταν που έκανε πως κοιμάται και δεν ξυπνούσε και τρόμαξα τόσο πολύ που φώναζα σαν τρελή τη μαμά μου για να τον σώσει, κλαίγοντας μήπως και χάσω τον αδερφό μου.

Η εμπιστοσύνη που του είχα -και εξακολουθώ να του έχω- είναι τόσο μεγάλη που ακόμη και όταν είχε αγοράσει το πρώτο του αεροβόλο και σημάδευε τα πάντα -από το καναρίνι του γείτονα μέχρι και το μήλο πάνω στο κεφάλι μου- δεν φοβήθηκα ούτε στιγμή. Όσο ήμουν μικρή, ο αδερφός μου με αντιμετώπιζε σαν παιχνίδι μέσα στο σπίτι. Ίσως εξαιτίας της αρκετά μεγάλης διαφοράς ηλικίας που έχουμε, ίσως γιατί ήμουν κορίτσι, ίσως γιατί κι εγώ δεν το 'βαζα κάτω και ανταποκρινόμουν στα πειράγματα του... Ήμουν γι' αυτόν και ο μικρός του αδερφός, αφού με έβαζε να παρακολουθώ από NBA μέχρι και ποδόσφαιρο, να τραγουδάω ρυθμικά “Ο Μπέρι Μπέρι” όταν ο αμερικανός καλαθοσφαιριστής του ΠΑΟΚ σκόραρε και να γνωρίζω ότι το φάλτσο του Φραντζέσκου οδηγεί σε γκολ σχεδόν πάντα.

Θυμάμαι έντονα ότι όταν υπήρχαν διαφωνίες στο σπίτι, όταν για παράδειγμα ο Πασχάλης δεν διάβαζε, όταν έκανε κοπάνες και ακόμη όταν ανακάλυψαν οι γονείς μας ότι καπνίζει (μυστικό που ήξερα μόνο εγώ και δεν τους το είπα ποτέ) ήμουν εγώ η πρώτη που τον υποστήριζε μέχρι τέλους και τα έκανα άνω κάτω όλα στο σπίτι για να τη γλιτώσει ο αδερφός μου. Αυτή η λογική του “όποιος πειράξει τον αδερφό μου θα έχει να κάνει με μένα” επικρατούσε τότε. Και παραμένει μέχρι σήμερα. Και θα παραμένει για πάντα. 

Μετά από κάποια χρόνια μεγάλωσε, έφυγε στην Αγγλία, μετά στην Αθήνα αλλά πάντα κατά έναν περίεργο τρόπο είναι δίπλα μου. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που συμβουλεύομαι για τα πάντα και ξέρω ότι ό,τι κι αν συμβεί θα είναι κοντά μου.

Θα αναρωτιέστε γιατί μοιράζομαι μαζί σας όλες αυτές τις αναμνήσεις. Είναι όλες αυτές οι σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό μου όταν, πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, μαζεμένοι στο σπίτι του, φίλοι και οικογένεια, τον ντύναμε γαμπρό. Είναι όλα αυτά που σκεφτόμουν όταν ο ιερέας έψαλε το “Ησαΐα χόρευε” και σαν φιλμάκι όλες μου οι στιγμές με τον αδερφό μου από μικρά μέχρι και σήμερα περνούσαν από μπροστά μου. Σκεφτόμουν πώς με πετούσε ψηλά όταν ήμουν μωρό-σαν να ήμουν κουκλάκι πλαστικό- και με έπιανε, και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα συγκίνησης και τα δάκρυα χαράς βλέποντάς τον δίπλα στη γυναίκα που επέλεξε για σύντροφο της ζωής του. Είναι μεγάλη ευτυχία να έχεις έναν μεγάλο αδερφό. Και μεγαλύτερη ευτυχία να τον βλέπεις να παντρεύεται.

Εύχομαι όλη τους η ζωή να είναι τόσο ευτυχισμένη όσο εκείνο το Σάββατο, που πιστεύω όλοι όσοι ήμασταν εκεί -φίλοι και συγγενείς- θα θυμόμαστε και θα το αναπολούμε.

Και στα δικά σας!

Σοφία Τουντούρη

Υ.Γ. Ένα σχόλιο για την επικαιρότητα: Με χαρά διαπιστώνω ότι ο λαός μας, που βρισκόταν σε λήθαργο τόσα χρόνια, αρχίζει σιγά σιγά να ξυπνάει. Ανήκω και εγώ στους πολίτες που αγανακτούν με τα προβλήματα, την αβάσταχτη φορολογία, το πάγωμα των μισθών... Με πιάνει δυσφορία όταν σκέφτομαι, ότι εμείς, η νέα γενιά είμαστε από την αρχή καταδικασμένη (ως γενιά) σε όλες αυτές τις δυσκολίες. Είμαι και εγώ μαζί με όλους αυτούς που δηλώνουν δημόσια τη δυσαρέσκειά τους και την ανάγκη για αλλαγή στο παρόν πολιτικό σύστημα. Ήρθε η ώρα, επιτέλους, να ακουστούν προτάσεις. Προτάσεις από ανθρώπους νέους, ανθρώπους που σήμερα δεν είναι στο προσκήνιο, αλλά πρέπει να βγουν. Ανθρώπους καλλιεργημένους, μορφωμένους, έτοιμους να αναλάβουν δράση και μακριά από χρώματα και απαρχαιωμένες ιδεολογίες να βγάλουν την Ελλάδα από το τέλμα. Ο στίχος του  Σαββόπουλου περιγράφει ακριβώς τα συναισθήματά μου:  “...σαν τη συναυλία που είν' ανίκανη, που είν' ανίκανη να τελειώσει και να το φχαριστηθεί γιατί έχει ένα κόμπο απ' την αρχή”. Αυτή τη συναυλία μου θυμίζει όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται από τους Έλληνες. Έτσι αισθάνομαι. Και πιστεύω πως έτσι αισθάνονται και δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μου. Όμως, είμαι αισιόδοξη. Στο τέλος είμαι σίγουρη πως θα δικαιωθούμε. Γιατί μόνο συντονισμένα και μαζί μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή. 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore στο τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου 2011

Θεσσαλονίκη: Μια ανάσα από τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014

Η Θεσσαλονίκη διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας για το 2014.

