Έπειτα από πολύ μεγάλο διάστημα επέστρεψα δυναμικά και στην πόλη και στο...αγαπημένο μου ιστολόγιο.
Σήμερα το πρωί ο πιο αγαπημένος μου συνάδελφος έκανε μία διαπίστωση: "Σοφία τρελλάθηκες, είσαι καλά;" με ρώτησε. Και κατάλαβα ότι είχε δίκιο.
Λίγο η ζέστη, λίγο το χαοτικό μποτιλιάρισμα λόγω ΔΕΘ, λίγο οι εξοντωτικές ημέρες μου που περνούν και μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ σε συνδυασμό με την εξεταστική μου που αρχίζει αύριο, φαίνεται πως μ' έχουν τρελλάνει.
Αυτό διαπίστωσε και ο Χρήστος και αποφάσισε να με οδηγήσει κατευθείαν... στο τρελλοκομείο. Έτσι, μου ανέθεσε, χωρίς οίκτο, να του ετοιμάσω 2 σελίδες για την εφημερίδα...όταν με όλη μου τη χάρη του είπα ότι σκοπεύω να φύγω νωρίς, μου έριξε ένα βλέμμα βεβαιώνοντάς με ότι σήμερα δεν θα φύγω από το γραφείο προτού δύσει ο ήλιος.
"Said woman take it slow
Things will be just fine
You and I'll just use a little patience"
...αγαπημένο τραγούδι...αγαπημένο συγκρότημα...
1 σχόλιο:
Νομίζω ότι ούτε κι εγώ θα ήθελα να αντικρίσω το βλέμμα του! Ωστόσο κάτι θα ήξερε ο άνθρωπος, όπως αποδείχτηκε εν τέλει. Όσον αφορά τώρα αυτό που λες για τον πιο αγαπημένο σου συνάδελφο, μάλλον με λίγα περισσότερα ανάλογα βλέμματα αυτή η εντύπωση θα πάψει (sic).
Δημοσίευση σχολίου