Σκόρπιες σκέψεις...

Κάθε τέλος είναι μία νέα αρχή; Μα τελικά τι είναι αυτό ή ποιος είναι αυτός που ορίζει το τέλος, εάν φυσικά αυτό υπάρχει...γιατί προσωπικά είμαι της άποψης ότι ένας κύκλος δεν κλείνει ποτέ...άρα το τέλος δεν επέρχεται ποτέ. ΠΟΤΕ.
Πάντα θα έχεις περισσότερα να πάρεις και ακόμη περισσότερα να δώσεις, πάντα θα υπάρχουν περισσότερες στιγμές να ζήσεις και μεγαλύτερες συγκινήσεις να νιώσεις...με τον ίδιο άνθρωπο...
Ένας χωρισμός, η διακοπή μίας συνεργασίας, ο τσακωμός με ένα αγαπημένο πρόσωπο δεν είναι παρά η ευκαιρία για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Να μάθουμε τι είμαστε και τι θέλουμε. Τι ψάχνουμε και μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε. Γι' αυτό πιστεύω ότι οι κύκλοι δεν κλείνουν. Μέσα από αυτές τις στιγμές αναζήτησης επιστρέφουμε -όσοι, βέβαια, το επιθυμούμε- διαφορετικοί, αλλαγμένοι, έχοντας ανακαλύψει λίγα περισσότερα μειονεκτήματά μας.
Η αλήθεια πονάει. Και πονάει περισσότερο όταν αφορά εμάς τους ίδιους. Κάποιες φορές, όμως, η αλήθεια είναι τόσο μαγική που μοιάζει με ψέμα...νιώθεις σαν να είσαι ένα αιωρούμενο σώμα που ξαφνικά πέφτεις στο κενό...κάποιες φορές το ψέμα είναι τόσο αληθινό που σε παρασύρει και φτάνεις σε σημείο να νομίζεις ότι η ψευδαίσθηση είναι πραγματικότητα. Αυτό το έζησα για πρώτη φορά χθες το βράδυ.
Λένε πως ο έρωτας είναι ο θρίαμβος του παραλογισμού πάνω στη λογική και εγώ με τη σειρά μου έρχομαι να προσθέσω πως αυτός ο παραλογισμός είναι τόσο μεγάλος όσο η ελπίδα μας κάποια στιγμή να τον νικήσουμε, γιατί αυτός ο παραλογισμός είναι που μας οδηγεί σε λάθος συμπεριφορές και λάθος εκτιμήσεις.