Γράφει η Σοφία Τουντούρη 

Μια ανάσα από τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014 απέχει η Θεσσαλονίκη, αφού ο φάκελος της υποψηφιότητάς της εγκρίθηκε και πέρασε στον τελικό για τη διεκδίκηση του τίτλου. Τον ερχόμενο Νοέμβριο στην Μπράγκα της Πορτογαλίας η πόλη του Βορρά θα αναμετρηθεί με άλλες δύο πόλεις, το Ηράκλειο της Κρήτης και το Ιβάνοβο της Ρωσίας, για την κατάκτηση του τίτλου. Οι τρεις πόλεις που πέρασαν στον τελικό θα πρέπει μέχρι τον Οκτώβριο να καταθέσουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμά τους, τις δραστηριότητες και τις εκδηλώσεις, αλλά και λεπτομέρειες για τον τρόπο εφαρμογής τους. «Είμαστε φαβορί σε σχέση με τις άλλες δύο πόλεις, αλλά τώρα πρέπει να δουλέψουμε δύο φορές περισσότερο μέχρι το Νοέμβριο» ανέφερε στην «F.S.» η αντιδήμαρχος Νεότητας, Αθλητισμού και Εθελοντών του Δήμου Θεσσαλονίκης Μαρία Πασχαλίδου.

Ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας είναι σχετικά καινούργιος, αφού μετρά μόλις δύο χρόνια ζωής. Η διεκδίκησή του από τη Θεσσαλονίκη δεν αποτέλεσε την απόφαση μιας μικρής ομάδας ανθρώπων, αλλά το αποτέλεσμα της συνεργασίας όλων των ομάδων νέων, των εθελοντικών οργανώσεων αλλά και δεκάδων μεμονωμένων πολιτών, που με τη συμμετοχή και τις ιδέες τους ενίσχυαν την προσπάθεια αυτή. «Μέχρι σήμερα βλέπαμε ένα κομμάτι μόνο της νεολαίας της πόλης, γιατί δεν είχαμε δώσει στους νέους την ευκαιρία να μας μιλήσουν. Τόσο καιρό αδικούσαμε τους νέους μας και δεν τους είχαμε δώσει τη δυνατότητα να εκφραστούν» τόνισε η κ. Πασχαλίδου, η οποία ανέφερε πως η απόκτηση του τίτλου της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας θα δώσει έναν νέο αέρα στην πόλη: «Η Θεσσαλονίκη θα γίνει τουριστικός προορισμός για όλους τους νέους της Ευρώπης, ο κόσμος θα μάθει πού ακριβώς στην Ελλάδα βρίσκεται η πόλη, οι νέοι θα καθίσουν μαζί σε ένα τραπέζι και θα κουβεντιάσουν για θέματα που τους απασχολούν. Πέρα από φεστιβάλ και γιορτές, το σπουδαιότερο είναι τι κάνουν από δω και πέρα οι νέοι σε σχέση με την επιχειρηματικότητα, την ανεργία κτλ.».

Η ιστορία του θεσμού
Ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας ξεκίνησε το 2009, με νικήτρια πόλη το Ρότερνταμ. Ακολούθησε το Τορίνο και φέτος η Αμβέρσα του Βελγίου. Το 2012 συνέχεια έχει η Μπράγκα της Πορτογαλίας και το 2013 το Μάριμπορ της Σλοβενίας. Η διοργάνωση δεν χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. Είναι μια πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Νεολαίας, της μεγαλύτερης πλατφόρμας μη κυβερνητικών οργανώσεων νεολαίας στην Ευρώπη, που σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας» σε πόλεις που παρουσιάζουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσεων, προτάσεων και συνεργασίας για τους νέους, σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, για ένα χρόνο.

http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=1426

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ FREE SUNDAY ΣΤΙΣ 11-12/6/2011

Αχτίδα φωτός για τους νέους επιχειρηματίες της πόλης

Silicon Valley στη Θεσσαλονίκη;

Γράφει η Σοφία Τουντούρη

Σοβαρότητα και επαγγελματισμός είναι οι λέξεις-κλειδιά για να γίνουν σταθερά βήματα προόδου για τους νέους επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης. Παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, γίνονται προσπάθειες που δίνουν το πράσινο φως για την ανάπτυξη της νεανικής επιχειρηματικότητας στην πόλη, με τη συμμετοχή, μάλιστα, πιο έμπειρων και ήδη αναγνωρισμένων επιχειρηματιών, που επενδύουν στην αναγνώριση και την προώθηση ανερχόμενων επιχειρηματιών και νέων ταλέντων, μια επένδυση υψηλού ρίσκου, που μπορεί ωστόσο να αποτελέσει διέξοδο στην κρίση και την ανεργία εάν γίνει συντονισμένα. Μια τέτοια προσπάθεια είναι το Thermi Link.


Τι είναι το Thermi Link
Ο ρόλος του είναι συμβουλευτικός, αφού δεν αποτελεί «κολέγιο» για επιχειρηματίες, αλλά χώρο δικτύωσης και συνεργασίας νέων επιχειρηματιών, που οργανώνει workshops με σκοπό την επιτάχυνση υλοποίησης καινοτόμων ιδεών. Άνθρωποι με ισχυρή τεχνογνωσία παρέχουν συμβουλές και γνώσεις στους νέους επιχειρηματίες, βοηθώντας τους να αναπτύξουν την ιδέα τους, συμπληρώνοντας έτσι τα κομμάτια που τους λείπουν. «Στόχος μας είναι να ταράξουμε τα νερά και να βρούμε νέα ταλέντα, νέους επιχειρηματίες, και να τους βοηθήσουμε να βρουν το δρόμο για να γίνουν πράξη οι ιδέες τους, αφού αυτό που διαπιστώνουμε εντονότερα είναι ένα κενό στην υλοποίηση. Τους δείχνουμε πώς δομείται μια ιδέα, τι είναι ένας επενδυτής, αφού αυτό που παρατηρούμε συχνότερα είναι η απουσία εξειδίκευσης και γνωστικού πεδίου» ανέφερε στην «F.S.» ο υπεύθυνος του Thermi Link, αναλυτής επενδύσεων Γεώργιος Γάτος.
Ως μέρος της εταιρείας Thermi A.E. (θερμοκοιτίδα επιχειρήσεων), εγκαινίασε τη λειτουργία του στα μέσα του περασμένου Μαρτίου. Πρόκειται για ένα χώρο που φιλοξενεί νεοσύστατες επιχειρήσεις, ελεύθερους επαγγελματίες και μικρές, άτυπες ομάδες ερευνητών ή φοιτητών, στους οποίους δίνεται μια ολοκληρωμένη πρόταση, αφού οι επιχειρηματικές ιδέες ή τα αποτελέσματα των πρωτοπόρων ερευνών πέφτουν συνήθως στο κενό, καθώς αποτυγχάνουν να εμπορευματοποιηθούν και να μετατραπούν σε καινοτόμα προϊόντα ή υπηρεσίες. «Διαπιστώνουμε σημαντική έλλειψη επιχειρηματικής κουλτούρας, με αποτέλεσμα οι “εμπνευστές” των ιδεών να αδυνατούν ή και να μη γνωρίζουν τον τρόπο να βρουν τους κατάλληλους συνεργάτες και πελάτες ή το δρόμο που οδηγεί σε κεφάλαια» τόνισε ο κ. Γάτος, προσθέτοντας ότι «η συγκύρια της οικονομικής κρίσης είναι η καλύτερη αφορμή για να δοθεί δημοσιότητα σε νέες πρωτοβουλίες και προσπάθειες, ώστε να αναγνωριστούν ταλέντα, κάτι που κρίνεται αναγκαίο, γιατί ο χώρος του επιχειρείν μετριέται σε ευρώ».

Αναζήτηση... επιχειρηματικών «αγγέλων»Σε εμβρυακό στάδιο, από την ομάδα της Thermi A.E., είναι και η πρωτοβουλία Thermi Angels. Πρόκειται για παράφραση του γνωστού επιχειρηματικού όρου Bussiness Angels, κάτι που, ενώ εφαρμόζεται με επιτυχία στο εξωτερικό εδώ και αρκετά χρόνια, στην Ελλάδα παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Ένα δίκτυο ήδη φτασμένων επιχειρηματιών επενδύει στους νεότερους, τους ανοίγει πόρτες, τους παρέχει κεφάλαια, τους χρηματοδοτεί και τους δίνει την απαραίτητη ώθηση ώστε να υλοποιηθεί η ιδέα τους. «Οι “άγγελοι” είναι οι ήδη έμπειροι και επιτυχημένοι επιχειρηματίες –όπως ο κ. Βασίλης Τακάς, πρόεδρος της Thermi A.E. και εμπνευστής του Thermi Link και του Thermi Angels– οι οποίοι ουσιαστικά δείχνουν το δρόμο στις ομάδες νέων επιχειρηματιών, βοηθώντας τους σε όλα τα επίπεδα, ως δείγμα χρέους τους στην κοινωνία αλλά και για να βγάλουν αποδόσεις. Τέτοιου είδους επενδύσεις έχουν μεγάλο ρίσκο, αλλά και μεγάλες αποδόσεις» εξήγησε ο κ. Γάτος.

Τι σταματά τους νέους επιχειρηματίεςΟι σημαντικότερες δυσκολίες εντοπίζονται στη δυσκολία πρόσβασης σε κεφάλαια αλλά και σε κανάλια διανομής, ενώ είναι γεγονός ότι από τις νέες επιχειρήσεις που δημιουργούνται μόνο το 1/3 επιβιώνει. «Είμαι αισιόδοξος, αλλά ταυτόχρονα προβληματισμένος, γιατί δεν υπάρχει η κρίσιμη μάζα που θα θέλαμε να υπάρχει. Τα πάντα στην Ελλάδα γίνονται με το σταγονόμετρο» τονίζει ο υπεύθυνος του Thermi Link κ. Γάτος. Σε ό,τι αφορά το μέλλον, οι τομείς που παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και έχουν μέλλον, εξωστρέφεια και καινοτομία για τους νέους είναι όλες οι υπηρεσίες που σχετίζονται με το διαδίκτυο και τις νέες τεχνολογίες, κάτι που επιβεβαιώνει και ο κ. Γάτος, αναφέροντας ότι «σήμερα, περισσότερο από ποτέ, δίνεται βήμα σε νέες επιχειρήσεις, κυρίως στον κλάδο των επικοινωνιών και της πληροφορικής».

http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=1367
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Free Sunday στις 4-5/6/2011

IN ACTION (AID)

Με ιδιαίτερη ευαισθησία για τη φτώχεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο, η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη αγωνίζεται για την καταπολέμησή της με πράξεις και όχι με λόγια. Από τη θέση της προέδρου της ActionAid Ελλάς και του μέλους του Δ.Σ. της ActionAid International, η δράση της είναι πλέον συνώνυμη με την έννοια του εθελοντισμού. Έτσι όπως θα έπρεπε να τον ορίζουμε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΝΤΟΥΡΗ

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε ενεργά με την ActionAid Hellas;

Από πολύ μικρή ταξίδεψα στον αναπτυσσόμενο κόσμο και συγκεκριμένα στην Ινδία. Εκεί βρέθηκα αντιμέτωπη με την ανάγκη να κάνω κάτι για αυτά τα παιδιά που με περιτριγύριζαν, σαφώς περιμένοντας κάτι από εμένα. Ήμουν σίγουρη ότι έπρεπε να βρω έναν καλύτερο τρόπο να τα βοηθήσω από το να τους μοιράζω καραμέλες και στυλό. Όταν έμαθα για την Αναδοχή Παιδιού πείστηκα ότι είχα βρει αυτόν τον τρόπο. Έτσι έγινα ανάδοχος. Η χαρά που πήρα από τη σχέση που δημιουργήθηκε με το παιδί, την οικογένειά του και την κοινότητά του ήταν τόσο μεγάλη που θέλησα να τη μοιραστώ και με άλλους στη χώρα μου. Έτσι το 1998, είχαν τη ευκαιρία να ξεκινήσω την ActionAid στην Ελλάδα υποστηρίζοντας μια φτωχή κοινότητα από την Αιθιοπία.

Τι εισπράττετε από αυτή τη συμμετοχή σας;

Μεγάλη χαρά, βαθιά ικανοποίηση. Πιστεύω πως στάθηκα πολύ τυχερή που χάρη στην ActionAid μπόρεσα να οργανώσω τη ζωή μου γύρω από την προσφορά.

Πώς ορίζετε την έννοια του εθελοντισμού μέσα από τη δράση της ActionAid;

Για μένα προσωπικά, ο εθελοντισμός και η ActionAid έχουν σχεδόν ταυτιστεί καθώς η συμμετοχή μου στο Δ.Σ. της ActionAid Ελλάς, αλλά και της διεθνούς ActionAid γίνεται σε εθελοντική βάση. Επίσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις χώρες που έχω επισκεφτεί με την ActionAid έχω γνωρίσει πολλούς εθελοντές που βοηθούν όσο μπορεί και θέλει ο καθένας ώστε να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια. Πιστεύω βαθιά ότι η εθελοντική προσφορά και η κινητοποίηση των πολιτών είναι δυνάμεις που μπορούν να φέρουν ουσιαστικές αλλαγές στον κόσμο μας.

Οι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν στο αίμα τους την προσφορά; Σας βοηθούν ανάλογα με τις δυνατότητές τους;

Σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν και πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Το ίδιο ισχύει και για τον επιχειρηματικό κόσμο. Υπάρχει βεβαίως στον επιχειρηματικό κόσμο η έννοια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να αναδείξουν το κοινωνικό τους πρόσωπο, αλλά πέραν από αυτό υπάρχουν και επιχειρηματίες που από προσωπική πεποίθηση επιλέγουν να στηρίξουν την οργάνωσή μας.

Οι νέοι συμμετέχουν ενεργά σε οργανισμούς όπως η ActionAid;

Σίγουρα. Και είναι φυσικό. Η δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, όραμα της ActionAid, αφορά ιδιαίτερα τη νέα γενιά καθώς μιλάμε για το δικό τους μέλλον. Αυτό το ξέρουμε στην ActionAid και για αυτό βασιζόμενοι στη δύναμη και στην αστείρευτη ενέργειά τους έχουμε δημιουργήσει ένα παγκόσμιο δίκτυο νέων εθελοντών τους Activista που δουλεύουν για να ενημερώσουν και να κινητοποιήσουν τους πολίτες κατά της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Στην Ελλάδα έχουμε μια ομάδα Activista στην Αθήνα και μια στη Θεσσαλονίκη κι ελπίζουμε γρήγορα να τους αυξήσουμε.

Η φτώχεια τελικά καταπολεμάται;

Σίγουρα σήμερα στον κόσμο υπάρχουν τα χρήματα, οι γνώσεις, η τεχνολογία για την καταπολέμησή της. Αυτό που χρειάζεται είναι πιο ξεκάθαρη πολιτική βούληση κι αυτήν θα πετύχουμε κινητοποιώντας και ευαισθητοποιώντας τους πολίτες παντού στον κόσμο. Άλλωστε, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, μπορεί σε απόλυτα νούμερα, ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν αρκετή τροφή σε καθημερινή βάση να έχει αυξηθεί από το 1970, όμως ποσοστιαία έχει μειωθεί. Το 1970 το 33% του πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών πεινούσε. Σήμερα το αντίστοιχο ποσοστό έχει μειωθεί στο 16%.

Πώς μπορεί κανείς να γίνει μέλος;

Με ένα τηλεφώνημα στο 801 11 900 800 ή μια επίσκεψη στο www.actionaid.gr. Εκεί μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για το βασικότερο πρόγραμμά μας που είναι η Αναδοχή Παιδιού. Με την ευκαιρία, νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι Αναδοχή Παιδιού σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει υιοθεσία. Τα παιδιά που συμμετέχουν έχουν οικογένεια, κοινότητα, πατρίδα. Τα παιδιά απλά γίνονται πρεσβευτές της κοινότητάς τους και μας επιτρέπουν μέσω της προσωπικής τους ιστορίας να ανακαλύψουμε την καθημερινότητά τους και να βοηθήσουμε στο να αποκτήσουν ένα καλύτερο μέλλον, όχι μόνο αυτά, αλλά και η μικρή τους κοινωνία. Πάντα στην ActionAid δουλεύουμε χέρι χέρι με τους φτωχούς κατοίκους των περιοχών αυτών και ο στόχος μας είναι οι αλλαγές που πετυχαίνουμε να είναι μόνιμες και να καταπολεμούν όχι μόνο τις επιπτώσεις αλλά και τις αιτίες της φτώχειας.

Μοιραστείτε μαζί μας μια καλή στιγμή σας με την ActionAid.

Είναι πολλές, αλλά θα σας μιλήσω για τη συνάντησή μου με τον Τομπίας έναν δάσκαλο ενός χωριού της Κένυας κοντά στα σύνορα με την Ουγκάντα. Είναι σούρουπο, η ημέρα μας τελειώνει και καθόμαστε κάτω από ένα δέντρο. Εγώ είμαι κουρασμένη και σκονισμένη και αναπολώ το σπίτι μου. Και ξαφνικά, σαν ένα δώρο, ο Τομπίας αρχίζει να μου μιλάει με ενθουσιασμό και περηφάνια για το πώς βελτιώθηκε η ζωή στο χωριό του και πώς η ελπίδα ξαναγεννιέται όσο μεγάλη και αν είναι η τραγωδία, όσο αξεπέραστο κι αν μοιάζει το πρόβλημα. Ένα χρόνο μετά ο Τομπίας ερχόταν στην Αθήνα για να βραβευτεί από τον Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας για το τεράστιο έργο που έκανε με τη βοήθεια της ActionAid για τους φτωχούς κατοίκους του χωριού του. Για μένα ήταν σαν θαύμα.

Γιατί θα παροτρύνατε κάποιον να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό;

Μπορεί να ακουστεί τετριμμένο, αλλά είναι πολύ μεγάλη η χαρά που νιώθεις όταν προσφέρεις. Όλοι οι εθελοντές, νομίζω, ότι το ίδιο θα σας πούμε: νιώθουμε ότι κερδίζουμε περισσότερα από όσα δίνουμε.

Η φιλανθρωπία είναι κάτι που το έχουμε μέσα μας ή είναι κάτι επίκτητο;

Θα έλεγα και τα δύο. Ο άνθρωπος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Η επιβίωσή μας εξαρτάται από την ένταξή μας σε μια ευρύτερη κοινότητα. Επομένως, έχουμε μια έμφυτη τάση να θέλουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά μερικές φορές αυτή κοιμάται. Για να ξυπνήσει, μεγάλο ρόλο μπορεί να παίξει η εκπαίδευση και γι αυτό στην ActionAid Ελλάς έχουμε επενδύσει πολύ στην εκπαίδευση των δικών μας παιδιών με το εκπαιδευτικό μας κέντρο «Ένας κόσμος άνω κάτω», όπου μαθητές έρχονται σε επαφή με το σύνθετο αυτό κόσμο και ψάχνουν για λύσεις στα μεγάλα ανθρώπινα προβλήματα όπως η φτώχεια και η κλιματική αλλαγή.

Τι σημαίνει προσφορά για εσάς;

Ένα ινδικό ρητό λέει «ό,τι δεν δίνεται, χάνεται». Αν το δούμε μόνο από τη στενά οικονομική πλευρά, σίγουρα δεν ισχύει. Αν όμως σκεφτούμε αγάπη, φροντίδα, στοργή, προσοχή προς το συνάνθρωπο, τότε αφού ό,τι δεν δίνεται, χάνεται έχουμε κάθε λόγο να προσφέρουμε όσο μπορούμε περισσότερο.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore στο τεύχος Απριλίου 2011

E. Μανωλίδου: Θεωρώ μικροπρεπές ένας άντρας να συμπεριφέρεται γυναικουλίστικα

Σε μία συνέντευξη Mπεν Xουρ –όπως τη χαρακτήρισε η ίδια λόγω της μεγάλης διάρκειάς της-, η Ευγενία Καραγιαννίδου, όπως είναι το πατρικό της, μοιράζεται μαζί μας μικρές, καθημερινές, αληθινές ιστορίες της ζωής της. 

Συνέντευξη στη Σοφία Τουντούρη 

Τη συναντώ στο λόμπι του ξενοδοχείου που διαμένει. Φορώντας το τζιν της, ένα t shirt και μπαλαρίνες μοιάζει ακόμη νεότερη απ' ότι είναι. Δεν μου θυμίζει σε τίποτα την εικόνα της στημένης και συντηρητικής φυσιογνωμίας που κάποιοι προσπαθούν να της προσάψουν. Αντίθετα, η Ευγενία Μανωλίδου είναι πολύ φιλική, άνετη και διαθέτει φυσική ομορφιά . Με καλωσορίζει με χαμόγελο και χωρίς να θέσει τους όρους -που πολλοί “τηλεοπτικοί αστέρες” θέτουν πριν από κάθε συνέντευξη- δηλώνει έτοιμη να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που θα της κάνω. “Δεν φοβάμαι τίποτα, μπορώ να σου πω τα πάντα” μου λέει και είμαστε έτοιμες να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας.

Η ενασχόληση με την τηλεόραση ήταν στόχος, όνειρο ζωής ή απλώς προέκυψε;

Απλά προέκυψε. Δεν επεδίωξα ποτέ να ασχοληθώ με τα τηλεοπτικά. Εμφανίστηκαν πολύ ξαφνικά στη ζωή μου και πάντα έχω στο μυαλό μου ότι όσο ξαφνικά εμφανίστηκαν το ίδιο ξαφνικά μπορούν και να εξαφανιστούν. Εμένα οι προτεραιότητές μου ήταν τελείως διαφορετικές, αλλά καμιά φορά η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Και γιατί να μην κάνουμε και πράγματα τα οποία δεν ήταν από την αρχή προδιαγεγραμμένα στο μυαλό μας; Έτσι κι αλλιώς είχα τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειάς μου. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι στο οποίο δεν θα ήταν κι αυτοί σύμφωνοι.

Το κάνετε για βιοποριστικούς λόγους ή η δημοσιότητα είναι τελικά γλυκιά και σας αρέσει και θέλετε να παραμείνετε στην τηλεόραση;

Καταρχήν κανένας δεν κάνει τηλεόραση επειδή το θέλει ή επειδή η δημοσιότητα είναι γλυκιά. Πρέπει να σε θέλουν για να το κάνεις. Κανένας Έλληνας επιχειρηματίας δεν βγάζει από τον τραπεζικό του λογαριασμό χρήματα για να στα δώσει εάν δεν πιστεύει σε σένα. Μεταξύ μας, είναι τελείως αφελές να πιστεύουμε ότι η τηλεόραση γίνεται επειδή το θέλουμε εμείς. Η τηλεόραση γίνεται επειδή το θέλουν κάποιοι άλλοι και εμείς συμμετέχουμε σ' αυτό. Βεβαίως, εγώ ζω και περνάω την καθημερινότητά μου και συντηρώ μεγάλο μέρος της οικογενειακής μας ζωής από τα χρήματα που βγάζω είτε από την τηλεόραση είτε από τη μουσική. Δεν είμαι από πλούσια οικογένεια, δεν έχω πλούσιο σύζυγο και προσπαθούμε και οι δύο να ζούμε όσο γίνεται πιο αξιοπρεπώς με τα χρήματα που βγάζουμε.

Μέχρι πού φτάνει η φιλοδοξία σας;

Δεν είμαι φιλόδοξη με την κακή έννοια. Θέλω να απολαμβάνω τους καρπούς των κόπων μου. Μέχρι εκεί. Ποτέ δεν θα κάνω κάτι το οποίο θα βλάψει κάποιον άνθρωπο προκειμένου εγώ να πετύχω.

Νιώθετε ότι είστε έξω από τα νερά σας στην τηλεόραση;

Πολύ. Όχι εξαιτίας της συναναστροφής μου με άλλους ανθρώπους αλλά εξαιτίας της ενασχόλησής μου με ένα χώρο στον οποίο δεν πίστευα ότι θα ήμουν. Είναι μία περιπέτεια που ήρθε ξαφνικά και κάποια στιγμή θα τελειώσει.

Έχετε δεχθεί κατά καιρούς σκληρή κριτική στα τηλεοπτικά παράθυρα των εκπομπών; Γιατί συμβαίνει τόσο έντονα αυτό με εσάς;

Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί βγαίνουν από το πουθενά και με βρίζουν. Αυτό πρέπει κάποιος να μου το εξηγήσει κάποια στιγμή. Νομίζω ότι είμαι εύκολος στόχος, μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του επειδή εγώ δεν απαντάω ποτέ. Εγώ απλά έχω ζωή.

Είναι ψυχοφθόρο αυτό για εσάς;

Ναι στην αρχή ήταν. Νόμιζα ότι όλο αυτό θα επηρεάζει τη ζωή μου, τους πρώτους δύο μήνες κόντεψα να αρρωστήσω γιατί για μένα ήταν ακατανόητο το πώς μερικοί άνθρωποι βγαίνουν στην τηλεόραση και με βρίζουν. Κατάλαβα ότι δεν έχει κανένα νόημα αυτό το πράγμα να το παίρνεις στα σοβαρά.

Χτυπήματα κάτω από τη ζώνη έχετε δεχτεί;

Ναι αλλά όσοι με έχουν χτυπήσει κάτω από τη ζώνη το έχουν πληρώσει, όχι από εμένα αλλά το έχουν πληρώσει.

Από άντρες ή από γυναίκες περισσότερο;

Τα περισσότερα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη τα έχω δεχτεί από άντρες, οι γυναίκες ήταν πάντα πιο ειλικρινείς μαζί μου. Οι γυναίκες δεν με φοβούνται εμένα γιατί δεν θα προκαλέσω, έχω άντρα, παιδιά... Εμείς οι γυναίκες πάντα σκεφτόμαστε την αντίζηλο. Οπότε από τη στιγμή που οι γυναίκες δεν έχουν να φοβούνται κάτι τέτοιο προς εμένα είναι όλα εντάξει. Έχω νιώσει ανταγωνισμό αλλά θεμιτό. Από τους άντρες έχω δεχτεί αθέμιτο ανταγωνισμό και αυτό είναι κάτι που με εξοργίζει. Θεωρώ μικροπρεπές ένας άντρας να συμπεριφέρεται γυναικουλίστικα.

Έχετε μετανιώσει για κάποια επιλογή σας;

Όχι. Κάνω μία πολύ ενδιαφέρουσα ζωή. Έχει έντονη καθημερινότητα, έντονους ρυθμούς, έκανα παιδιά από πάρα πολύ μικρή και ξεκίνησα τη μουσική μου σταδιοδρομία σε ένα χώρο καθαρά ανδροκρατούμενο σε πολύ μικρή ηλικία. Όλα αυτά έχουν προσθέσει στη ζωή μου πολλές εμπειρίες, πολλές γνώσεις και πολύ μεγάλη θέληση για να βιώσω ακόμη περισσότερα. Δεν έχω κάνει κάτι το οποίο να έχω μετανιώσει γιατί απλούστατα πάντα ρίσκαρα στη ζωή μου. Κεντράρω και φεύγω επειδή το θέλω. Βάζω υψηλούς στόχους κι αυτό είναι μέρος της μαγείας της ζωής. Οτιδήποτε έχω κάνει είτε στη μουσική είτε στην τηλεόραση το έχω πετύχει πολύ μόνη μου και είμαι πολύ περήφανη γι' αυτό.

Δεν μετανιώσατε ούτε όταν στα 19 ακολουθήσατε τον έρωτα έως την Αμερική;

Ήταν για καλό. Γιατί παρόλο που εγώ απλά έφυγα, ήρθε στη ζωή μου η μουσική. Μέχρι τότε δεν υπήρχε ούτε καν η ιδέα. Σπούδασα, δούλεψα, βρήκα τον εαυτό μου, έκανα δύο παιδιά και έζησα με έναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάξαμε πάρα πολύ πνευματικά. Κι ακόμα με συμβουλεύει και ακόμη είναι κοντά μου.

Έχετε δηλαδή καλή σχέση με τον πρώην σύζυγό σας;

Ναι, μα ακόμη τον χρειάζομαι για πράγματα τα οποία μπορώ μόνο σε εκείνον να μιλήσω και τα οποία έχουν να κάνουν με την τέχνη.

Τις δυσκολίες αντιμετωπίσατε ως μητέρα σε τόσο νεαρή ηλικία; Είχατε κάποια στήριξη;

Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Πολλές φορές διάβαζα στο πάρκο με τον γιο μου στο καρότσι για να μην είμαι στο σπίτι και τρελαίνομαι. Είχα ανθρώπους που κατά καιρούς με βοηθούσαν αλλά επειδή δεν είχα εμπιστοσύνη σε κανέναν προσπαθούσα να είμαι με τα παιδιά ή εγώ ή ο άντρας μου. Είχα πολύ άγχος μη μου πειράξει κανένας το μωρό πριν ξεκινήσει να μιλάει. Μετά ήρθε το δεύτερο παιδί πάρα πολύ γρήγορα, ευτυχώς ήρθε στον τέταρτο χρόνο των σπουδών μου οπότε τελειώνοντας μπόρεσα και να φύγω. Στην Ελλάδα, είχαμε περισσότερους ανθρώπους να μας βοηθήσουν. Όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν έκανα καθόλου γιατί εγώ κοίταζα πώς θα είμαι κοντά στη μουσική και κοντά στα παιδιά μου. Αυτομάτως αυτό θα πει ότι απέκλεισα κάποιες άλλες δραστηριότητες στη ζωή μου οι οποίες δεν μου λείπουν γιατί δεν ξέρω πώς είναι. Δηλαδή αν με ρωτήσεις αν μου λείπει να φύγω με φίλους μου διακοπές σε ένα νησί για ένα μήνα; θα σου πω όχι γιατί δεν ξέρω πώς είναι.

Η οικογένειά σας ήταν κοντά σας στην απόφαση να φύγετε από το σπίτι σε τόσο μικρή ηλικία, να παντρευτείτε, να ζήσετε στην Αμερική και να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Όχι πάντα. Καταρχήν ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 14 ετών. Η μητέρα μου ήταν πολύ κοντά και σε μένα και στον αδερφό μου. Όμως επειδή φοβόταν προσπαθούσε να μας έχει πολύ κοντά της. Ήταν πολύ αντίθετη στο να παντρευτώ, ήταν πολύ αντίθετη στο να φύγω και ήταν πολύ αντίθετη στο να σπουδάσω μουσική. Ήταν σε όλα αντίθετη κι εγώ που μέχρι τότε σπανίως έφερνα αντίρρηση για το παραμικρό και υπάκουα πάντα τη μητέρα μου ξαφνικά τα απέρριψα όλα. Βέβαια, δεν τα απέρριψα για να της πάω κόντρα ούτε για να πετύχω κάτι άλλο. Ήθελα να το κάνω και το έκανα. Γι' αυτό πιστεύω ότι όλα μου βγήκαν σε καλό γιατί δεν είχα δεύτερες σκέψεις. Στη συνέχεια βέβαια όταν είδα ότι όλο αυτό το πράγμα δεν έχει επιστροφή βεβαίως ήρθε κοντά μου.

Με τον Άδωνι Γεωργιάδη πώς γνωριστήκατε;

Το 2001 γνωριστήκαμε από το 2002 είμαστε μαζί, κοντεύουμε δέκα χρόνια! Εγώ πήγα στο γραφείο του γιατί ήθελα να με βοηθήσει να περάσω έναν δίσκο μου στα βιβλιοπωλεία. Εγώ έγραφα μουσική εμπνευσμένη από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και πίστευα ότι ο δίσκος μου θα έχει μεγαλύτερη τύχη στα βιβλιοπωλεία παρά στα δισκοπωλεία. Πραγματικά είχαμε μεγάλη επιτυχία και έτσι συνεχίσαμε τη συνεργασία. Η κοινή μας αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό ήταν που μας έφερε κοντά και από εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα προέκυψαν πολύ αυθόρμητα.

Θυμάστε το πρώτο ραντεβού;

Όλα τα θυμάμαι. Είχε πολύ πλάκα το πρώτο μας ραντεβού. Ένα βράδυ όταν πια είχαμε χωρίσει και οι δύο με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε να βγούμε έξω να φάμε. Ήταν σε ένα εστιατόριο στο Κεφαλάρι. Βγήκαμε και αρχίσαμε να μιλάμε για τους Ορφικούς Ύμνους, για την Ιστορία, για την ποίηση. Άμα ακούσεις τον Άδωνι να μιλάει γι 'αυτά δεν μιλάει σαν ακαδημαϊκός, μιλάει σαν να τα έχει ζήσει. Του έλεγα κι εγώ για τη μουσική των σφαιρών σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, μου έλεγε αυτός για τους πολιτικούς της αρχαίας Ελλάδας. Λέγαμε τέτοια. Κάποια στιγμή τον ρώτησα θυμάμαι “πόσο χρονών είσαι;”. Εγώ τότε ήμουν 27 και ο Άδωνις μου μου φαινόταν πάρα πολύ μεγάλος ενώ ήταν μόνο 30. Τον ρώτησα γιατί φέρεται και ντύνεσαι τόσο μεγαλίστικα κι άρχισα σιγά σιγά να τον φέρνω πιο κοντά στην ηλικία του.

Ποιος ζηλεύει περισσότερο;

Εγώ. Ζηλεύω τρομερά και επειδή ξέρει ότι ζηλεύω πάρα πολύ δεν με προκαλεί. Βέβαια κι εγώ δεν ψάχνω. Είμαι πάρα πολύ ξεκάθαρη του έχω πει ότι άμα βρω κάτι, τέρμα.

Στο σπίτι ποιος παίρνει τις αποφάσεις;

Αναγκαστικά εγώ γιατί εκείνος λείπει πάρα πολλές ώρες γιατί εγώ καλούμαι να φροντίσω το σπίτι και τις ανάγκες όλων μας.

Σκέψεις για ένα ακόμη παιδί με τον Άδωνι Γεωργιάδη έχετε;

Η αλήθεια είναι ότι χρόνος υπάρχει, ειδικά αν έχεις κάνει τρία παιδιά, το τέταρτο μπορεί να έρθει όποτε σχεδόν θέλεις. Ο Άδωνις θέλει ένα ακόμη μωρό πάρα πολύ και του αξίζει να έχει ένα ακόμη παιδί γιατί είναι πάρα πολύ καλός μπαμπάς. Το θέμα είναι πόσο θα αντέξω εγώ. Το έχουμε προσδιορίσει σε δύο περίπου χρόνια.

Η δική σας δημοσιότητα πιστεύετε ότι έχει επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την πολιτική καριέρα του συζύγου σας;

Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω γιατί ο Άδωνις από μόνος του είναι πολύ ενεργός. Θα μπορούσα να πω ότι έχω συμβάλει κι εγώ, αν ο ίδιος ήταν παθητικός, αλλά ο Άδωνις είναι από τους πιο ενεργούς πολιτικούς στο κοινοβούλιο. Κάνει πολλή δουλειά, συναντά πολύ κόσμο και είναι πολύ αγαπητός. Δεν μπορώ να πω ότι εγώ του έχω προσθέσει σαν δημοτικότητα, ίσως απλά να μην του έχω κάνει και κακό.

Προσέχετε τη δημόσια εικόνα σας; Είστε εκδηλωτική όταν είστε με το σύζυγό σας έξω;

Δεν είμαστε και 20 χρονών. Ο Άδωνις είναι πολιτικός και υπάρχουν κάποιοι κανόνες τους οποίους πρέπει να σεβόμαστε.

Ο έρωτας πώς παραμένει ζωντανός μετά από τόσα χρόνια;

Μια χαρά παραμένει. Ήταν η σωστή επιλογή από την αρχή. Είμαστε πάρα πολύ ελεύθεροι μεταξύ μας. Δεν νιώθει κανείς ότι βρίσκεται σ' αυτό το γάμο αναγκαστικά. Ο καθένας κάνει αυτό που θέλει. Έχουμε τραβήξει τις γραμμές μας, ο ένας ξέρει τα όρια του άλλου και προσπαθεί να μην τα ξεπεράσει.

Λείπει κάτι από τη ζωή σας σήμερα;

Θα ήμουν αχάριστη εάν έλεγα ότι αυτή τη στιγμή μου λείπει κάτι. Όμως έχω περάσει περιόδους στη ζωή μου όπου μου έλειπαν πάρα πολλά πράγματα. Η ζωή κάνει κύκλους είμαι πολύ έτοιμη να αντιμετωπίσω ξανά τις περιόδους που θα μου λείπουν πάρα πολλά πράγματα. Το πιο σημαντικό είναι να έχεις κάνει καλές προσωπικές επιλογές, να έχεις δίπλα σου τους ανθρώπους που αγαπάς. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται και φεύγουν.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό adore στο τεύχος Μαϊου 2011